Θα βρέχει την Καθαρά Δευτέρα. Ε και; Εκείνη θα δουλεύει κανονικά για να αγοράσουν κάποιοι την τελευταία στιγμή Σαρακοστιανά! Θα χειροτερέψει η φλεβίτιδα στα πόδια της και όταν γυρίσει σπίτι, βρεγμένη από την βροχή, ο άντρας της και τα παιδιά θα μουρμουράνε που πάλι τους χάλασε με τα μούτρα της την αργία!

Υπάρχουν και χειρότερα, θα έχει καταιγίδες την Δευτέρα, αυτήν του χαρταετού και εκείνος, πως θα πουλήσει στου Φιλοπάππου την πραμάτεια του; Πως θα βγει το μεροκάματο γιατί ούτε το νυχτοκάματο δεν βγαίνει πια… τον έδιωξαν από το μαγειρείο… θα το κλείσουν λέει… δεν βγαίνουν, δεν βγαίνει… και ο ήλιος, δεν βγαίνει πια, δεν κλείνει ραντεβού στην ζωή μας, μπαινοβγαίνει από τα κλειστά πατζουρόφυλλα αδιάκριτος, θρασύς, να μας θυμίσει ότι η άνοιξη… ήρθε.

Υπάρχουν και χειρότερα, το σπίτι που μικραίνει σαν να μαζεύει στο πλυντήριο, σαν να είναι έτοιμο να βγει σε διαδικτυακό πλειστηριασμό. Όταν μετακόμισαν εδώ, τότε με το στεγαστικό δάνειο, ήταν δυο άνθρωποι ερωτευμένοι με ένα μωρό που μπουσουλούσε, με μια ζωή που έτρεχε. Έπειτα ήρθαν οι φθορές, χωρίς μερεμέτια, οι κλητήρες και το παιδί που πήγε για σπουδές και όλο μένει από λεφτά και όνειρα.

Υπάρχουν και χειρότερα, θα βρέχει την Καθαρά Δευτέρα και κάποιοι θα φάνε καλαμαράκια σε κονσέρβα η και τίποτα. Θα τραφούν από σιωπές σαν έρωτας που πεθαίνει σε μια χώρα χωρίς αργίες, αργή!

Υπάρχουν και χειρότερα, ένας αετός που δεν πέταξε και άλλος ένας που λαβώθηκε από κυνηγό, κατά λάθος! Κατά λάθος προσπερνάνε οι άλλοι τα δικά σου ασήμαντα, που και εσύ ξέχασες πόσο σημαντικά είναι για σένα.

Ίσως, ίσως αν βγεις, έστω και αν βρέχει; Μια βόλτα, ένα χάδι, ένα χαμόγελο σε αυτόν που οδηγεί δίπλα σου. Από βενζίνη ας μείνουμε, από ελπίδα όχι!

Υπάρχουν και χειρότερα.

Στο κάτω, κάτω, η Καθαρά Δευτέρα δεν είναι πια αργία, μας την βρωμήσανε και αυτή και εγώ μάτια μου πλυντήριο να ξέρεις, δεν βάζω, χάλασε και προτιμώ αντί να δώσω λεφτά στον μάστορα, να αγοράσω έναν χαρταετό να τον αφήσω να πετάξει μαζί με την ψυχή μου, λεύτερα! Γιατί, ναι, υπάρχουν και χειρότερα!