Πολλοί από εμάς μπαίνουμε στη διαδικασία της Ψυχοθεραπείας όχι επειδή υπάρχει εμφανές πρόβλημα, αλλά επειδή κάτι μέσα μας ζητά να αλλάξει, να ξεκαθαρίσει, να αναπνεύσει. Και τότε έρχεται η ερώτηση: τι πραγματικά κάνει η θεραπεία;
Διαβάζοντας το άρθρο στο The Guardian, συνειδητοποίησα ότι η απάντηση είναι πιο απλή και πιο προσωπική απ’ όσο νομίζουμε.
Η ψυχοθεραπεία δεν είναι απλώς «μια συζήτηση με έναν ειδικό». Όπως επισημαίνεται στο άρθρο, δεν χρειάζεται να έχεις μια διάγνωση όπως κατάθλιψη ή άγχος για να ξεκινήσεις
Οι προσεγγίσεις της θεραπείας πολλαπλασιάζονται, από την ψυχανάλυση και τη γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία (CBT), μέχρι την υπαρξιακή και την αποδοχή & δέσμευση (ACT). Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι έρευνες δείχνουν ότι όλες οι μέθοδοι μπορούν να λειτουργήσουν με το πιο σημαντικό να είναι η σχέση μεταξύ θεραπευτή-πελάτη και η σύνδεση που δημιουργείται.
Η θεραπεία επομένως δεν είναι… «εύκολη λύση». Δεν είναι «γρήγορο φτιάξιμο». Δεν είναι φίλος που απλώς ακούει και συμφωνεί. Είναι μια διαδικασία όπου ο/η θεραπευτής/-ρια σε βοηθά να κοιτάξεις τον εαυτό σου, τις ανασφάλειές σου, τις επιλογές σου, τα μοτίβα σου.
Ίσως το πιο πολύτιμο πράγμα που μου είπε το άρθρο είναι αυτό: η ψυχοθεραπεία σε βοηθά να σκεφτείς πραγματικά τη ζωή σου. Όχι απλώς «Γιατί είμαι έτσι;» αλλά «Τι θέλω πραγματικά; Ποιες επιλογές μου με αντιπροσωπεύουν;» Όπως ο “Sam” στο άρθρο, που ένιωθε «κολλημένος» στη δουλειά του και δεν ήξερε ότι ήταν κατάθλιψη απλά ήξερε ότι η ζωή του είχε πάρει μια τροχιά που δεν του ταίριαζε. Μέσα από τη θεραπεία άρχισε να μετακινείται προς έναν πιο ενεργό ρόλο στη ζωή του.
Αν είσαι άνθρωπος που ενδιαφέρεται για ψυχολογία, για το πώς λειτουργεί το μυαλό, για το πώς μπορούμε να ζούμε με περισσότερη συνειδητότητα, τότε η θεραπεία δεν είναι «κάτι για τους άλλους». Είναι για εσένα. Δεν χρειάζεται να «έχεις πρόβλημα». Απλώς να έχεις τη διάθεση για εσωτερικό διάλογο.
Η θεραπεία δεν είναι μαγικό ραβδί. Δεν είναι «πάω μία φορά και λύθηκε». Είναι τακτικό ραντεβού, δύο άνθρωποι που εμπλέκονται και εργάζονται. Ίσως νιώσεις άβολα επειδή αρχίζεις να βλέπεις πράγματα που αποφεύγεις.
Μπορείς να επιλέξεις προσέγγιση CBT, ACT, υπαρξιακή κ.ά. αλλά η θεωρία δεν είναι το σημαντικότερο. Όπως επισημαίνεται στο άρθρο: «What matters more than theory are … a strong working alliance between therapist and patient, a deliberate process of setting goals, and a genuine capacity in the therapist for empathy.»
Αν σκέφτεσαι «θα μπορούσα να δοκιμάσω…», τότε το πιο σημαντικό βήμα είναι να ρωτήσεις. Η ψυχοθεραπεία όπως λένε οι περισσότεροι που συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία είναι τελικά ένα δώρο που κάνεις στον εαυτό σου για να δεις, να ακούσεις, να ζήσεις πιο ελεύθερα.
