Η κωδικοποιημένη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι νεότεροι χρήστες, για να κρύψουν το περιεχόμενο των συνομιλιών τους, δυσκολεύοντας την τοποθέτηση διαφημίσεων στον τοίχο τους, αποτελεί τη νέα πρόκληση για τους αλγόριθμους του δημοφιλούς κοινωνικού δικτύου. Το Facebook βγάζει λεφτά με το να προβάλλει στα μέλη του διαφημίσεις στοχευμένες στον καθένα, ανάλογα με όσα ο ίδιος αποκαλύπτει για τον εαυτό του μέσω την χρήσης της ιστοσελίδας. Όμως, μια έρευνα του Ινστιτούτου Pew, που δημοσιεύτηκε τον Μάιο, δείχνει πως πολλοί έφηβοι χρήστες του Facebook επίτηδες αποκρύπτουν για τι πραγματικά μιλούν, χρησιμοποιώντας κωδικοποιημένη γλώσσα και εικόνες. Είναι μια πρακτική που οι έφηβοι εφαρμόζουν, προκειμένου να διατηρούν τον έλεγχο της ιδιωτικής τους ζωής online, η οποία, όμως, θα μπορούσε να δυσκολέψει περισσότερο την τοποθέτηση προϊόντων στη συγκεκριμένη κοινωνική κατηγορία.
Μεταξύ των ευρημάτων του Pew είναι ότι το 58% των εφήβων χρησιμοποιούν επίτηδες ιδιωτικά αστεία, που μοιράζονται μόνο σε κλειστό κύκλο φίλων, ή θολώνουν συγκεκριμένες αναφορές, ώστε να αποκρύπτουν για ποιο πράγμα μιλούν κάθε φορά. Κι αυτό το κάνουν περισσότερο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία νέοι σε σχέση με τους εφήβους. Η ερευνήτρια της Microsoft, Ντάνα Μπόιντ, έχει μελετήσει αυτή τη συμπεριφορά επί χρόνια -την αποκαλεί «κοινωνική στεγανογραφία» και δηλώνει ότι γίνεται όλο και πιο συνηθισμένη- και έγραψε μια απάντηση στη νέα έρευνα του Pew, όπου εξηγεί τη συγκεκριμένη πρακτική:
“Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ τους εφήβους να παρατούν την προσπάθεια να ελέγξουν την πρόσβαση στο περιεχόμενό τους. Είναι πολύ δύσκολο, είναι εκνευριστικό και η τεχνολογία πολύ απλά δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα εξουσίας που υπάρχουν. Αντιθέτως, αυτό που κάνουν οι έφηβοι είναι να εστιάζουν στον έλεγχο της πρόσβασης σε αυτά που έχουν σημασία. Ενα σχόλιο μπορεί να δείχνει σαν να σημαίνει κάτι, ενώ στην πραγματικότητα σημαίνει κάτι άλλο. Καλύπτοντας με έναν μανδύα κάποιο περιεχόμενο που είναι προσβάσιμο από άλλους, οι έφηβοι επαναδιεκδικούν την εξουσία από τα χέρια αυτών που ξέρουν ότι τους παρακολουθούν. Αυτή η πρακτική μόλις τώρα γίνεται μαζική, γι’ αυτό χάρηκα που το Pew μπόρεσε να το αποδώσει με νούμερα. Θα έπρεπε να επισημάνω ότι, καθώς μεγαλώνει το Instagram, το βλέπω αυτό το φαινόμενο όλο και περισσότερο. Μια φωτογραφία για ένα ντόνατ μπορεί να μην είναι για ένα ντόνατ»…”
Μια συνέπεια αυτού είναι ότι η εικόνα ενός ντόνατ μπορεί να μη σημαίνει πως ο έφηβος είναι πιθανόν να ανταποκριθεί σε μια διαφήμιση για ντόνατ. Η κοινωνική στεγανογραφία προφανώς χρησιμοποιείται, κυρίως για να ξεγελάσει γονείς και άλλους ενηλίκους και όχι το Facebook. Αλλά η επικράτηση της πρακτικής μπορεί να δημιουργήσει ένα κίνητρο για την εταιρεία να βάλει τους προγραμματιστές της, που φτιάχνουν στοχευμένες διαφημίσεις, να γράψουν αλγόριθμους που να μπορούν να αποκωδικοποιήσουν τη γλωσσολογική και φωτογραφική κρυπτογράφηση των εφήβων»…