Η Ελλάδα αλλάζει, κάνει μπότοξ και λιποαναρρόφηση. Θέλει να βγει στην πίστα. Δεν θέλει να σπουδάσει Φιλολογία και φιλοσοφία σαν μεγαλώσει, θέλει να γίνει Πάολα!
Μουσικές και αρώματα. Ομίχλη και βροχή. Σκοτάδι και καπνός. Η ζωή στην Ελλάδα του σήμερα.
Το καλοκαίρι στην χώρα του ήλιου άλλαξε. Δεν είναι λίγο κρασί λίγο θάλασσα και το αγόρι μου. Είναι μια φούσκα, όχι καν φουσκοθαλάσσσια! Ξύπνα, συνεπιβάτη στην βαρκούλα αυτή που γέρνει. Δες! Τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή είναι σκοτεινά, τα φωτεινά να τα φοβάσαι. Το φως δεν είναι πάντα αλήθεια.. Η αλήθεια κρύβεται στις σκιές και στην μούχλα των τοίχων που μιλάνε με ιστορία.
Έχεις αγγίξει παγωμένο τοίχο που στάζει υγρασία;
Έχεις νιώσει μικρές ανατριχίλες στο κορμί σου με αυτό το άγγιγμα;
Έχεις σταθεί να αναλογιστείς ποιες και πόσες σκιές καθρεφτίστηκαν σε τοίχο σαν αυτόν; Άλλοι καθρεφτίζονται σε. καθρέφτες. Άλλοι σε τοίχους.
Δώσε μου έναν τοίχο και σπάσε όλους τους καθρέφτες μου χίλια κομμάτια, 7 χρόνια περιπέτεια. Μου αρέσει αυτό. Εσένα; Το αντέχεις; Σε αντέχεις;
Μήπως φοράς ένα νούμερο μικρότερο εαυτό; Μήπως πρέπει λίγο να αλλάξεις; Να γίνεις μέρος της αλλαγής του νέου κόσμου που τελειώνει, μαζί με τα χαμόγελα που τελειώνουν, μαζί με τα παγκάκια που «πιάστηκαν» λέει, σε στόμα ποιητή!
Μια νέα εποχή γεννιέται. Την θυμάμαι αμυδρά. Θα μυρίζει παντεσπάνι ψίχουλα; Στο ξαναείπα, μα δεν με πίστεψες, δεν με άκουσες. Τα ψίχουλα είναι για να ταΐζεις περιστέρια στο Σύνταγμα και όχι καρδιές, όχι κορμιά. Πως σβήνει αυτό το φως; Διακόπτης. Σκοτάδι. Τέλεια. Τελεία.
Και τα παγκάκια ρεζερβέ παιδιά από όνειρα μοναχά, από όνειρα…