«Η αγάπη που αποδέχεται την ευθύνη και τις υποχρεώσεις της, είναι αγάπη που δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως για τα προνόμιά της αν και είναι ευγνώμων για όποια έχει απ΄ αυτά. Βλέπει τον εαυτό της κυρίως όχι ως ένα συναίσθημα, αλλά ως ένα επιλεγμένο τρόπο ζωής και την απασχολεί περισσότερο η αφοσίωση παρά ο ενθουσιασμός….π. Φιλόθεος Φάρος «Η διαχείριση της αγάπης».
Όπως συνηθίζουμε να λέμε η αγάπη της μητέρας είναι η πιο μεγάλη από όλες και μητέρα δεν είναι μόνο αυτή που γεννά ένα παιδί…όπως υπάρχουν και παιδιά που αναζητούν μια μητρική αγκαλιά που για διάφορους λόγους στερούνται.
«Αναγνωρίζοντας, την αναγκαιότητα υποστήριξης του παιδιού και της οικογένειας σε μία εποχή όπου οι αρχές και οι ανθρώπινες αξίες περνούν κρίση ιδρύσαμε την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία με την επωνυμία «ΑΝΑΔΟΧΗ ΑΓΚΑΛΙΑ» με στόχο την προώθηση του θεσμού της αναδοχής , την υπoστήριξη των ανάδοχων οικογενειών αλλά και την υποστήριξη των παιδιών που ζουν στους χώρους των ιδρυμάτων .
Με τον όρο «αναδοχή» η ανάδοχη φροντίδα εννοούμε την ανάληψη της φροντίδας ενός παιδιού από μία οικογένεια η οποία δεν είναι η φυσική του για όσο χρονικό διάστημα κριθεί κατάλληλο για το παιδί. Ο θεσμός της ανάδοχης φροντίδας ξεκίνησε την μεταπολεμική περίοδο ως μία εναλλακτική λύση στην τότε ιδρυματική φροντίδα των ορφανών του πολέμου , έχει εξελιχθεί και είναι πλέον η καλύτερη προοπτική που υποκαθιστά το ίδρυμα .
Εφαρμόζεται στα Κέντρα Παιδικής Μέριμνας και στα Θεραπευτήρια εδώ και έξι χρόνια σύμφωνα με το Ν.3402/2005άρθρο 29. Σύμφωνα με αυτή τη νομοθεσία έχουν τοποθετηθεί παιδιά από Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας (Θ.Χ.Π.Π. Ο Αγιος Ανδρέας» & Κ.Π.Μ. Θηλέων Ρόδου ) σε ανάδοχες οικογένειες.
Η εξέλιξη και η πρόοδος των παιδιών σε όλους τους τομείς είναι εμφανής αλλά και η χαρά και η ικανοποίηση των οικογενειών είναι μεγάλη .Το ενδιαφέρον της ροδιακής κοινωνίας παραμένει σταθερό και αμείωτο σχετικά με το θεσμό κι αυτό ήταν ακόμα ένα κίνητρο για τη σύσταση της εταιρείας.
Η αναδοχή ως θεσμός παιδικής προστασίας , αφορά την ανάληψη της φροντίδας ενός παιδιού από ανάδοχη οικογένεια ή ανάδοχο άτομο Δεν αποτελεί εκδήλωση φιλανθρωπίας, αλλά προσφορά εξατομικευμένης φροντίδας στο παιδί , η οποία περιλαμβάνει ψυχοσυναισθηματική υποστήριξη με ευκαιρίες ανάπτυξης κοινωνικών και εκπαιδευτικών δεξιοτήτων.
Σύμφωνα με το θεσμό η ανάδοχη οικογένεια αναπληρώνει την αδύναμη φυσική οικογένεια προσφέροντας στο ανήλικο τέκνο ικανοποίηση των βιολογικών αναγκών ασφάλεια, αγάπη και την ευκαιρία να μεγαλώσει σε περιβάλλον οικογενειακό, να αναπτύξει την ταυτότητά του και να διαμορφώσει προσωπικότητα υγιή με αρχές και αξίες. Συντελεί στην ανατροφή και στη διαμόρφωση μίας προσωπικότητας από την οποία εκλείπει το στίγμα του «ιδρύματος» και η ταμπέλα, «ότι αυτό το παιδί μεγάλωσε σε ίδρυμα ».
Η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού (ΔΣΔΠ) του Ο.Η.Ε (1989) έγινε νόμος του ελληνικού κράτους το 1992 (Ν.2101/92). Ιδιαίτερα σημαντικά για το θεσμό είναι τα άρθρα 9 & 20 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Η παράγραφος 3 του άρθρου 20 της Σύμβασης αφήνει να εννοηθεί ότι δίνεται προτεραιότητα στην τοποθέτηση του ανήλικου στην ανάδοχη οικογένεια ,έναντι του ενδεχομένου τοποθέτησής του σε ίδρυμα ,αφού το τελευταίο χαρακτηρίζεται ως «περίπτωση ανάγκης». Άλλωστε, η διαβίωση ενός παιδιού ακόμα και σε μη συγγενικό οικογενειακό περιβάλλον φροντίδας, ενδείκνυται, για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του, σε αντίθεση με την παραμονή του σε κάποιο ίδρυμα.
Οι δράσεις της επικεντρώνονται στη διοργάνωση ενημερωτικών ομιλιών σχετικά με το θεσμό, δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων με στόχο την υποστήριξη των παιδιών που ζουν στα ιδρύματα ευελπιστώντας ότι θα ανταποκριθούμε στις ανάγκες των παιδιών που ζουν στα ιδρύματα και ψάχνουν «τη δική τους οικογένεια».
Η αναδοχή δεν παραπέμπει απλά, σε ένα σύμπλεγμα υποχρεώσεων ευθυνών φύλαξης και φροντίδας αλλά στην αντίληψη του ανήκω της κοινωνικής αλληλεγγύης, της διαπαιδαγώγησης και της ουσιαστικής προαγωγής των δικαιωμάτων του παιδιού .
H υποστήριξη όλων, στις δράσεις της ΑΝΑΔΟΧΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι πολύτιμη.
Συνταγή για να γίνει κάποιος ανάδοχος γονιός δεν υπάρχει. Αυτό που καταθέτουν οι ανάδοχοι γονείς από την εμπειρία τους είναι, ότι η σχέση που δημιουργείται είναι δυνατή, αληθινή γιατί είναι μοναδική.
Προϋποθέσεις βασικές είναι το ενδιαφέρον, η αγάπη, η προσφορά και η προσωπική θυσία για την ανατροφή ενός παιδιού που δεν είναι δικό σου. Ενός παιδιού που δεν είναι το παιδί «της κοιλιάς» αλλά είναι «το παιδί της καρδιάς».
Βορεινάκη Κατερίνα Κοινωνική Λειτουργός, Πρόεδρος της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «ΑΝΑΔΟΧΗ ΑΓΚΑΛΙΑ»
