Προσπαθείς να δουλέψεις με 40 βαθμούς κελσίου έξω, και με τα τζιτζίκια να σε ξεκουφαίνουν από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Λες στον εαυτό σου ότι λεφτά δεν υπάρχουν ( κι όμως, ναι, η γη… είναι στρογγυλή), το κεφάλι μέσα λοιπόν. Άσε τα καλοκαίρια, τις ακρογιαλιές και τα αστέρια και δούλεψε γιατί χανόμαστε. Έλα όμως που όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία, και όσο δυνατά κι αν έχεις το αιρκοντίσιον (αν έχεις ακόμα), τόσο πέφτουν οι αντιστάσεις σου και η θερινή ραστώνη κυριεύει και τον ένα και τον άλλο σου εαυτό…
Στο κάτω-κάτω, ακόμα και ο Ομπάμα είπε στον πρωθυπουργό να μην ανησυχεί, όλα καλά θα πάνε, μας παρακολουθεί και μας νοιάζεται. Η χώρα έχει κατακλυστεί από ορδές τουριστών, λένε τα στατιστικά στοιχεία, κι ας μην ξεχνάμε τη γνωστή ρήση των Εβραίων «ακόμα και η σκόνη ενός πελάτη είναι κέρδος». Δεν μπορεί, επομένως, με τόση τουριστική σκόνη… ένα κέρδος θα το ‘χούμε. Άσε που η φοροδιαφυγή ελέγχεται ακόμα και στις συναυλίες βεβαίως-βεβαίως, οπότε αυτοί που διαθέτουν 2000 ευρώ για μια σαμπάνια, δίνουν τον οβολό τους στο κράτος και είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Άρα, υπάρχουν πολλές και καλές δικαιολογίες για να χαλαρώσουμε επιτέλους και να παίξουμε με πάθος το παιχνίδι της αγαπημένης Πολυάννας των παιδικών μας χρόνων, το οποίο για τους νεότερους παίζεται ως έξης: ό,τι και αν συμβεί, να είσαι ευχαριστημένος γιατί υπάρχουν και χειρότερα.
Ας αφεθούμε, λοιπόν, στην ξεγνοιασιά του ομολογουμένως καλύτερου καλοκαιρινού μήνα – άλλωστε δυο εβδομάδες έμειναν για να φύγει κι αυτός – ας αράξουμε στην κοντινότερη παραλία με την παρέα μας και ας χαλαρώσουμε με θέα το απέραντο γαλάζιο. Ο Σεπτέμβριος του φθινοπώρου, των πεσμένων φύλλων και πολλών άλλων που μας περιμένουν, πλησιάζει. Ο Αύγουστος όμως είναι των διακοπών.