Ένα σωρό στρατηγοί και υπουργοί -νυν και πρώην- ήταν ξαναμμένοι με αυτή την υπόθεση: Όλοι σχεδόν ωθούσαν τον Πρόεδρο να πάρει την αναθεματισμένη απόφαση και να στείλει ότι τεχνολογικό επίτευγμα έφτιαξε η αμερικανική πολεμική βιομηχανία και όποιο φτωχό αμερικανόπουλο μπορούσε να κρατήσει τυφέκιον σε κείνο το μακρινό κωλομέρος.

Το Βόρειο Βιετνάμ έχοντας μια επιδέξια κομμουνιστική ηγεσία φαινόταν να βγαίνει νικητής στον εμφύλιο με το αμερικανόφιλο πλην διεφθαρμένο νότιο Βιετνάμ. Οι ΗΠΑ όμως ήταν παγιδευμένες σε μια αποτυχημένη στρατηγική: να χτυπάνε στον παγκόσμιο χάρτη οποιαδήποτε χώρα γινόταν κόκκινη ώστε να σταματήσουν την παγκόσμια κομμουρνιστοποίηση, κοινώς τρίχες! Ε και μιας το Νότιο Βιετνάμ θα χανόταν από στιγμή σε στιγμή οι αμερικανοί λειτούργησαν σαν αμερικανάκια.

Παρόλα αυτά, ανάμεσα στους στρατόκαβλους υπουργούς και συμβούλους του Προέδρου Τζόνσον ήταν ένας τυπάκος που τα ξερε αλλιώς. Ο Γιώργος Μπάλας ή George Ball αμερικανιστί, που ήταν ο υφυπουργός εξωτερικών -θέση κλειδί της αμερικανικής πολιτικής- είχε άλλη γνώμη. Ο Μπάλας λοιπόν έχοντας σπουδάσει νομικά και έχοντας θητεύσει στους πλέον καλύτερους θεωρητικούς των διεθνών σχέσεων δεν ήξερε και πολλά για κείνη την χώρα στην νοτιοανατολική Ασία.

Παρόλα αυτά τα βαλε κάτω και σκέφτηκε: ρε κουφιοκέφαλοι τι δουλειά έχουμε στο Βιετνάμ; Θα πάμε να ρίξουμε τόσα αμερικανόπουλα χιλιάδες μίλια μακριά και για ποιο λόγο; Ο Ball μεταξύ Μαΐου 1964 και Μαΐου 1966 τα βαλε κάτω μελέτησε και συνέταξε με καταπληκτική ευλάβεια 20 εκθέσεις απαριθμώντας ένα σωρό επιχειρήματα με σκοπό να πείσει τον Πρόεδρο ότι δεν απειλούνταν τα αμερικανικά συμφέρονται από μια τριτοκοσμική χώρα ακόμα και αν ήταν «κόκκινη». Ο Ball πίστευε ότι το παιχνίδι παιζόταν στην Ευρώπη και όχι στις ζούγκλες και τους ορυζώνες της Ασίας. «Βρε Πρόεδρε δεν έμαθες τίποτα από την πρόσφατη ιστορία και πως την έφαγαν οι Γάλλοι στο Βιετνάμ πριν λίγα χρόνια; Ντιπ ντουγάνι είσαι;»

Ατυχώς για εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανούς και πολύ περισσότερους Βιετναμέζους τα αμερικανικά όπλα θα χύνονταν στην μικρή ασιατική χώρα σπέρνοντας εκατομμύρια νεκρούς, βιασμένους-ες, ανάπηρους, άστεγους, παραπληγικούς και ψυχικά διαταραγμένους σε κείνους τους ορυζώνες χωρίς να κερδηθεί απολύτως τίποτα, το αντίθετο. Η αμερικανική Προεδρία δεν εισάκουε τον Ball και οι βορειοβιετναμέζοι νικήσανε τις ΗΠΑ. Ο Τζόνσον και οι υπόλοιποι φιλοπόλεμοι σύμβουλοί του είδανε να διαψεύδονται τραγικά, ο μπάλας είχε δίκιο.

Ο προκάτοχος του Τζόνσον στον Λευκό Οίκο, Τζον Κένεντι, δύο χρόνια πριν δολοφονηθεί είχε μια έντονη συζήτηση το 1961 με τον Ball ο οποίος και τότε έλεγε για το μάταιο του πολέμου. Ο Τζον άρχισε να φτιάχνεται άσχημα με την ιδέα μιας κλιμάκωσης των επιχειρήσεων στο Βιετνάμ και ο Ball επέμενε: «Βρε Προεδράκο φοβάμαι ότι σε 5 χρόνια θα καταλήξουμε να στέλνουμε 300.000 πάνοπλα αμερικανόπουλα στο Βιετνάμ και να σαι σίγουρος ότι θα χαθούνε στις φυτείες ρυζιού και στις ζούγκλες και τότε δεν θα τα βρούμε ποτέ». Ο Τζον έσκασε στα γέλια και του απάντησε γεμάτος σιγουριά «Λοιπόν Γιώργη μπορεί να είσαι ο εξυπνότερος άνδρας εδώ γύρω αλλά είσαι θεοπάλαβος, γιατί αυτό που λες δεν πρόκειται να συμβεί».

Κατά ειρωνεία της τύχης και οι δύο είχανε δίκιο: ο μεν Πρόεδρος είχε δίκιο διότι όντως ο Ball έπεσε έξω. Ο αμερικανικός στρατός θα έστελνε -και έχανε τον έλεγχο- όχι 300.000 αλλά 500.000 ανδρες. Ο δε Ball είναι αυτονόητο που δικαιώθηκε.

Το ερώτημα είναι ότι εφόσον οι Πρόεδροί του τον γράψανε στα υποδήματά τους τότε γιατί δεν παραιτούνταν, ε;