Σε παλιότερο άρθρο μου: Lars von Trier, ένα αφιέρωμα που δεν πρέπει να χάσετε!, δήλωνα κατενθουσιασμένη για το αφιέρωμα που έκανε ο κινηματογράφος ΑΣΤΥ στον Δανό σκηνοθέτη Lars von Trier. Είναι ένας κινηματογράφος που εκτιμώ ιδιαιτέρως, αφού ενδείκνυται για όλους τους σινεφίλ που εκτιμούν τα χρήματά τους. Όχι μόνο φιλοξενεί ανά τακτά διαστήματα καταπληκτικές ταινίες και ποικίλου είδους αφιερώματα, αλλά οι τιμές των εισιτηρίων αποδεικνύουν την εγκράτεια από πλευράς του κινηματογράφου. Έτσι, λοιπόν, εννιά ταινίες του Lars von Trier προβλήθηκαν στο Άστυ, μεταξύ άλλων «Το στοιχείο του εγκλήματος», το «Δαμάζοντας τα κύματα» αλλά και το «Χορεύοντας στο σκοτάδι», κατά τη γνώμη μου διαχρονικά στολίδια του κινηματογράφου και σίγουρα ταινίες που κάποιος πρέπει να έχει δει.

Με αυτό το πνεύμα ενθουσιασμού, περίμενα πώς και πώς την πολυπόθητη στιγμή που το Nymphomaniac, η νέα και πολυσυζητημένη ταινία του Trier, θα προβληθεί και στην Ελλάδα. Η εν λόγω ταινία έχει σηκώσει θύελλα αντιδράσεων, αλλά αυτό είναι συνηθισμένο για τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη. Ένα είναι σίγουρο, πως μονάχα απαρατήρητος δεν περνάει με ό,τι κι αν κάνει. Εάν όχι όλες, οι περισσότερες ταινίες του έχουν γίνει αφορμή σχολιασμού –όχι πάντοτε καλού. Βέβαια, η ρήση «Δεν υπάρχει κακή διαφήμιση», επιβεβαιώνεται απόλυτα από τις κατάμεστες ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες ήδη από την πρεμιέρα της ταινίας.

Και πώς δεν έχει χαρακτηριστεί όμως αυτή η ταινία… Τσόντα, κακόγουστο πορνό και άλλοι χαρακτηρισμοί που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Δεν έλειψαν φυσικά και τα απρόοπτα γύρω από την ταινία. Σάλος προκλήθηκε όταν σε έναν κινηματογράφο του εξωτερικού, μερικούς μήνες πριν, έγινε κάποιο μπέρδεμα και στην αρχή της προβολής παιδικής ταινίας, αντί να προβληθεί trailer από άλλη παιδική ταινία, προβλήθηκε αυτό του Nymphomaniac! Σχολιάστηκαν φυσικά το ίδιο επικριτικά και οι αφίσες της ταινίας, με τους πρωταγωνιστές να έχουν φωτογραφηθεί σε στιγμή οργασμού.

Ο ασυμβίβαστος όμως και εκρηκτικός σκηνοθέτης, με μερικές πολύ όμορφες και αξιόλογες ταινίες στην καριέρα του, αυτή τη φορά δεν κατάφερε να ξεπεράσει το δείγμα γραφής του. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για το Nymphomaniac ως κάτι αδιάφορο ή αντιαισθητικά σκηνοθετημένο. Άλλωστε, ο Τρίερ ξέρει καλά να εγείρει τον προβληματισμό και τον σχολιασμό με ό,τι κι αν παρουσιάσει. Ακόμη κι οι ερωτικές σκηνές συνοδεύονται με μουσικές και ιδιαίτερα πλάνα, συνθέτοντας ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Όμως οι φιλοσοφικοί στοχασμοί των πρωταγωνιστών, γύρω από το σεξ, από τις ανθρώπινες σχέσεις, καθώς και η αναφορά τους σε θρησκευτικά και ψυχαναλυτικά θέματα, καθιστούν την ταινία μεν ενδιαφέρουσα, αλλά ταυτόχρονα αδέξια και κοινότοπη. Το «Στοιχείο του εγκλήματος» για παράδειγμα, που εμπεριέχει εξίσου ψυχαναλυτικές αναφορές είναι μακράν πιο ενδιαφέρον και «πνευματικά ερεθιστικό»..

Καλό θα είναι οι επίδοξοι θεατές της ταινίας να δουν πρώτα τις πιο παλιές του, ώστε εν τέλει να καταλήξουν στο Nymphomaniac για να επέλθουν στην ίδια συνειδητοποίηση. Παρόλα αυτά, εάν για κάτι πρέπει να του βγάλουμε το καπέλο, είναι πως ποτέ οι ταινίες του δεν περνούν απαρατήρητες!