Το παρόν γράφεται σε καινούριο υπολογιστή. Είναι φορητός, πολύ ελαφρύς και χρώματος ασημί. Διανύει την δεύτερη μέρα του πάνω στο γραφείο μου και ακόμα δεν έχουμε γνωριστεί καλά. Είναι πολύ διαφορετικός από τον προηγούμενο. Βέβαια, κι ο προηγούμενος ήταν καινούριος κάποτε και δεν έχω ξεχάσει ότι μια καλή γνωριμία θέλει τον χρόνο της. Είμαι, λοιπόν, έτοιμος να κάνω υπομονή και να συμβιβαστώ όπου χρειάζεται, προκειμένου τελικά να γίνει η δουλειά μου γρήγορα και σωστά.
Οι ανάσες άρχισαν να βαθαίνουν κι ένα τροικανό δάκρυ κύλησε από κάποιο τροικανό μάτι, καθώς δύο τροικανά αυτιά άκουσαν αυτή την ιστορία που συγκίνησε ακόμα και τα έπιπλα. Το ηθικό δίδαγμα ήταν βαρύ. Η παραβολή πετυχημένη και ο παραλληλισμός εύστοχος. Κάποια μηνύματα μιλούν κατευθείαν στην ψυχή. Δεν χρειάζεται να παρεμβληθεί η εγκεφαλική λειτουργία για να επεξεργαστεί και να ερμηνεύσει την πληροφορία. Η καρδιά μπαίνει μπροστά, χτυπά δυνατά και επιβάλλει τον ρυθμό της. Πρόκειται για τον ρυθμό της μεγαλοψυχίας και της αλληλεγγύης που ενώνει τους ανθρώπους. Πράγματι, καθένας είναι διαφορετικός από τον άλλο, συχνά είναι διαφορετικός και από τον εαυτό του το πρωί και το βράδυ. Όλοι, όμως, έχουμε καρδιά που χτυπάει στον ίδιο ρυθμό, για τον ίδιο σκοπό… Όχι, δεν εννοώ για τον Παναθηναϊκό.
Ζούμε εξαιρετικές μέρες, με την έννοια της εξαίρεσης, όχι της έπαρσης. Στις εξαιρετικές μέρες η ιστορία δεν γράφεται με μελάνι, αλλά με υπερβάσεις. Απλοί… απλούστατοι(!) και αγελαίοι άνθρωποι μεταμορφώνονται εν μία εκλογική διαδικασία σε τυπικότερες περιπτώσεις του ίδιου μέτριου σωρού και υπερβαίνουν εαυτόν, για δεύτερη φορά, ώστε να απολαύσουν τη δόξα μιας τρύπας στο νερό. Η αλήθεια είναι, ότι κανείς δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε ένα στόχο όπως αυτοί. Μόνο αυτοί μπορούν να κοιτούν χωρίς να βλέπουν, να αγγίζουν χωρίς να νιώθουν, να ακούν χωρίς να καταλαβαίνουν. Μόνο αυτοί μπορούν να προσδοκούν διαφορετικό αποτέλεσμα από την ίδια ενέργεια.
Οι μεν βαθιά συγκινημένοι, οι δε βαθιά συγκεντρωμένοι. Χέρι-χέρι τώρα θα αρμενίζουν μέχρι τον Σεπτέμβρη και θα μας αποχαυνώνουν με ταχυδακτυλουργίες επιτραπέζιου παιχνιδιού από τα JUMBO, που πουλάνε πραμάτεια από παιχνίδια μέχρι είδη προικός, παρά τις απαράδεκτες διαφημίσεις στο ραδιόφωνο. Ένα ραδιοφωνικό σποτάκι του JUMBO καταστρέφει περισσότερα εγκεφαλικά κύτταρα από μια ολόκληρη σεζόν απογευματινής σαπουνόπερας, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα… Χέρι-χέρι, λοιπόν, πορεύονται οι αρχιτέκτονες της ύφεσης και του ψηφιακού χρέους, οι υπηρέτες των τόκων και των δανείων. Σαν έτοιμοι από καιρό, με περίσσεια τόλμη και ηρωική αυταπάρνηση, την ώρα που το BBC προβάλει εκπομπή για την ανθρωπιστική κρίση στον τομέα της Υγείας στην Ελλάδα, οι τροικανές αλληλέγγυες καρδιές και οι ελληνικές κυβερνητικές παρωπίδες ρίχνουν ένα σκάρτο βλέφαρο προς τη μεριά της υποτελούς κοινωνίας και μειώνουν τον ΦΠΑ στην εστίαση στο 13%. Τώρα, το μόνο που μένει για να επανέλθουν τα έσοδα του κράτους, είναι να φάμε και να πιούμε σε ένα μήνα ό,τι δεν προλάβαμε σε τρία χρόνια. Εξυπακούεται η φορολογική τιμή των επιχειρηματιών της εστίασης…
