– Θυμάσαι τότε που θέλαμε το Μνημόνιο;
– Εγώ δεν ήθελα ποτέ το Μνημόνιο!
– Έλα τώρα… Να σου κόψουν λεφτά, δεν ήθελες! Αλλά μέσα σου, πίστευες ότι το μνημόνιο είναι μια καλή ευκαιρία να αλλάξουν κάποια πράγματα.
– Ήθελα να αλλάξουμε τα πράγματα μόνοι μας. Δεν ήθελα Τρόικα!
– Ήξερες, πολύ καλά, ότι δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το κάνουμε μόνοι μας! Άρα… θυμάσαι τότε που ήθελες το Μνημόνιο;
– Θυμάμαι.
– Ωραία! Θυμάσαι που δεν μας πείραζε να μην αγοράζουμε ρουχαλάκια και καινούρια τηλεφωνάκια κάθε χρόνο;
– Εμένα δεν με πείραζε να μην αγοράσω ρουχαλάκια και τηλεφωνάκια για ένα χρόνο! Όχι για πέντε!
– Αφού ό,τι ρούχο και να βάλεις, δεν νιώθεις διαφορετικά. Και το διαστημικό τηλεφωνάκι δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις, γιατί δεν είσαι στο διάστημα! Ούτε να το μοστράρεις μπορείς, γιατί όλοι έχουν το ίδιο.
– Δεν χρειάζεται να πάω στο διάστημα για να χρησιμοποιήσω το τηλέφωνο… Ούτε χρειάζεται να ψηλώσω ή να βάλω μαλλιά για να νιώσω διαφορετικά!
– Το τηλέφωνό σου είναι τηλεόραση και παιχνιδομηχανή και δεν το χρησιμοποιείς ούτε στη γη! Και το μόνο διαφορετικό που σου δίνουν τα ρούχα, είναι τα σχολιάκια από τα κοριτσάκια. Άρα… θυμάσαι που δεν σε πείραζε να μην κάνεις ψώνια κάθε χρόνο;
– Θυμάμαι.
– Ωραία! Θυμάσαι που δεν ξέραμε ποιον να ψηφίσουμε;
– Κανένας δεν ήξερε ποιον να ψηφίσει! Απ’ ό,τι φάνηκε, κανένας δεν ήξερε ούτε ποιον να μην ψηφίσει.
– Εμείς ξέραμε ποιον να μην ψηφίσουμε. Και επειδή δεν ξέραμε ποιον να ψηφίσουμε, δεν πήγαμε ποτέ να ψηφίσουμε! Άρα… θυμάσαι να μην ξέρουμε τί να κάνουμε και τελικά να απέχουμε;
– Θυμάμαι.
– Ωραία! Θυμάσαι που σκεφτόμασταν να φύγουμε; Να πάμε αλλού…
– Δεν μιλούσαμε στα σοβαρά… Μας αρέσει εδώ… Θα φτιάξουν τα πράγματα…
– Μας αρέσει εδώ, αλλά μιλούσαμε πολύ σοβαρά! Το συζητούσαμε κάθε φορά που μαθαίναμε για κάποιον γνωστό που πήγε στο εξωτερικό και τακτοποιήθηκε σε νεκρό χρόνο! Άρα… θυμάσαι που σκεφτόμασταν να φύγουμε;
– Θυμάμαι.
– Ωραία! Θυμάσαι την τελευταία φορά που άλλαξες γνώμη τέσσερις φορές μέσα σε δύο λεπτά;
– Κάτι δεν πάει καλά… Οι εσωτερικοί διάλογοι δεν θα έπρεπε να είναι τόσο ενοχλητικοί!
– Θυμάσαι τότε που οι εσωτερικοί διάλογοι δεν ήταν ενοχλητικοί;
– Θυμάμαι και τότε που δεν υπήρχαν καθόλου.
– Εγώ, δεν το θυμάμαι αυτό!
– Αλήθεια; Άρα, αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος εσωτερικός διάλογος… Είναι σχιζοφρένεια.