Για να γράψω το παρόν προσπάθησα να ξεχάσω ό,τι ξέρω. Θεώρησα ότι έτσι θα διασφαλίσω μια αντικειμενική και ψύχραιμη ματιά στο νομοσχέδιο κατά της ρατσιστικής βίας. Θεώρησα ότι μια αντικειμενική και ψύχραιμη ματιά θα με οδηγήσει στο φως, ακόμα και αν χρειαστεί εν τω μεταξύ να απορρίψω τον ποινικό κώδικα όπως τον γνωρίζουμε.
Επιτάσσοντας μόνο την στοιχειώδη λογική λοιπόν, αναρωτιέμαι γιατί δεν επαρκεί ο υπάρχων νόμος και πρέπει να χωρίσουμε την βία σε κατηγορίες με γνώμονα τα ειδικά χαρακτηριστικά του θύματος. Εφόσον πρόκειται για χαρακτηριστικά που ένα άτομο φέρει de facto και χωρίς συνειδητή επιλογή, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε επιπλέον κατηγορίες βίας με θύματα άτομα με μεγάλη μύτη. Ίσως, σε μια άλλη χρονική στιγμή, να σταθούν αφορμή για κρούσματα βίας κάποια επίκτητα χαρακτηριστικά, όπως ένα τατουάζ ή μια ιδεολογική τοποθέτηση (θα συνέχιζα αυτή την σκέψη, αλλά αποφάσισα να ξεχάσω αυτά που ξέρω). Έχω την εντύπωση ότι είναι ήδη αρκετά δύσκολο για τις υπηρεσίες ασφάλειας να διαλευκάνουν ένα έγκλημα. Πώς αποδεικνύεις ότι ο παραβάτης είναι ρατσιστής και με αυτή την ιδιότητα ενήργησε; Τι γίνεται στην περίπτωση που ένας ρατσιστής σκοτώσει αλλοδαπό ενώ βρίσκεται σε αυτοάμυνα; Πώς τιμωρείται ο ρατσιστής που επιτίθεται σε άτομο της «ράτσας» του; Η στοιχειώδης λογική μου λέει ότι πρέπει να βρω ερωτήσεις που φέρνουν απαντήσεις χωρίς περισσότερες ερωτήσεις.
Η ειρωνεία με αφήνει άφωνο. Οι μαχητές της δημοκρατίας αντιμετωπίζουν τον ρατσισμό υιοθετώντας οι ίδιοι(!) ρατσιστική στάση απέναντι στη βία και τους φορείς της, διευρύνουν το πεδίο της σύγκρουσης σε επίπεδο πολιτικής και νομοθεσίας δίνοντας διαστάσεις στο πρόβλημα, όχι όμως και λύση, και αγνοούν ακόμα και τα προσχήματα φτιάχνοντας ένα νόμο που φωτογραφίζει την Χρυσή Αυγή. Δηλαδή, ο τρόπος που επέλεξαν να πολεμήσουν το 7% είναι η ψήφιση ενός ακόμα νόμου που δεν μπορούν να εφαρμόσουν. Είναι πάντα δυσάρεστο να αποτυγχάνει κανείς σε πολιτικά παιχνίδια με υψηλό διακύβευμα, είναι όμως αξιοθρήνητο να αποτυγχάνει σε επικοινωνιακά τερτίπια. Επιπλέον, είναι αστείο να πιστεύει κανείς ότι τέτοια κόλπα επαρκούν για να εξαφανίσει τους 700.000 εκλογείς που έφεραν την Χρυσή Αυγή από το περιθώριο στο Κοινοβούλιο… δύο φορές! Η στοιχειώδης λογική μου λέει ότι, αν οι πολιτικοί υπηρετούσαν την υπόληψή τους, αντί την Ελλάδα ή κάτι άλλο, το έργο τους θα ήταν πολύ πιο συνεπές, αξιόλογο και ωφέλιμο για τη χώρα.
Η βία έχει ένα και μοναδικό πρόσωπο, δεν χρειάζεται επιγραφές. Ο ρατσισμός έχει πολλά πρόσωπα και πολλές αδιόρατες εκφάνσεις. Πολύ σύντομα θα πρέπει να γίνουμε ειδήμονες στο αδιόρατο, καθώς φαίνεται να είναι το όπλο που επιλέγει και ο φασισμός. Παρόλο που η λέξη «φασισμός» χρησιμοποιείται αφειδώς στις μέρες μας, το φαινόμενο μπορεί αρκετά εύκολα να εντοπιστεί στις πιο αναπάντεχες πολιτικές πρωτοβουλίες, κρατικές ή μη. Καθώς κατάφερα να ξεχάσω αυτά που ξέρω, αλλά απέτυχα να παραμείνω ψύχραιμος, η στοιχειώδης λογική μου λέει να ανατρέξω στον ποινικό κώδικα, όπως τον γνωρίζουμε, για να μην παρασυρθώ και απορρίψω και το Σύνταγμα.
