Έχετε παρατηρήσει πόσο συχνά τελευταία η λέξη εμπιστοσύνη έχει εισβάλει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας; Ας ξεκινήσουμε από το φλέγον ζήτημα της εποχής, οι αγορές έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις άλλες αγορές και για να σταματήσει η κρίση πρέπει να την ξαναβρούνε. Οι άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς και στις ιδεολογίες τους και οι πολιτικοί (πολιτικάντηδες) ψάχνουν και αυτοί, πώς να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη μας. Οι γυναίκες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στους άνδρες και το αντίστροφο, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να πηγαίνουν κατά διαόλου και σύμφωνα με έρευνες, είναι η αιτία που όλοι το χουν ρίξει στα social media (εξιλαστήριο θύμα).
Θα νόμιζε κανείς ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια διαρκή αναζήτηση μιας λέξης – έννοιας – καινούργιας, που μόλις τώρα ανακαλύπτουμε. Λογικό, γιατί και σε αυτή την περίπτωση, τα τελευταία χρόνια καταφέραμε να υποτιμήσουμε και την αξία της και την πραγματική της υπόσταση. Κι όμως, η εμπιστοσύνη είναι συγκεκριμένη και πολύτιμη έννοια, αφορά την πίστη και τη σιγουριά ότι αυτός που έχουμε απέναντι μας, για να συνεργαστούμε, για να ανταλλάξουμε απόψεις, για να κάνουμε σχέση, για να μοιραστούμε τα μυστικά μας, είναι έμπιστος και μας λέει ολόκληρη την αλήθεια, όσο σκληρή και να είναι. Και αυτό είναι απολύτως μετρήσιμο όταν τα λόγια του, συμβαδίζουν με τις πράξεις του.
Υποτίθεται, ότι αν κάποιος μας εξαπατήσει είτε σε επαγγελματικό είτε σε προσωπικό επίπεδο η σχέση χαλάει και η εμπιστοσύνη χάνεται (λέμε τώρα…). Εδώ όμως βλέπουμε ότι σε αυτή την χώρα έχουμε καταφέρει να συμπεριφερόμαστε αλλοπρόσαλλα και σε αυτό. Και μη μου πείτε ότι το πολιτικό σύστημα έχει χάσει την αξιοπιστία του, γιατί εγώ εδώ το βλέπω, ισχυρό συνεργαζόμενο και με το ίδιο τροπάριο. Όπως και τους fan του πολιτικού συστήματος εδώ τους βλέπω και μια χαρά νουμεράκια τους δίνουν στις δημοσκοπήσεις, μιας και ότι έχει χάσει το ένα κόμμα, το έχει πάρει το άλλο που είναι μια από τα ίδια, οπότε αθροίζοντας τα, πάλι το ίδιο αποτέλεσμα βγαίνει.
Μα αφού αποδεδειγμένα όλοι αυτοί μας έχουν εξαπατήσει κατά συρροή και κατ’ επανάληψη ( είμαστε λαός των πολλών ευκαιριών… ) γιατί είναι ακόμα εδώ; Οι απαντήσεις πολλές, διαφορετικές και εξαρτώμενες από την οπτική γωνία που το βλέπει ο καθένας, ακολουθώντας την λογική των 11.000.000 δημοκρατιών, όσος και ο πληθυσμός μας.
Το 1954 ο Αντώνης Σαμαράκης έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Ζητείται Ελπίς», απευθυνόμενος σε μια κοινωνία που αναζητούσε την ελπίδα μετά από τον πόλεμο. Στην εποχή μας, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, δεν ζητείται μόνο η ελπίδα, η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη, αλλά η επανεφεύρεση ενός ολόκληρου συστήματος αξιών και κανόνων.
Εφευρέτες λοιπόν ψάχνουμε και αν δεχτούμε ότι, όποιος ψάχνει βρίσκει… ας αρχίσουμε το ψάξιμο…
