Να με κουρέψει μαύρη τραβεστί, μα την αλήθεια, δεν το περίμενα!
Τό ΄ζησα κι αυτό , τι άλλο να θέλω απ ΄τη ζωή μου , η γυναίκα!
Δυόμιση μήνες είχα να πάω σε κομμωτήριο και από τον ήλιο και τα συνεχή λουσίματα , τα μαλλιά μου χρειαζόνταν άμεση περιποίηση. Με απασχολούσε όμως το θέμα της συνεννόησης, ελάχιστοι μιλούν αγγλικά και δεν εμπιστεύομαι και εύκολα κομμωτή που δεν ξέρω. Το θέμα δεν σήκωνε αναβολή όμως και κοντοστάθηκα μπροστά σε ένα συνοικιακό κομμωτήριο, κοιτώντας τις αναρτημένες τιμές στην πρόσοψη.
Δεν έδωσα προσοχή στις δυο κοπέλλες με τις λευκές ποδιές, που καθόνταν παραδίπλα και έκαναν τσιγάρο! Με πρόσεξαν όμως εκείνες και με συνοπτικές διαδικασίες στην νοηματική, βρέθηκα μεσ’ το κομμωτήριο δίχως να το πολυκαταλάβω! Και τότε συνειδητοποίησα αυτό που δεν πρόλαβα απ΄έξω: το ολόμαυρο μπράτσο που σχεδόν με έσυρε μέσα, δεν ήταν καθόλου γυναικείο. Ούτε το ανάστημα, ούτε το υπόλοιπο σύνολο! Και τώρα τι κάνουμε;, αναρωτήθηκα.
Οι σκέψεις μου εν τω μεταξύ ήταν αντιστρόφως ανάλογες με τις κινήσεις μου! Είχα σχεδόν παραλύσει, την ίδια στιγμή που το μυαλό μου έτρεχε με χίλια! ” to stay on not to stay, that is the question ”.
Για πότε βρέθηκα στο νιπτήρα και λούστηκα δεν το κατάλαβα, θυμάμαι μόνο το νερό που ήταν χλιαρό προς το κρύο. Και νά ΄μαστε τώρα ” ενώπιος ενωπίω ”, να την κοιτάω από τον καθρέφτη να κραδαίνει το ψαλίδι! Τα χρειάστηκα. Έβαλα τα μεγάλα μέσα! ” Των Ουρανίων Στρατιών Αρχιστράτηγε …..εκ των κινδύνων λύτρωσε ημάς, ως Ταξιάρχης των Άνω Δυνάμεων ”. Από παιδί τον Πανορμίτη φωνάζω στα δύσκολα. Πιστεύω θα τρέξει γρήγορα με τις φτερούκλες και τη σπαθάρα του και θα με σώσει! Και τα πιστεύω του καθενός, ως γνωστόν, είναι αδιαπραγμάτευτα!
Ζήτησα ένα περιοδικό που είδα στο δίπλα τραπεζάκι και έδειξα πώς θέλω να με κουρέψει! Μου γέλασε με ένα γέλιο που θύμιζε χλιμίντρισμα φοράδας με κατάλευκα δόντια, ίσως λόγω της αντίθεσης με το σκούρο του δέρματος! Ανταπέδωσα με ένα βιασμένο χαμόγελο και συνέχισα τις θετικές μου σκέψεις. Τρίχες είναι μωρέ, θα μεγαλώσουν. Το χέρι της δούλευε το ψαλίδι επιδέξια, γρήγορα, με σιγουριά! Όταν τελείωσε και με το πιστολάκι, έβγαλα ένα στεναγμό ανακούφισης!
Το ” είχε ” με την κομμωτική και προφανώς θα ξαφνιάστηκε με το αρκετά μεγάλο πουρμπουάρ που έβαλα στη τσέπη της, από ανακούφιση ή από ευχαρίστηση, θα σας γελάσω, μάλλον και από τα δυό!
Άλλη πρόθεση είχα ξεκινώντας, να σας μεταφέρω δηλαδή στο κλίμα του Καρναβαλιού που ξεκίνησε, αλλά δεν μπορούσα να αποσιωπήσω ένα τέτοιο γεγονός, βεβαίως βεβαίως.
Alegria σημαίνει τέρψη, ευχαρίστηση, χαρά και είναι η λέξη που περιγράφει το κλίμα των ημερών εδώ στο Ρίο .
Από το περασμένο Σάββατο ξεκίνησε το ξεφάντωμα με τα μπλόκα. Τι είναι το μπλόκο; Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλλου, ηλικίας, χρώματος, που ξεπερνά και τις 20.000, κάτι σαν την κάθοδο των μυρίων στο διπλάσιο δηλαδή, κατεβαίνει μεσ ‘ την τρελλή χαρά από τις φαβέλλες στους κεντρικούς δρόμους του Ρίο! Προπορεύεται συνήθως ένα ημιφορτηγό, που έχει πάνω τα διακριτικά του και την μπάντα που παίζει μουσική. (Μπορείς να αγοράσεις τη μπλούζα με τα διακριτικά τους με 30 δολλάρια, αν θέλεις, να ακολουθήσεις). Πίσω ακολουθούν πεζοί, άλλοι μουσικοί με τύμπανα και τρομπέτες που παίζουν στη διαπασών ρυθμούς της σάμπας και πίσω ακολουθεί ο λαός που ξεφαντώνει πίνοντας μπύρες, γελώντας και τραγουδώντας. Υπάρχουν σχοινιά δεξιά και αριστερά για να εμποδίσουν τους ανεπιθύμητους, καθώς και ομάδες περιφρούρησης για να αποφύγουν τα έκτροπα, που συνήθως γίνονται, γιατί μετά τη δέκατη μπύρα, άντε να ελέγξεις τους μεθυσμένους!
Κάθε μπλόκο δηλώνει από πριν το δρομολόγιό του, για να μην πέσει το ένα πάνω στο άλλο, με ανυπολόγιστες συνέπειες .
Χτες βιντεοσκόπισα ένα μπλόκο που πέρασε έξω από το σπίτι μας, γιατί οι λέξεις είναι λίγες για να περιγράψεις τον παλμό, τους ήχους, το χρώμα αυτού του μοναδικού ξεφαντώματος. Τα μνημεία και τα δημόσια κτήρια στο Κέντρο περιφράσσονται με ειδικές σιδηροκατασκευές, προκειμένου να τα προφυλάξουν από τυχόν καταστροφές . Χημικές τουαλέττες είναι στημένες σε κάθε περιοχή και γενικά η κρατική μηχανή δουλεύει στο φουλ για να προλάβει.
Οι φαβέλλες, λαϊκές συνοικίες άναρχα κτισμένες, σαν τις δικές μας φτωχογειτονιές της δεκαετίας του 1950 φανταστείτε, ντύνονται στα γιορτινά τους! Οι προετοιμασίες έχουν αρχίσει ήδη από την επομένη του περσινού καρναβαλιού, οι στολές ξαφνιάζουν από την ομορφιά, την πρωτοτυπία και το κόστος των υλικών, μπορεί μια στολή να έχει γνήσια φτερά βάρους μέχρι και δέκα κιλών και το κόστος για τον κάθε συμμετέχοντα κυμαίνεται από 600 μέχρι και 1000 δολάρια, ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο. Σχεδόν κάθε φαβέλλα έχει τη δική της σχολή σάμπας, το δικό της άρμα, τη δική της Βασίλισσα, που παίρνει τον τίτλο μετά από ειδικές διαδικασίες.
Οι σχολές είναι 24 και θα συναγωνιστούν για τον τίτλο το ερχόμενο Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη, ανά έξη σχολές την κάθε μέρα! Φωτογραφίες και εντυπώσεις εννοείται θα ανεβάσω για την κάθε μέρα ξεχωριστά!
Αγωνιζόμαστε να κλείσουμε θέσεις σε καλό σημείο για να μην ποδοπατηθούμε και εύχομαι να σταθούμε τυχεροί!
Όσο για τα μαθήματα σάμπας που είχα στο μυαλό μου, εδώ δεν συνηγόρησε το σύμπαν, ίσως για να με προφυλάξει.
Η πρώτη μου επίσκεψη στη σχολή , σε μια από τις κοντινές φαβέλλες, επρόκειτο να είναι και η τελευταία. Κάτι οι ύποπτες φάτσες που με κοιτούσαν περίεργα, κάτι ο ταξιτζής που με τα λίγα αγγλικά του μου εξήγησε ότι δεν είναι και το ασφαλέστερο σημείο να κυκλοφορώ, άσπρη άσπρη και με την κάμερα παραμάσχαλα, είπα μέσα μου “δεν βαριέσαι! Θα χορεύω σούστα σε ρυθμό σάμπας μιας και ταιριάζουν τα βήματα και μεσ ΄το γενικό χαλασμό, ποιος θα με προσέξει! Το θέμα είναι να πιάσεις τον παλμό και το ρυθμό! Κι αυτό εμείς στα Δωδεκάνησα το ” έχουμε ”!
