Αυτή τη στιγμή, ένα Υπουργείο και περίπου 400 ελληνικές πρεσβείες και προξενεία ωχριούν μπροστά στον Αντώνη Ρέμο. Ο Έλληνας τραγουδιστής είναι έτοιμος να ασκήσει εξωτερική πολιτική χωρίς δισταγμό. Αμφιβάλλω αν αυτή ήταν η πρόθεσή του, όταν διασκέδαζε 1000 επώνυμους και ευκατάστατους στη Μύκονο. Όλοι μαζί τραγουδούσαν «Όξω φτώχεια!» και ο δημοφιλής ερμηνευτής αστειεύτηκε με την αναπηρία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, λέγοντας ότι, το ποτό και το ρευστό που έρεαν άφθονα στη μουσική εκδήλωση, θα επανέφεραν την λειτουργία των κάτω άκρων του Γερμανού Υπουργού Οικονομικών.

Υποθέτω, τούτο το θαύμα θα συνέβαινε μέσω ενός σοκ για τον Σόιμπλε, καθώς θα διαπίστωνε την απουσία της οικονομικής κρίσης από εκείνο το γλέντι. Υποθέτω, αν το είχε πάρει χαμπάρι, αφενός θα σηκωνόταν από το αναπηρικό καροτσάκι και αφετέρου θα σήκωνε τα μανίκια για να τιμωρήσει τους παρευρισκόμενους με ελέγχους και φόρους. Υποθέτω, αυτό ήταν το αστείο που εννόησε ο Αντώνης… Κατά καιρούς, χαριτολογώντας σηκώνουμε νεκρούς από τον τάφο, αλλά τώρα μας «πείραξε» το αναπηρικό καροτσάκι του Σόιμπλε, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, ασχολήθηκε με το σχόλιο του τραγουδιστή όσο έχει ασχοληθεί και με την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα.

Την υπεράσπιση της τιμής του Σόιμπλε ανέλαβε αυτεπάγγελτα η Bild, που δεν χάνει ποτέ ευκαιρία να φτάσει τα κοντέρ της ενημέρωσης «στο κίτρινο»! Αφού έκανε ειδική αναφορά στον Αντώνη Ρέμο και το αστειάκι του, επικοινώνησε μαζί του για να ζητήσει συνέντευξη και, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πήρε αμέσως θετική απάντηση. Τώρα, ο ερμηνευτής θα έχει την ευκαιρία να ταράξει τις σχέσεις Μυκόνου-Βερολίνου… Έτσι ακριβώς θα διογκωθεί το θέμα και μερικοί δεν θα ξέρουμε αν πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε.

Η ουσία είναι ότι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ούτε ο Ρέμος ούτε ο Σόιμπλε χρειάζεται υπεράσπιση. Είναι βιαστικό, και υποδηλώνει τουλάχιστον αγαμίες, το να παίρνεις τους Ρέμους και τις ατάκες τους τοις μετρητοίς. Σε τελική ανάλυση, μια προσβολή, και ακόμη περισσότερο η ειρωνεία, στην χειρότερη περίπτωση βλάπτουν τον είρωνα αναδεικνύοντας το επίπεδο και το ποιόν του. Αντίθετα, οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι Σοιμπλέδες καταργούν τα ευρωπαϊκά ιδανικά, καταδυναστεύουν και ταπεινώνουν κράτη και λαούς τα τελευταία χρόνια. Ακόμα κι αν ο Ρέμος αποτελεί δείκτη του ελληνικού πολιτικού πολιτισμού, ακόμα κι αν το χαμηλό μας «επίπεδό» μας κατέστησε έκθετους στην τρέχουσα κατάσταση, η ζημιά μιας ατάκας στην Ψαρού δεν συγκρίνεται με εκείνη της λιτότητας στη Νότια Ευρώπη. Αξιότιμοι βιαστικοί κύριοι, καταλάβατε; Ή να εξηγήσω την ειρήνευση διά της εκτόνωσης;