Αφήσαμε την Αθήνα στις 6:30 το πρωί, και μετά από μιάμιση ωρίτσα περίπου συναντήσαμε τον παράδεισο. Κυριολεκτικά! Ακόμα και τόσο κοντά στην μεγαλούπολη υπάρχουν κάποια μέρη που μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Αλλά για αρχή δεν θα αναφερθώ στα κρυστάλλινα, καταγάλανα νερά της παραλίας του Βραχατίου, στον συνδυασμό βουνού και θάλασσας, στην ηρεμία και το ταυτόχρονο ασυγκράτητο κέφι των κατοίκων της περιοχής, αλλά σε κάτι άλλο που συνειδητοποίησα εκείνη την μέρα.
Οι εμπειρίες της ζωής του κάθε ανθρώπου στιγματίζονται από τα άτομα, και όχι από τα γεγονότα καθαυτά. Ένα γεγονός μπορεί να εξελισσόταν αλλιώς, αν εμπλέκονταν διαφορετικές προσωπικότητες. Άρα, ίσως όλα να εξαρτώνται από τον περίγυρο. Σε τελική ανάλυση, τί νόημα έχει ένα πανέμορφο τοπίο αν δεν έχεις ένα άτομο να μοιραστείς την ανάμνηση; Πώς μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι αστείο αν δεν υπάρξουν δύο ή περισσότερα άτομα που θα κοιταχτούν και θα γελάσουν μέχρι δακρύων;
Η μνήμη έχει την δύναμη να ισοπεδώνει και να κατακλύζει με υπέροχα συναισθήματα έναν άνθρωπο στο ίδιο δευτερόλεπτο. Και φυσικά, συνήθως κανείς δεν υποβάλλεται σε μια τέτοια διαδικασία ενθυμούμενος ένα δέντρο, λόγου χάρη. Μπορεί να αναπολήσει ένα γραφικό μέρος, όπως ένα χωριό, μια μέρα κούρασης ή ρουτίνας, αλλά σίγουρα θα νοσταλγήσει και θα επιζητήσει τους ανθρώπους που συνάντησε και τα γεγονότα που έζησε εκεί. Όσο απλά ή απίστευτα παράξενα κι αν ήταν όλα αυτά.
Όπως προανέφερα, αυτό ακριβώς κατάλαβα πρόσφατα και ειλικρινά με συγκλόνισε. Πρώτο καλοκαίρι μετά τις λατρεμένες – και δυστυχώς αξέχαστες – πανελλαδικές εξετάσεις, πρώτες διακοπές με φίλους, πρώτοι μήνες χωρίς άγχος. Συνειδητοποίησα πως ό,τι έχω ζήσει, είναι καταχωρημένο σε κουτάκια μέσα στο μυαλό μου. Αυτά που έκανα με την μαμά και τον μπαμπά, αυτά που έκανα με τα ξαδέλφια μου, αυτά που έκανα με τους φίλους μου. Όλα έχουν χαραχτεί στην μνήμη μου με κωδικό τα άτομα που ήταν μαζί μου. Ακόμα και οι στιγμές που ήμουν μόνη, έχουν καταγραφεί με την άρνησή μου για την παρουσία άλλων ανθρώπων εκείνη την ώρα.
Αλλά, εντάξει, ας μην γελιόμαστε. Όλοι ανεξαιρέτως κυνηγούμε το τέλειο, το γνωστό, το κοσμοπολίτικο μέρος για να το συνδυάσουμε με τους κοντινούς μας ανθρώπους. Όλοι έχουμε πει «α, ναι έχω πάει και εγώ σε αυτά και αυτά και αυτά τα μαγαζιά/μπαρ/κλαμπ/εστιατόρια/μπουζούκια». Και φυσικά αυτό δεν είναι κακό. Γιατί μια αλλαγή από το καθημερινό περιβάλλον σίγουρα λειτουργεί ευεργετικά για την ψυχή και το σώμα. Στην πραγματικότητα, όμως, τι κρύβει αυτή η νεοαποκτηθείσα, ακόρεστη επιθυμία για πρωτοτυπία, αυτοπαρουσίαση και διάδοση των εμπειριών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ιδίως τους τελευταίους μήνες;
Προσπαθώντας να δώσω μια λογική απάντηση, συνειδητοποίησα πως, ενώ το μέρος ουσιαστικά δεν είναι το παν, καταλήγει να αποτελεί πηγή πολύωρων συζητήσεων και συχνά διαφωνιών μεταξύ των μελών μιας παρέας. Ωστόσο, είμαι πλέον πεπεισμένη πως η παρέα είναι αυτό που μετράει. Γιατί αν κάποιος το εξετάσει από την πλευρά της ιδιοσυγκρασίας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, παρά την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, η ψυχολογική διάθεση μέσα στο φιλικό ή στο ερωτικό περιβάλλον συχνά προσαρμόζεται σύμφωνα με τους πολλούς και διαμορφώνεται εξαιτίας αυτών. Όπως φαίνεται, η αγωνία αυτή για επίδειξη πρόκειται για κάποιου είδους φιλαρέσκεια και άγχος για κοινωνική αποδοχή. Το διαφορετικό κάποιες φορές αποτελεί πηγή θαυμασμού και ενίοτε προσοχής, και δη περιέργειας.
Δεν αρνούμαι ότι κι εγώ έχω συμφωνήσει να πάω σε καινούρια μέρη για αλλαγή, ειδικά σε περιόδους έντονης πίεσης, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα πως οι φίλοι που με συντρόφευαν και το κέφι τους ήταν η ουσιαστική αλλαγή. Μέσα από αυτές τις απλές και καθημερινές καταστάσεις, δίνεται η ευκαιρία για εδραίωση αληθινών σχέσεων. Το μέρος είναι συνήθως, απλώς, το όμορφο σκηνικό στο οποίο εξελίσσονται οι μικρές καθημερινές χαρές της ζωής.
Καταλήγοντας, και μιας και ο Αύγουστος δεν έχει τελειώσει ακόμα, και αφού το μέρος που μου έδωσε την έμπνευση είναι εξαιρετικό, θα σας πρότεινα να το επισκεφτείτε ανεπιφύλακτα! Είτε για πολυήμερες διακοπές, είτε για μονοήμερη απόδραση, το Βραχάτι στην Κόρινθο αξίζει από κάθε άποψη. Κατάλληλο για νεαρές αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες, δίπλα ακριβώς στο ξέβρασμα του Κορινθιακού, οποιοσδήποτε μπορεί να εξερευνήσει την γύρω περιοχή απλώς με ένα ποδήλατο. Χωρίς άγχος και, κυρίως, μακριά από τα φώτα των πόλεων! Η πρόσβαση είναι ευκολότατη με προαστιακό ή ΚΤΕΛ. Το μόνο απαραίτητο: η καλή παρέα, ακόμα και αν κάποιος επιλέξει την απομόνωση και την ξεκούραση!
Η Κορίνα Οικονομοπούλου είναι απόφοιτη των εκπαιδευτηρίων Εληνογερμανική αγωγή.
