Το ThessISMUN και για να ακριβολογούμε το Thessaloniki International Student Model United Nations, είναι χωρίς υπερβολή το μεγαλύτερο συνέδριο προσομοιώσεων διεθνών οργανισμών στην Ελλάδα και ο πρωτοπόρος στο είδος του όταν ξεκίνησε δειλά πριν 13 χρόνια. Είχα την ευχαρίστηση να συμμετέχω σε ένα μοντέλο τέτοιου μεγέθους αλλά και την τιμή να γνωρίσω τον άνθρωπο που το όνομά του είναι συνώνυμο με το ThessISMUN και δεν είναι άλλο από την κ. Παρούλα Νάσκου-Περράκη.
Αναμφισβήτητα το ThessISMUN είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το δικό σας όνομα. Πως ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα;
Η προσπάθεια ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν υπηρετούσα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και ανακαλύψαμε ότι στο Toronto του Καναδά πραγματοποιείτο ένα United Nations Model. Οι πρώτοι φοιτητές συμμετείχαν με ιδιαίτερη επιτυχία και έτσι άρχισε μια συνεχή συμμετοχή μέχρι και το 1994 οπότε και εκλέχθηκα επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών, Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (νυν Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών). Συνέχισα την προσπάθεια με τους νέους μου φοιτητές και την ίδια επιτυχία. Αυτό έγινε γνωστό στη κα Μίρκα Γόντικα υπεύθυνη του γραφείου του ΟΗΕ στην Αθήνα που ασχολείτο κυρίως με τη διοργάνωση του μαθητικού μοντέλου και μου πρότεινε να οργανώσουμε ένα φοιτητικό UN Model με πρώτη προσπάθεια το 2001 στο Ρέθυμνο. Το 2002 ανέλαβα τη διοργάνωση, το ThessISMUN, που εξελίχθηκε σε ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο θεσμό και με τη συμμετοχή όλων των Πανεπιστημίων της Ελλάδας και δεκάδων Πανεπιστημίων του Εξωτερικού.
Ποιες ήταν οι δυσκολίες και ποια τα εμπόδια με τα οποία ενδεχομένως ήρθατε αντιμέτωπη στην αρχή αλλά και μεταγενέστερα σε αυτήν την προσπάθεια σας;
Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν αντιμετώπισα εμπόδια, πρώτον διότι οι εκάστοτε Πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου αγκάλιασαν με ιδιαίτερη αγάπη το Μοντέλο και διέθεσαν όλοι την υλικοτεχνική υποδομή και τις δέκα περίπου αίθουσες που απαιτούνται για την πραγματοποιηθεί η προσομοίωση και επίσης δεν είχα οικονομικό πρόβλημα χάρη στη γενναιόδωρη χορηγία της οικογένειας Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου, στη μνήμη της κόρης τους Αθηνάς που υπήρξε φοιτήτρια του ΔΕΟΠΣ, αλλά και των Πρυτανικών αρχών που διαθέτουν ένα κονδύλιο για την φιλοξενία των φοιτητών.
Πως νιώθετε βλέποντας πλέον το θεσμό των προσομοιώσεων διεθνών οργανισμών να εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο στη χώρα μας; Είναι μια μορφή δικαίωσης;
Νιώθω ευτυχής που ο θεσμός αυτός τυγχάνει γενικής αποδοχής από τους φοιτητές που με ιδιαίτερο πάθος και διάθεση συμμετέχουν επισταμένα όλα αυτά τα χρόνια. Χαίρομαι επίσης ιδιαίτερα που ο θεσμός εξαπλώνεται και σε άλλα Πανεπιστήμια της Ελλάδος. Θα ήθελα όμως να επιστήσω την προσοχή εδώ σε ένα σημείο πολύ ιδιαίτερο. Ο θεσμός αποδίδει απόλυτα τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα όταν διοργανώνεται με σεβασμό και συνέπεια. Δεν θα είχε κανένα νόημα να γεμίσουμε προσομοιώσεις διεθνών οργανισμών σε κάθε Πανεπιστήμια της χώρας. Σκοπός είναι να στηρίξουμε τους ήδη υπάρχοντες θεσμούς και αυτός είναι ο λόγος που εδώ και χρόνια υπογράψαμε ένα άτυπο συμφωνητικό συνεργασίας με τις 4 πρωτοβουλίες, όπως το Rhodes MRC, Europas και CorinthMAL. Για να μεταδώσουμε στους φοιτητές το μήνυμα ότι αυτοί οι θεσμοί πρέπει να στηριχτούν να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν. Εκείνο που θεωρώ πολύ σημαντικό και θέλω να το τονίσω, είναι ότι αυτές οι πρωτοβουλίες πρέπει να βρίσκονται υπό την εποπτεία καθηγητών που γνωρίζουν τη λειτουργία των διεθνών οργανισμών και το έργο τους σε βάθος. Φαινόμενα όπως οργάνωση ‘’κρίσεων’’ σε επιτροπές διεθνών Οργανισμών που δεν ασχολούνται με τέτοια ζητήματα, δείχνει άγνοια και δημιουργεί στους φοιτητές λάθος εντυπώσεις για τον τρόπο λειτουργίας τους, τα όρια της αρμοδιότητας του και την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
[metaslider id=16028]
Γνωρίζω ότι έχετε δίπλα σας μια ομάδα από νέα παιδιά με ικανότητες και όραμα για το ThessISMUN. Αυτό μαρτυρά ότι πιστεύετε στα νέα παιδιά και γι’αυτό θα ήθελα να σας ρωτήσω πως θα ονειρευόσασταν το ThessISMUN αλλά και τη Θεσσαλονίκη τα επόμενα 5 χρόνια;
Είμαι πάρα πολύ τυχερή που όλα αυτά τα χρόνια με περιέβαλλαν φοιτητές με ιδιαίτερη αγάπη και αφοσίωση προς το ThessISMUN χωρίς τους οποίους δεν θα μπορούσα να πετύχω αυτό το αποτέλεσμα. Αναφέρομαι ειδικότερα στη Μάγδα Τσακίρη, στο Στέφανο Κατσούλη, στο Μάνο Καλαϊντζή και σε όλους τους Γενικούς Γραμματείς, Αναπληρωτές Γενικούς Γραμματείς, Προέδρους της Γενικής Συνέλευσης και προέδρους και αντιπροέδρους επιτροπών. Εκείνο που ήθελα να πετύχω ήταν η δημιουργία ομάδων συνεργασίας διότι το ThessISMUN είναι πάνω από όλα ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι και οι συμμετέχοντες σε αυτό το παιχνίδι παράγουν συλλογική εργασία. Μόνο μέσα από συλλογική δουλειά μπορούμε να πετύχουμε θετικά αποτελέσματα. To ThessISMUN είναι συνδεδεμένο με την πόλη της Θεσσαλονίκης, αυτό εξάλλου βρίσκεται και στον τίτλο του αλλά κυρίως με το ΠΑΜΑΚ. Επιθυμία μου είναι τα επόμενα χρόνια αυτοί που θα συνεχίσουν την παράδοση να το διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού διότι πέραν από τους παραπάνω λόγους διαφημίζει το ΠΑΜΑΚ και τη Θεσσαλονίκη μας. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το ΠΑΜΑΚ ήταν το πρώτο Δημόσιο Ίδρυμα που έλαβε από τον ΟΗΕ τον τίτλο Friend of The United Nations ( FUN) .
Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε μια σημαντική στιγμή για το ThessISMUN και εσάς φυσικά;
Θα μπορούσα να ξεχωρίσω μια σημαντική στιγμή αυτής της προσπάθειας που είχε αντίκτυπο στην αναγνώριση του Πανεπιστημίου μας ως Friend of the United Nations (FUN) αλλά και δύο προσωπικές στιγμές. Η μία στα δεκάχρονα του ThessISMUN το 2011 όταν ο αγαπημένος μου φοιτητής Σωτήρης Σέρμπος , πλέον Επίκουρος Καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, μου απένειμε τιμητική πλακέτα εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων για την προσφορά μου στα UN Models καθώς και όταν οι Alumnides στη τελετή λήξης του 2014 ετοίμασαν ένα πολύ χαριτωμένο βίντεο με ευχαριστίες ενώ οι 400 συμμετέχοντες μου προσέφεραν 200 τριαντάφυλλα. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω ωραιότερη αποχαιρετιστήρια εκδήλωση αγάπης. Εκείνο που θα ήθελα να τονίσω είναι ότι στα 13 αυτά χρόνια του ThessISMUN, χωρίς το διακοπές Πάσχα και με συνεχή δουλειά για πολλούς μήνες καθ’όλο το έτος, αισθάνθηκα μόνο χαρά και ικανοποίηση, ιδιαίτερα από παλαιούς φοιτητές που μου τόνιζαν και εξακολουθούν να τονίζουν πως η συμμετοχή τους στα UN Models τους άνοιξε μια νέα προοπτική στη ζωή τους. Βέβαια, η αγάπη τους όλα αυτά τα χρόνια και οι επιτυχίες τους είναι αυτό το οποίο μου έδινε κουράγιο να συνεχίσω.
Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι από ένα μικρό Πανεπιστημιακό Τμήμα όπως το ΔΕΣ καμαρώνουμε δεκάδες πλέον φοιτητών που εργάζονται σε διεθνείς οργανισμούς! Τι μεγαλύτερη ικανοποίηση για ένα Πανεπιστημιακό δάσκαλο από το να εισπράττει με τέτοιο τρόπο τους κόπους του και την προσφορά του.