Υπήρχανε εποχές που το Βατικανό μετατρεπότανε σε ένα μεγάλο ιερατικό μπουρδέλο με θηλυκές και αρσενικές πόρνες να μπαινοβγαίνουν στα δωμάτια καρδιναλίων και φυσικά του εκάστοτε Πάπα. Τα αγιασμένα όργια των Βοργίων και άλλων επιφανών ανδρών του μεσαίωνα και της Αναγέννησης, ήταν μια από τις αγαπημένες δραστηριότητες αναρίθμητων ποντίφικων αρκεί βέβαια να μπορούσε και το σώμα πέραν της ψυχής. Όταν ανέλαβε ο Πάπας Παύλος ο 4ος δεν ήτανε για πολλά πολλά ήτοι ογδοντάρης. Παρόλα αυτά θα έβρισκε τρόπους να μείνει στην ιστορία όχι για τα homemade orgies αλλά για τους εναλλακτικούς τρόπους που θα οργίαζε.
Πρώτα πρώτα ξεκίνησε από τα απλά. Όποτε έμπαινε στην Καπέλα Σιξτίνα και κοίταζε πάνω του ερχόταν αναγούλα που έβλεπε γυμνά σώματα, «μπλιάχ». Ακριβώς και γι’ αυτό μερίμνησε να ζωγραφιστούνε ρούχα πάνω από τα κορμιά, έτσι όπως τα είχε κάνει εκείνο το ρεμάλι ο Μιχαήλ Άγγελος. Και φυσικά ο επίγειος εκπρόσωπος του Θεού έβαλε και το κερασάκι στην τούρτα διατάσσοντας να διακοπεί η παροχή σύνταξης στον «ατάλαντο» και πρόστυχο Μιχαήλ.
Στη συνέχεια εξέδωσε το «εγχειρίδιο των απαγορευμένων βιβλίων» στο οποίο καταγραφόταν οι λίστες με τα βιβλία που αποτελούσανε προσβολή για την καθολική πίστη. Ακόμα και οι Βίβλοι που δεν ήταν γραμμένες στα λατινικά κάνανε τζιζ. Είχε τέτοιο κάλο που η Ιερά Εξέταση τον ψιλοέτρεμε καθότι δεν δίσταζε να πετάει στα μπουντρούμια ακόμα και καρδιναλίους που δεν του κάθονταν καλά στο μάτι.
Ο παππούλης όμως ξεπέρασε τον εαυτό του, αλλά και τον ίδιο τον ιδεολογικό του διάδοχο Χίτλερ, όταν βρήκε ευφάνταστους τρόπους να πολεμήσει τους βρωμοεβραίους, αυτούς που είχανε το θράσος να σταυρώσουνε τον καλό του τον Χριστό που τόσο πολύ τον αγαπούσε και διέδιδε τις αρχές και το κήρυγμα του.
Αποφάσισε να μαζέψει όλους τους εβραίους και να τους περιορίσει σε συγκεκριμένους χώρους αναγκάζοντας τους να πουλήσουνε όλη τους την περιουσία σε Χριστιανούς σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές. Το λοιπόν, τότε ήταν που ξεπήδησε αυτή η εύηχη λέξη «γκέτο», στα οποία τα βράδια τους κλείδωναν λες και ήτανε κατάδικοι. Και επειδή έπρεπε φυσικά οι εβραίοι να ξεχωρίζουνε από τους υπόλοιπους, από δω και στο εξής όλοι τους θα φορούσαν ένα ωραιότατο κίτρινο καπελάκι. Όσο για τις συναγωγές, αυτές γίνανε ότι και τα ελληνικά δάση τα καλοκαίρια.
Εξυπακούεται ότι δεν γινότανε λόγος για γάμους εβραίων και χριστιανών ενώ δεν θα επιτρεπόταν σε εβραίους γιατρούς να έχουνε χριστιανούς ασθενείς, ξηγημένα πράγματα.
Ο πάπας Παύλος IV πέθανε το 1559, έπειτα από 4 χρόνια θητείας. Αν στα 84 του χρόνια ήταν σε θέση να εισάγει τόσο ρηξικεύλευστους θεσμούς τότε πόσο «μεγαλύτερη» και διαχρονικότερη θα ήταν η προσφορά του αν ανέβαινε στον παπικό θρόνο από τα 40 του. Μήπως με κανένα όργιο να ξελαμπικάριζε το μυαλό του και να άφηνε και τον κοσμάκη ήσυχο…
