Μητέρα δεν είναι μόνο αυτή που γεννά ένα παιδί, της Κατερίνας Βορεινάκη

Δημοσιεύθηκε

Την Κυριακή 12/05/2013 όπως και κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη γιορτάζουμε τη ΜΗΤΕΡΑ. Γιορτάζουμε στο πρόσωπό της την τρυφερότητα, τη στοργή, την αγάπη, τη ζωή. ΜΗΤΕΡΑ όμως δεν είναι μόνο αυτή που γεννά, ΜΗΤΕΡΑ είναι και αυτή που αναθρέφει το παιδί το οποίο δεν είναι δικό της.

Συνταγή για να γίνεις ανάδοχη μητέρα δεν υπάρχει. Χρειάζεται αγάπη, ενδιαφέρον και προσωπική θυσία για να μεγαλώσεις ένα παιδί το οποίο δεν είναι δικό σου. Ένα παιδί το οποίο δεν είναι το παιδί της κοιλιάς αλλά είναι το «παιδί της καρδιάς».

Ο θεσμός της ανάδοχης οικογένειας εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια τόσο στα Κέντρα Παιδικής Μέριμνας όσο και στα Θεραπευτήρια Χρονίων Παθήσεων Παίδων με συνέπεια πολλά παιδιά να βρουν τη «δική τους οικογένεια» να ξεφύγουν από την ιδρυματική ζωή και κυρίως από την «ταμπέλα του ιδρύματος».

Παρακάτω σας παραθέτω μία επιστολή – μαρτυρία ανάδοχου παιδιού – η οποία δείχνει τη λαχτάρα του παιδιού να βρει τη δική του μητέρα, τη δική του οικογένεια αλλά και τη χαρά του όταν ήρθε η ευλογημένη ώρα για να ζήσει μαζί τους.

«Γράφω την ιστορία μου, η Ανάδοχη Οικογένεια»

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ μπορεί να είναι φανταστική, μπορεί να είναι και αληθινή…
Ήταν ένα μικρό παιδάκι που για κάποια χρόνια (λίγα όμως) χρειάστηκε για κάποιους λόγους άγνωστους για το μικρό παιδάκι να ζήσει σε κάποιο ίδρυμα για μικρά παιδιά. Όμως εκεί δεν πέρασε άσχημα, δεν του έλειπε τίποτα μόνο η οικογενειακή αγκαλιά. Ήθελε να φωνάξει τη λέξη μαμά κι όχι τη λέξη κυρία, τη λέξη μπαμπά κι όχι τη λέξη κύριε.

Κατά καιρούς το έπαιρναν κάποιες οικογένειες, για μία ή δύο μέρες αλλά πάλι γύριζε πίσω στο «Μεγάλο σπίτι”, όπως το ονόμαζαν.
Κάποια μέρα όμως βρέθηκε μία οικογένεια που το έπαιρνε κάθε εβδομάδα. Έτσι, το αγάπησαν πολύ όπως και το παιδάκι τους αγάπησε πολύ, γι αυτό αποφάσισε να ζητήσει από αυτούς τους καλούς ανθρώπους να γίνουν η μαμά, ο μπαμπάς και η αδελφούλα του.
…Θέλετε να γίνετε η μαμά μου;
…Θέλετε να γίνετε ο μπαμπάς μου;
…Θέλεις να γίνεις η αδερφούλα μου;

Αυτοί λοιπόν οι καλοί άνθρωποι που το αγάπησαν τόσο πολύ αμέσως, έκαναν τις σωστές νόμιμες διαδικασίες και έγινε η επιθυμία του μικρού παιδιού, πραγματικότητα. Ήρθε η ώρα η ευλογημένη και έγιναν μια οικογένεια, πήγε ο μικρούλης στην αγκαλιά της οικογένειας .
Ξέρετε πως λέγεται αυτή η διαδικασία ;
«Α Ν Α Δ Ο Χ Η Α Γ Κ Α Λ Ι Α»
Μια αγκαλιά γι αυτά τα παιδιά …

Αν κάποιοι από εσάς θέλετε να κάνετε το ίδιο, κάνετε ευτυχισμένο ένα παιδί.
Τώρα αυτό το παιδάκι είναι ευτυχισμένο στην οικογένειά του, μαζί με τη μαμά, το μπαμπά και την αδερφούλα του …
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα … Μιχάλης

Η συγκινητική αυτή ιστορία είναι αληθινή, πραγματική όπως πραγματική είναι και η αγάπη της οικογένειας στο παιδί της καρδιάς. Συμμετέχοντας λοιπόν στον εορτασμό της μητέρας, δίνουμε «φωνή» στα παιδιά των ιδρυμάτων, σε αυτά τα παιδιά που έχουν περισσότερο από τον καθένα μας την ανάγκη ν αγαπηθούν να φωνάξουν με τη σειρά τους «μαμά σ’ αγαπώ».

Στην προσπάθεια της προώθησης του θεσμού της αναδοχής δεν είμαστε εμείς κι εσείς. Είμαστε όλοι εμείς. Το δικαίωμα του παιδιού να ζήσει με τη δική του οικογένεια, με αξιοπρέπεια, ισότιμα, χωρίς την ταμπέλα του ιδρύματος, είναι υπόθεση όλων.

«Η αγάπη είναι αρχόντισσα, που προσφέρει απλόχερα και χαρούμενα και φυσικά χωρίς όρους και χωρίς να περιμένει και να υπολογίζει σε ανταλλάγματα. Η αγάπη όταν προσφέρει, δεν αισθάνεται ότι δημιουργεί, αλλά ότι εξοφλεί χρέος»
π. Φιλόθεος Φάρος «Η διαχείριση της αγάπης».

Η Κατερίνα Βορεινάκη είναι κοινωνική λειτουργός, πρόεδρος της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «ΑΝΑΔΟΧΗ ΑΓΚΑΛΙΑ»

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα