Αχ Απρίλη της προσφοράς, όχι της ζήτησης, της προσφοράς.
Αχ γιορτές των ελλειμμάτων, στην Ελλάδα του ελλείμματος.
Ας είναι, μαθημένα τα βουνά -μην σου πω και οι θάλασσες-στα ελλείμματα.
Γελάω τρώγοντας κουλουράκι σμυρναίικο και πετάω χάχανα κατάμουτρα στα. μούτρα αυτής της Ανοιξης που έρχεται λέει, φως στο τούνελ.
Χμμμ, ΑπριλοΜαη μου τι θα κάνεις και εσύ, για να δω; Όχι πες, Θα μας ψήσεις το λάδι στα χείλη μια, δυο, τρεις, κάποτε θα καταλάβεις εποχή αναρχική μου, θα πιστέψεις, θα πειστείς πως είμαστε ωραίοι τρελοί!
Και τότε, θα βγουν οι μάσκες. Και θα αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλον και θα γίνει μια χαρά ένα γέλιο, απερίγραπτο.
Ναι μωρέ, έλα πάρε κουλουράκι κάνω και καφέ άμα γουστάρεις και κάτσε να στα πω.
Θα έρθει σου λέω η μεγάλη ώρα….
Όλοι οι ανέκφραστοι, μαζί, θα βγάλουν την μάσκα.
Συγχρονισμένα σαν χορευτικό με τον Κωστάλα τον Λάτσιο και την Δανδουλάκη να τους βάζουν 10.
Βέβαια, σαν βγάλουν την μάσκα ανέκφραστοι, ανέραστοι, αναμφισβήτητα «λίγοι», θα παραμείνουν.
Και αυτό διότι αγάπη μου η σύνθεση του πάρτι στο κοινοβούλιο θύμιζε όχι πάρτι μα., παρτούζα. Τρείς τον αριθμόν.
Μετά τα όργια, ως συνηθίζεται ουδείς από τους συμμετέχοντες αναγνωρίζει ουδένα…
Και χωρίς μάσκα και με μάσκα παντελώς άγνωστοι μεταξύ τους.
Θες και άλλο γλυκάκι; Τι; Μου πνίγηκες με το σόκιν της παρτούζας; Γιατί αγάπη μου; Και εσύ ως Ελλην σε όργιο συμμετέχεις. Δεν το ένιωσες; Δεν το κατάλαβες; Δεν αισθάνθηκες, την αποπλάνηση;
Ξέρω, ξέρω, μετά το βγάλσιμο-γδύσιμο μάσκας, ρούχων πέφτει μουγκά και αμηχανία!
Βρε μην αγχώνεσαι, θα σε κεράσω και γλυκό του κουταλιού (από πέρσι το έχω, έπιασε μούχλα, δεν πειράζει, πενικιλίνη αγάπη μου με τα φαρμακεία ως έχουν κι τον ΕΟΠΥΥ, θα σου χρειαστεί…).
Βαλε και εσύ μια μάσκα να αντέξεις το πολιτικό σύστημα.
Οι πολύτεκνοι να ντυθούν εργένηδες, οι μισθωτοί ανειδίκευτοι οι συνταξιούχοι τζόβενα, οι Δημόσιοι ιδιωτικοί, οι έντιμοι φοροφυγάδες, βαλε κάτι βγάλε κάτι δώσε κάτι, πάρε τίποτα!
Οι απόκριες σήμερα δεν είναι για πλήρες φτύσιμο σε αυτό το κράτος.
Κάθε μέρα τις ζούμε για να επιζήσουμε.
Πως θα ορθοποδήσουμε χωρίς μάσκα;
Τόσα και τόσα ασπρόμαυρα μελό εγχώριας καταναλώσεως και κατασκευής δημιουργήθηκαν, χάρη σε μια μόνιμη αποκριά έστω και μέσα στο Πάσχα.
Εκείνος λέει την γνώρισε μια τρελή βραδιά καρναβαλιού, λίγο πριν την Ανάσταση.
Ήταν ψηλός, μελαχρινός με γκρίζο ατσάλινο βλέμμα (σαν τις 50 αποχρώσεις του γκρι) και αποφασιστικό πηγούνι (αυτο το αποφασιστικό πηγουνι ποτέ να μην το κατάλαβα) εκείνη Κάρμεν φλογερή Σπανιόλα φορούσε μάσκα, ομοίως δε και εκείνος, Ζορό.
Μάσκα στην μάσκα ξεχαστήκανε… Και χορεύουν μαζί…
Και νιώθουν ένα παράφορο έρωτα μαζί με ένα φούσκωμα, από το ιμάμ.
Και πιάνει βροχή και μπαίνουν σε αχυρώνα και κάνουν sex και μετά βγαίνουν χορεύοντας κλακέτες στην βροχή και μετά χάνονται στο πλήθος.
-Αντωωωωωωνη φωνάζει αυτή….
-Αγγεεεεεεελα φωνάζει αυτός…..
Το πλήθος μπαίνει ανάμεσα τους, διαδήλωση ήταν θαρρώ!
Κάτι φοιτητές που δεν έχουν λέει να φάνε, παλιόπαιδα, θρασύτατα να χαλάνε το ρομάντζο!
Και μετά οι δυο πρωταγωνιστές χάνονται υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γούντι Άλεν που γυρνά το, Midnight in…TroicanGreece!
Και χάνονται…
Και εννέα μήνες μετά αυτή γεννά μόνη ένα παιδί, Τον Βασιλάκη Καίλα (ίδιος όμως)….
Φτώχιαααααα..
Κλααααααμα…
Βαλε μια μάσκα αγάπη μου, δίπλα στο τσουρέκι και την λαμπάδα, έχω μια, ωραιότατη!
Ελα βρε, μη φοβού…
Έλα να χορέψουμε ως λαός βαλς, στην αγκαλιά των εταίρων. Εταίρες; Ναι ωραιοτάτη αμφίεση.
Βραδιά τρελού καρναβαλιού, θέλω την Πρωτομαγιά φέτος!
Και ο σοκολατένιος λαγός ζήτουλας Γιάννης Αγιάννης!
θα δείς, θα έρθει και η Κατερίνα Στανίση σαν γκεστ σταρ!
Εεελα….
Δες, πέφτουν τίτλοι τέλους…
THE END.
