Οι επόμενες δημοτικές εκλογές θα γίνουν τον Μάιο και θα μας βάλουν στην νέα εποχή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι πολίτες δεν θα κληθούν να επιλέξουν παρατάξεις, αλλά πρόσωπα. Θα υπάρχει η δυνατότητα συμπλήρωσης δύο ψηφοδελτίων, εκ των οποίων το ένα θα περιλαμβάνει τους υποψήφιους δημάρχους και το άλλο τους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους με αλφαβητική σειρά. Θα υπάρχει, δηλαδή, η δυνατότητα υπέρβασης των πλασματικών κομματικών φραγμών ώστε το Δημοτικό Συμβούλιο να αποτελεί πλέον ένα «πολύχρωμο» κράμα θέσεων και απόψεων που θα προσφέρει διυποκειμενικές λύσεις.
Πληροφορίες λένε ότι ο Πρωθυπουργός είχε κατά νου την συγκεκριμένη μεταρρύθμιση εδώ και χρόνια. Πράγματι, η νέα διάταξη των ψηφοδελτίων θα μπορούσε να απεγκλωβίσει τους εκλογείς και να αποτυπώσει καλύτερα τις προτιμήσεις τους. Είναι κρίμα ένας δημοφιλής, ως αξιόλογος, υποψήφιος να αδικείται από την συμμετοχή του σε μια λιγότερο δημοφιλή παράταξη. Προσωπικά, θεωρώ πραγματική έμπνευση ένα ψηφοδέλτιο που μου δίνει την ίδια ελευθερία με το κουπόνι του «Πάμε Στοίχημα». Αντίστοιχα, στοιχηματίζω ότι η εν λόγω εκλογική μεταρρύθμιση θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που ευαγγελίζονται οι εισηγητές της. «Ελευθερία» σημαίνει πως μπορώ επίσης να στοιχηματίσω ότι τούτα τα «αντίθετα αποτελέσματα», παρόλο που δεν τα ευαγγελίζεται κανένας, είναι στην πραγματικότητα τα επιθυμητά.
Το μυαλό μου καλπάζει και μου φέρνει διάφορες εικόνες. Σκέφτομαι τον παππού και την γιαγιά που θα κοιτάνε το νέο ψηφοδέλτιο σαν κύβο του Ρούμπικ. Σκέφτομαι τους ταλαίπωρους εκλογικούς αντιπροσώπους, καθώς θα εκλείψει η ανάγκη για το πολύτιμο έργο τους. Σκέφτομαι τους επιτήδειους που τώρα θα πρέπει να σκαρφιστούν δύο τρόπους, όχι έναν, για να καταστήσουν την ψήφο τους άκυρη. Σκέφτομαι τους άσχετους που θα παίρνουν τηλέφωνο μέσα από το παραβάν για να βρουν ένα μικρό όνομα, καθώς δεν θα περιμένουν ένα επίθετο να αντιστοιχεί σε περισσότερους από έναν υποψηφίους. Σκέφτομαι τα κομματόσκυλα που πλέον θα ντρέπονται μέσα στο παραβάν, αλλά και απ’ έξω, καθώς δεν θα έχουν πια δικαιολογία για την απαράδεκτη πολιτική τους συμπεριφορά. Σκέφτομαι τους ανεξάρτητους και αδιάφθορους από το σύστημα, που θα συζητούν ανοιχτά την ψήφο τους και θα την σχολιάζουν όπως τα νούμερα που παίζουνε στο λόττο. Όλο αυτό μου θυμίζει το παιχνίδι «Γίνε Πρόεδρος», όπου ο καθένας, ως πρόεδρος, μπορεί στα πλαίσια του παιχνιδιού να δημιουργήσει την ποδοσφαιρική ομάδα των ονείρων του. Η αλήθεια είναι ότι αν ψηφίσουμε με τα κριτήρια που παίζουμε το παιχνίδι, μας περιμένουν καλύτερες μέρες.
Όμως αυτό δεν θα συμβεί. Για την ακρίβεια, η προσαρμογή της εκλογικής συμπεριφοράς που θα καταγραφεί θα είναι αμελητέα. Ο παππούς και η γιαγιά θα συνεχίσουν να παίρνουν το συμπληρωμένο ψηφοδέλτιο από το «ντελίβερυ» κάθε σχηματισμού. Ακόμα κι αν εκλείψουν οι σχηματισμοί, η παραταξιακή οργάνωση και πειθαρχία θα επιμείνουν. Ο λόγος είναι απλός. Ακόμα και σήμερα που πολλοί δήμοι αποτελούν «μαγαζάκια» διάφορων σχηματισμών, είναι συχνά εξαιρετικά δύσκολο να ληφθούν αποφάσεις εντός του Δημοτικού Συμβουλίου. Πρακτικά, ένα δημοτικό συμβούλιο με μεγαλύτερο πολιτικό κατακερματισμό εγγυάται την πλήρη αδυναμία συνεννόησης και συμφωνίας. Αυτό το αποτέλεσμα εντάσσεται στον ευρύτερο στόχο του κράτους να αποψιλώσει την τοπική αυτοδιοίκηση από δύναμη, αρμοδιότητες και πόρους. Με αυτό τον τρόπο την καθιστά εκ των πραγμάτων δυσκίνητη και δυσλειτουργική.
Έχω μια τελευταία εικόνα. Τα μέλη του νέου δημοτικού συμβουλίου εισέρχονται στην αίθουσα των συνεδριάσεων, συγχαίρουν αλλήλους για την εκλογή τους και συζητούν τις τεχνικές λεπτομέρειες που θα εξουδετερώσουν την εκλογική μεταρρύθμιση.
