Με όλη την αγάπη και συμπαράστασή μου στους Κύπριους φίλους μου.

Και εκεί που νομίζαμε πως τα είχαμε δει όλα έρχεται η κυπριακή κρίση. Τα κανάλια άρχισαν να ασχολούνται με τους αδερφούς Κυπρίους και άφησαν για λίγο τη μιζέρια, την πίκρα και την απαισιοδοξία της ελληνικής οικονομίας. Ανοίγω παρένθεση. Ας μην γελιόμαστε! Μόνο για λίγο θα είναι μέχρι να έρθει κάποια καινούργια γκάφα των δικών μας πολιτικών και ξαναγυρίσουμε στα εν οίκω! Κλείνω την παρένθεση.

Το «ΟΧΙ» των Κυπρίων! Η ιστορία επαναλαμβάνεται!… Λεφτά για 15 ημέρες έχει η Κύπρος!… Λαγκάρντ: Πολύ ειδική περίπτωση η Κύπρος!… Ορατός ο κίνδυνος για τη στάση πληρωμών!… Κύπρος: Κρούεται ο κίνδυνος για τα αποθεματικά του κράτους!… Τράπεζα Κύπρου: Άνω του 50%το κούρεμα στις καταθέσεις;… Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, των ιστοσελίδων και των ειδήσεων τους τελευταίους μήνες.

Συγκεντρώνω τις σκέψεις και τα ερωτήματά μου στις επόμενες γραμμές.

Γιατί πρέπει να αποτελεί ειδική περίπτωση η Κύπρος; Ότι το εθνικό τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε πρώτα στην Κύπρο και παρέσυρε μαζί του στο “ποτάμι” της πτώχευσης και το κράτος, σίγουρα την κάνει ιδιαίτερη περίπτωση, αλλά όχι και μοναδική, αφού και η Ιρλανδία και η Ισπανία ανήκουν στην ίδια ομάδα. Επιπλέον, η Κύπρος ανέκαθεν είχε την εικόνα της ευημερούσας οικονομίας. Η τρόικα ούτε που είχε πλησιάσει το νησί που προσέφερε ένα μοναδικό σύνολο πλεονεκτημάτων στους ξένους επενδυτές που αξιοποιούσαν τη χώρα ως βάση διεξαγωγής των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους σε όλο τον κόσμο. Με άλλα λόγια, με τις πρακτικές φορολογικού παραδείσου και τις ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις με τη Μόσχα, η Λευκωσία δεν είχε λόγο να επιτρέψει σε καμία τρόικα να επέμβει στη χώρα.

Της άνοιξε την πόρτα όμως, και το ΔΝΤ θα φορεθεί πολύ φέτος. Όλοι είπαμε «Μπράβο!!!» όταν αρχικά η κυπριακή βουλή καταψήφισε την δανειακή συμφωνία που τους παρουσίασαν οι ευρωπαίοι ηγέτες, με αποτέλεσμα αργότερα να συναινέσουν σε μια εξίσου ή ακόμα χειρότερη συμφωνία με το Eurogroup που αφορούσε το “κούρεμα” των καταθέσεων δυο τραπεζών.

Δεύτερο ερώτημα ταυτόσημο με του οικονομολόγου Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο παρακολουθώ σε τακτά χρονικά διαστήματα. Γιατί δέχτηκε η κυπριακή κυβέρνηση να πειραχτεί έστω και ένα ευρώ από τις καταθέσεις των απλών πολιτών ή των επιχειρηματιών στις τράπεζες; Τρίτο ερώτημα. Και αφού συμφωνήθηκε το “κούρεμα” γιατί πρέπει η νεολαία, ο μέσος Έλληνας πολίτης, ο άνεργος, η γενιά των 500€, εγώ, να προβληματιστούμε που θα κουρευτούν οι καταθέσεις άνω των 100.000€ κατά 9,9%;

Για να μην γίνονται παρεξηγήσεις. Σαφώς και υπάρχουν πολίτες των οποίων οι αποταμιεύσεις και οι κόποι χρόνων θα μειωθούν χωρίς οι ίδιοι να φέρουν ευθύνη, υπάρχουν όμως και επιχειρηματίες-επενδυτές που επωφελήθηκαν από το καθεστώς εμπιστευτικότητας και χαμηλής φορολόγησης στη Μεγαλόνησο και τα υπέρογκα ποσά τους θα παραμείνουν μετά το κούρεμα απλώς ογκώδη. Ο απλός «τζίτζικας» τι φταίει; Επανασχεδιασμός και επαναδιαπραγμάτευση ξανά και ξανά και ξανά, μέχρι να βρεθεί μια βιώσιμη λύση για την Ευρωζώνη (θα αναλυθεί σε προσεχές άρθρο), όχι για την Κύπρο, όχι για την Ελλάδα, όχι για κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά για την Ευρώπη συνολικά.

Επανέρχομαι και καταλήγω πως σίγουρα κάποιοι φταίνε και σίγουρα αυτοί δεν είναι ο κυπριακός λαός. Ξέρετε, πάντα οι λίγοι είναι αυτοί που εν τέλει δημιουργούν προβλήματα. Οι πολλοί διαμορφώνουν τις συνθήκες. Και Έλληνες και Κύπριοι πρέπει να αλλάξουμε τις συνθήκες. Το βέβαιο είναι ότι μπορούμε. Θέλουμε;