Η έντονη προσωπικότητα της Μεμνουνέ Κιαζίμ παρουσιάζεται από την πρώτη στιγμή που την γνωρίζεις. Όπως και η μουσική της, η παρουσία της πλημυρίζει τον χώρο. Μια όμορφη και δυναμική γυναίκα, ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος με κύριο χαρακτηριστικό, το πάθος με ό,τι καταπιάνεται. Με αφορμή το κονσέρτο που θα παρουσιάσει στην Ρόδο, στο Θέατρο Μεσαιωνικής Tάφρου, με τίτλο «Στα χρώματα εκείνης της αυγής» στις 14 Ιουλίου και ώρα 21:30, η Μεμνουνέ μίλησε στο flust.gr για την μουσική, αλλά και για την ίδια.
Η Μεμνουνέ γεννήθηκε στη Ρόδο, ξεκίνησε πιάνο σε ηλικία 11 ετών όταν η γιαγιά της, βλέποντας το πάθος που είχε για την μουσική και το πιάνο, την έγραψε στο ωδείο. Όπως λέει, θυμάται τον εαυτό της με ένα μικρό αρμόνιο να παίζει τις μελωδίες που της άρεσαν, απλά ακούγοντάς τις. Πρώτη της δασκάλα η Αιμιλία Μαύρη, η οποία την μύησε στον μαγικό κόσμο της κλασικής μουσικής. Αποφοιτώντας, συνέχισε τις σπουδές της στο École Normale de Musique de Paris, όπου είχε την ευκαιρία να σπουδάσει μαζί με πολλούς μουσικούς υψηλού επιπέδου και να συμμετέχει σε μεγάλες και αξιόλογες παραστάσεις. Χαρακτηριστικά περιγράφει τις σπουδές της στο Παρίσι, “Ένας κήπος… ένας παραμυθένιος κόσμος της μουσικής που μπορούσες να μοιραστείς. Μια αξέχαστη εμπειρία”. Ως πιανίστας, ένιωθε ότι της έλειπε ένα κομμάτι που όμως ολοκληρώθηκε όταν έγινε συνθέτης και κατάφερε να εκφράσει, μέσα από τις νότες, την δική της μουσική.
Παράλληλα, δημιούργησε την ομάδα νέων σολίστ. Μια ομάδα μουσικών χωρίς όριο ηλικίας, με σκοπό τη διοργάνωση συναυλιών. Για την ομάδα νέων σολίστ, η Μεμνουνέ λέει: “Διοργανώνουμε συναυλίες για την χαρά και την δημιουργία της μουσικής, και οι επόμενες συναυλίες μας θα είναι στο φεστιβάλ της Κυλλήνης αλλά και στην Τουρκία. Ζητούμενο μας είναι η γνώση της μουσικής μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο. Νιώθω ευτυχισμένη γιατί, μέσα από τη σύνθεση, βρήκα αυτό που έψαχνα. Έχω μελετήσει πολύ για να φτάσω σε ένα υψηλό επίπεδο, και μέσα από την ομάδα νέων σολίστ, όπου έχουμε ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη με ρεπερτόριο από τη μπαρόκ, την κλασική, τη ρομαντική αλλά και τη σύγχρονη μουσική, νιώθω ότι ολοκληρώθηκε το τρίπτυχο σύνθεσης, ερμηνείας και διδασκαλίας. Παράλληλα, νιώθω και μεγάλη ευθύνη για την στήριξη και την διεύρυνση αυτού του τρίπτυχου. Παίρνω τόση χαρά και δίνομαι ολοκληρωτικά σε αυτό που κάνω! Θα ήθελα όλοι οι άνθρωποι να μοιραστούν αυτή την δημιουργική χαρά”.
Πιστεύει ότι τα ακούσματα μας, μιας και προέρχονται από την Ανατολή, δεν μας έχουν δώσει την δυνατότητα να εμβαθύνουμε στην κουλτούρα της κλασικής μουσικής, αλλά παρόλα αυτά, η εξέλιξη και ο συνδυασμός που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια, «μιξάροντας» την κλασική με τη σύγχρονη μουσική, έχει βοηθήσει στην διάδοσή της σε περισσότερο κόσμο. “Στον Έλληνα αρέσει το τραγούδι και νιώθω πολύ περήφανη όταν, στο εξωτερικό, συναντώ πολύ κόσμο που ακούει την δική μας μουσική και γνωρίζει καλά έλληνες συνθέτες και, πιστέψτε με, είναι πολύς αυτός ο κόσμος.”
Περιγράφει τη μουσική δημιουργία ως «ιδέες που έρχονται από παντού… Μου είναι εύκολο να συνθέσω. Η μουσική παίζει στο μυαλό μου και απλά την καταγράφω στον υπολογιστή. Η μουσική είναι το Α και το Ω της ζωής μου, αλλά ασχολούμαι και με πολλά άλλα όπως κάθε σύγχρονη νέα γυναίκα, με τα γατιά μου που υπεραγαπώ, με το σπίτι μου, με την μαγειρική, με τους φίλους μου».
Πιο έντονα είναι τα συναισθήματα της όταν φτάνει η ώρα του κονσέρτου: “Μόλις καθίσω στο πιάνο, νιώθω την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, κυρίως επειδή νιώθω την ευθύνη να πάνε όλα καλά. Μόλις όμως πατήσω στο πιάνο την πρώτη νότα, νιώθω ότι μπαίνω σε ένα ποτάμι και αρχίζω να απολαμβάνω το να κολυμπάω στα νερά του. Την ώρα του κονσέρτου, άλλες φορές απομονώνομαι, νιώθω ότι βγαίνω έξω από το σώμα μου και ταξιδεύω. Άλλες φορές, ειδικά στα πιο διασκεδαστικά κομμάτια, νιώθω την ενέργεια του κοινού δίπλα μου. Η ορχηστρική μουσική μιλάει στην ψυχή, περιγράφει την ίδια την ψυχή. Η αγάπη του κόσμου είναι η καλύτερη αναγνώριση της αξίας του καλλιτέχνη, ακόμα και αν δεν έχει το τέλειο βιογραφικό: το να μπορεί να μαγεύει τον κόσμο είναι αυτό που τελικά έχει σημασία. Το Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου είναι το ιδανικό μέρος για το κονσέρτο, είναι ένας μαγικός χώρος! Νιώθω ότι ο χώρος ευλογείται μέσα από τη μουσική, ότι τα κομμάτια μου θα ταξιδέψουν ανάμεσα στις πέτρες και στην ενέργεια που αποπνέει ο χώρος αυτός. Είμαι ευτυχισμένη, νιώθω ότι ήταν γραφτό να παίξω την δική μου μουσική εκεί! Είναι κάτι που δεν το είχα φανταστεί, αλλά όνειρο μου είναι η ίδια η μουσική και ο χώρος είναι μια επιθυμία. Θέλω να ευχαριστήσω τον Δημοτικό Οργανισμό Πολιτισμού-Αθλητισμού Ρόδου και τον αντιδήμαρχο, κ. Σάββα Διακοσταματίου, για την πολύτιμη στήριξη του, τους χορηγούς μου, τους συνεργάτες μου, όλους όσοι με αγαπούν και με στηρίζουν τόσα χρόνια, και ειδικά την οικογένεια μου που είναι πάντα δίπλα μου».
Για το κονσέρτο «Στα χρώματα εκείνης της αυγής»: “Είναι το πρώτο κονσέρτο με κομμάτια αποκλειστικά δικής μου σύνθεσης, που αποτελείται από 16 έργα για πιάνο και ορχήστρα. Αν κάποιος διαβάσει τους τίτλους μπορεί να καταλάβει την πηγή της έμπνευσης μου. Το «κόκκινα κύματα» είναι εμπνευσμένο από το τσουνάμι, τη μανία της θάλασσας και τα συναισθήματα του ανθρώπου μπροστά στη δύναμη της φύσης. Το πιο σημαντικό κομμάτι του κονσέρτου, που φέρει τον ομώνυμο τίτλο, είναι το «Στα χρώματα εκείνης της αυγής». Περιγράφει μια δική μου αγάπη που χάθηκε ένα πρωινό. Η αγάπη, όταν είναι αληθινή και αγνή, δεν τελειώνει ποτέ. Έρχεται, σε χτυπά και το σημάδι που αφήνει γεννά πάντα κάτι καινούργιο. Όταν ξέρεις να την τιμήσεις, μπορείς να δημιουργήσεις και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου”.
Για την ζωή και τον έρωτα: “Πιστεύω στη στιγμή, στην κάθε μέρα και στις μοιραίες συναντήσεις. Πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή, αλλά με σύνεση και με τα δικά μας όρια, μέσα από την απλότητα της ζωής”.
Στον μαγικό χώρο της Μεσαιωνικής Τάφρου,14 Ιουλίου στις 21:30, η Μεμνουνέ Κιαζίμ μας καλεί να νιώσουμε και να μοιραστούμε μαζί της την εμπειρία της ορχηστρικής μουσικής σε μια βραδιά ξεχωριστή, με τη συνοδεία της ορχήστρας Sinfonietta Αθηνών, υπό τον μαέστρο Γιώργο Αραβίδη και πλήθος ντόπιων μουσικών από τη Ρόδο.
