Είναι μερικές ταινίες που επιβάλλεται να τις δεις δύο φορές για να έχεις άποψη. Πόσο μάλλον αν η πρώτη είναι στον κινηματογράφο και η δεύτερη είναι σπίτι σου, με την άνεση σου. Στον κινηματογράφο ένας ευφυής σκηνοθέτης, όπως ο Tarantino, ή ο Michael Mann, ή ο Spielberg ή ο Σκορτσέζε, θα χρησιμοποιήσει μερικές τεχνικές που θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον σου και θα σε προκαλέσουν εν θερμώ να φωνάξεις «Ταινιάρα»! Τη δεύτερη φορά λοιπόν που είδα το Django, κατάλαβα ότι, όχι μόνο είναι ταινιάρα, αλλά είναι η καλύτερη ταινία του Tarantino! Πριν πέσουν οι απανταχού fan των Pulp Fiction και Kill Bill να με κατασπαράξουν, θα πω ότι δεν είναι η πιο διασκεδαστική του ( που είναι το Kill Bill Vol 1), δεν είναι η πιο πρωτότυπη (που είναι το Pulp Fiction), αλλά είναι σίγουρα η πιο άρτια παραγωγή του! Είναι απίστευτο πως στην ίδια ταινία μπορεί και χλευάζει ένα τόσο σημαντικό θέμα και ταυτόχρονα να το παίρνει πάρα πολύ σοβαρά.
Το καταφέρνει αυτό αφού η ταινία αποτελείται από δύο μέρη. Από το πρώτο μέρος, που οι Django και Schultz (με το άλογο του Fritz) επιδίδονται στο κυνήγι επικηρυγμένων και αποτελεί μια υπέροχη μαύρη κωμωδία με «πιο Cool διαλόγους, πεθαίνεις». Και από το δεύτερο μέρος, όπου κάνει την εμφάνιση του ο Leonardo Di Caprio και τα ισοπεδώνει όλα σε μια δραματική ιστορία που αναδεικνύει το καυτό θέμα της σκλαβιάς με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο! Ίσως να έπρεπε να γυρίσει δύο ταινίες, όπως έκανε με το Kill Bill (μία διασκεδαστική και μία πιο σοβαρή), ώστε να μας χάριζε πιο πολλές λεπτομέρειες από τη ζωή των πρωταγωνιστών. Είναι όμως προς τιμήν του Tarantino που δημιουργεί μια ταινία περίπου 2,5 ωρών χωρίς να σε κάνει να βαριέσαι ούτε δευτερόλεπτο, όπως τα τελευταία χρόνια το έχουν καταφέρει μόνο ο Σκορτσέζε στο The Departed και ο Nolan στο Dark Knight.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες για τον Tarantino και το Django , όμως έχει χυθεί πολύ μελάνι με αφορμή αυτή τη ταινία και σίγουρα θα βρείτε μια ανάλυση πιο περιεκτική και ουσιαστική στα άπειρα άρθρα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Αυτό που συνεπήρε εμένα, είναι ο απίθανος Christoph Waltz. Από πού τον ξέθαψε ο Quentin είναι απορίας άξιο, και μάλλον απόδειξη της διορατικότητας του. Ο Leonardo Di Caprio είναι καλύτερος από ποτέ και περιμένω το Masterpiece του! Στη σκηνή του δείπνου ειδικά, σε παίρνει και σε σηκώνει, φωνάζοντας «Sold!» προκαλώντας αμήχανο γέλιο, φόβο και έκσταση μαζί! Μαγεία πραγματική και περιμένουμε κάθε φορά το επόμενο βήμα του Quentin! Περιμένουμε επιτέλους να αναγνωρισθεί πλήρως το ταλέντο του μια χρόνια με πρωταγωνιστή τον Clooney ή τον Pacino, τον Harvey Keitel πάλι ή τον Gene Hackman, να σαρώσει όλα τα βραβεία σε όλες τις κατηγορίες και να αναγνωρισθεί επιτέλους ως ο καλύτερος δημιουργός, οραματιστής και πιο Cool τύπος της γενιάς του!
