Ο Tim Burton επιστρέφει, δύο χρόνια μετά το Dark Shadows και το animation Frankenweenie, με την -βασισμένη σε αληθινή ιστορία- ταινία του, “Big Eyes”. Μα όποιος βρεθεί σε κάποια αίθουσα σκοτεινή, με τις προσδοκίες να παρακολουθήσει μια εξίσου μπαρτονικά σκοτεινής αισθητικής ταινία, μάλλον θα απογοητευθεί. Τουλάχιστον όσον αφορά την μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη…
Το Big Eyes αφηγείται την ιστορία της Margaret και του Walter Keane, που οι πίνακες με τα παιδιά με τα μεγάλα, θλιμμένα μάτια και την υπογραφή του επιθέτου τους, έκαναν μεγάλη επιτυχία πίσω στη δεκαετία του ’50 και ’60 στην Αμερική, μέσω της Amy Adams και του Christoph Waltz, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο Walter Keane παρουσιαζόταν ως ο ζωγράφος για δεκαετίες, μέχρι που μία μέρα η Margaret αποκάλυψε πως η ίδια είχε ζωγραφίσει όλους τους πίνακες. Στην αρχή, έχοντας πειστεί από τα λεγόμενα του άντρα της, πως χρειάζονταν τα χρήματα από τις πωλήσεις των πινάκων, βοηθούσε κι εκείνη στην συγκάλυψη του ψέματος. Σταδιακά, ήθελε όμως να αποκαλύψει την αλήθεια, κάτι που ο Walter προσπάθησε να αποτρέψει απειλώντας την και υποχρεώνοντάς τη να μένει στο σπίτι τους και να ζωγραφίζει συνεχώς.
Μέχρι που μία μέρα, η Margaret βρήκε το σθένος να πάρει την κόρη της, να εξαφανιστεί μετακομίζοντας στη Χαβάη. Εκεί, έγινε μέλος των μαρτύρων του Ιεχωβά και αποφάσισε να ζητήσει διαζύγιο αλλά και να αποκαλύψει όλη την αλήθεια σχετικά με την αληθινή ταυτότητα του ζωγράφου των παιδιών με τα μεγάλα μάτια. Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια, όπου και ο Walter και η Margaret υποχρεώθηκαν να ζωγραφίσουν από έναν πίνακα για να αποδείξουν ποιος ήταν ο πραγματικός ζωγράφος. Η Margaret τελείωσε τον δικό της σε 53 λεπτά ενώ ο Walter επικαλέστηκε τραύμα στο χέρι και αρνήθηκε να ζωγραφίσει. Έτσι, η υπόθεση κερδήθηκε από τη Margaret.
Αυτή την ιστορία περιγράφει και η ταινία με την Adams και τον Waltz να ερμηνεύουν εξαιρετικά τον ρόλο τους, για τους οποίους μάλιστα έχουν προταθεί και ως υποψηφιότητες καλύτερης και καλύτερου ηθοποιού στα Golden Globe Awards. Η ταινία, ενώ παρακολουθείτε ευχάριστα δίχως επ’ουδενί να προξενήσει την ανία στους θεατές, απογοητεύει στην επίγευσή της, γιατί, δεν έχει μεγάλη σχέση με το αποτέλεσμα που μας είχαν συνηθίσει οι ταινίες του Tim Burton. Σε αντίθεση με προηγούμενα εξαιρετικά δηιουργήματά του, χάνει με μία έννοια σε διαχρονικότητα. Οι πάλαι ποτέ εποχές που ο Johnny Depp και η Helena Bonham Carter (προσφάτως ο Burton χώρισε μαζί της, βέβαια) δημιουργούσαν με τις ερμηνείες τους ήρωες βαθείς, ξεχωριστούς και αξέχαστους σε αυτή την περίπτωση κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Βέβαια, το ζοφερό της όλης υπόθεσης Keane, που στην ταινία δεν έχει θιγεί, απαντάται στην κόρη του Walter από τον πρώτο του γάμο, Susan Hale Keane. Η ίδια υποστηρίζει πως η εκδοχή της Margaret και η ταινία που την ακολουθεί δεν είναι αληθινή και πως ο πατέρας της ήταν αυτός που είχε σκεφτεί την ιδέα του θέματος των Μεγάλων Ματιών, πριν καν γνωρίσει την Margaret, άσχετα εάν η Margaret τους ζωγράφιζε. Έχει δημιουργήσει μάλιστα και ένα site προς απάντηση στην ταινία του Tim Burton – το bigeyesfilm.com – όπου αναφέρει πως ο πατέρας της δεν ήταν ούτε νταής, ούτε βίαιος άνθρωπος και πως είναι ψέματα όλα όσα λέει για το ότι την απειλούσε.
Ο Tim Burton πάντα έκανε ταινίες που έκρυβαν και κάτι άλλο ποικιλοτρόπως από πίσω τους. Ίσως λοιπόν να τον αδικούμε όταν λέμε πως δεν τον βλέπουμε πουθενά στην ταινία του. Όταν αναρωτιόμαστε γιατί άλλαξε τόσο πολύ. Ίσως να υπάρχει απλώς έξω από αυτή, γιατί για να του τράβηξε το ενδιαφέρον η εν λόγω ιστορία, σίγουρα θα έχει πολλά μπαρτονικά στοιχεία –κι ας μην μπόρεσαν οι παραγωγοί της ταινίας να διασταυρώσουν την αληθινή εκδοχή της..
Ο δικός μου τρόπος κριτικής μιας ταινίας, είναι μονάχα μία ερώτηση:
*Θα πρότεινα να πάει κανείς να τη δει;
Ναι, σε καμία περίπτωση ο θεατής δεν χάνει το χρόνο του. Θα περάσει όμορφα, δεν θα βαρεθεί και θα γνωρίσει και μια συνταρακτική -για τον καλλιτεχνικό κόσμο της δεκαετίας του ’60- ιστορία. Να μην προσδοκεί όμως να δει διαχρονικό και αξιομνημόνευτο Burton. Ταινία μίας φοράς, όμως με πολύ καλές ερμηνείες, ωραία εικόνα, δραστήρια σκηνοθεσία, γέλιο, και δύο ξεχωριστά κομμάτια της Lana Del Rey που η ίδια έγραψε για την ταινία –άλλη μία νέα συνεργασία του Burton.
