Το καλό ελληνικό κρασί, τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να κερδίσει μια αξιόλογη θέση στις προτιμήσεις των καταναλωτών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Για τους γευσιγνώστες, η απόλαυση του κρασιού αποτελεί μια πραγματική τελετουργία μιας και ξέρουν πώς να το επιλέξουν, πώς να το συνδυάσουν και πώς να αναδείξουν όλα τα γευστικά του στοιχεία. Για τους ημιμαθείς όμως καταναλωτές, οι μύθοι και οι αλήθειες που κυκλοφορούν για το κρασί, τους μπερδεύουν τους αποπροσανατολίζουν και στερούν την πραγματική απόλαυση που μπορεί να προσφέρει, κάτω από κατάλληλες συνθήκες παραγωγής, σε αμπέλι και οινοποιείο.
Στην ιστοσελίδα New wines of Greece, ανακαλύψαμε χρήσιμες απαντήσεις σε όλα αυτά που έχουμε ακούσει κατά καιρούς, μας έχουν προβληματίσει και θα θέλαμε να μάθουμε, σχετικά με το κρασί και πώς μπορούμε να το απολαύσουμε.
«Αγνό» κρασί δεν σημαίνει ανώνυμο Η ελληνική παράδοση που θέλει οτιδήποτε διατροφικό που παρασκευάζεται ερασιτεχνικά σε ένα σπίτι ή στο χωριό να είναι και αγνό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις μιας και θα πρέπει πάντα να γνωστοποιείται τόσο η προέλευση της πρώτης ύλης και η διαδικασία της παραγωγής, όσο και η χρήση των νόμιμων και επιτρεπόμενων πρόσθετων ώστε να διασφαλίζεται η προστασία του καταναλωτή και η πραγματική ποιότητα του κρασιού.
Το παλαιό κρασί δεν είναι πάντα καλό: Ένας ακόμα μύθος για το κρασί που αναιρεί κατά κάποιον τρόπο την ρήση «… σαν το παλιό καλό κρασί…» μιας και η απόλαυση δεν συνάδει πάντα με την παλαιότητα ένος κρασιού. Πολλά κρασιά είναι απολαυστικά νέα ενώ άλλα έχουν ανάγκη την παλαίωση φτάνει να διατηρούνται σε κατάλληλες συνθήκες συντήρησης-αποθήκευσης.
Ποια κρασιά παλαιώνουν; Ένα μικρό ποσοστό των λευκών και μεγάλο μέρος των ερυθρών κρασιών ωφελούνται από παλαίωση περίπου 2-5 χρόνων στη φιάλη. Πολύ μικρότερο ποσοστό, κυρίως ερυθρών και γλυκών κρασιών, προορίζεται για παλαίωση 5-10 χρόνων. Τέλος, υπάρχουν και οι –πολύ λιγότερες– περιπτώσεις «εξαιρετικών» κρασιών, που όχι μόνο αντέχουν, αλλά απαιτούν μακρόχρονη παλαίωση, που ξεπερνά τη 10ετία και μπορεί να φτάσει ακόμα και σε αρκετές δεκαετίες. Ακόμα όμως και γι’ αυτά τα κρασιά, τα περισσότερο δεκτικά σε μακρόχρονη παλαίωση, υπάρχει ένα χρονικό σημείο κατά το οποίο παρουσιάζουν την καλύτερη οργανοληπτική εικόνα τους (χρώμα, άρωμα, γεύση). Εκείνη η στιγμή θεωρείται ιδανική για την κατανάλωσή τους και όταν ξεπερνιέται, το κρασί αντί να παλαιώνει βελτιούμενο, αρχίζει σταδιακά να «γερνάει» και τελικά… «πεθαίνει». Είναι θέμα σωστής χρονικής στιγμής και γνώσης του ποια κρασιά παλαιώνουν και πόσο.
Η εναλλαγή κρασιών δεν μεθάει: Όπως και η συνήθεια να οσμίζεται κάποιος το κρασί του, ώστε να το απολαμβάνει πιο σφαιρικά (που επίσης δεν μεθάει), η εναλλαγή κρασιών κατά τη διάρκεια ενός γεύματος μπορεί να μεγιστοποιήσει την απόλαυση, αφού κάθε διαφορετικό πιάτο μπορεί να συνοδευτεί από κατάλληλο κρασί. Από τη στιγμή που σερβίρονται περισσότερα από ένα πιάτα αξίζει η προσφορά περισσότερων του ενός κρασιών, ίσως μάλιστα και ένα για κάθε διαφορετικό πιάτο, επιδιώκοντας τον καλύτερο δυνατό συνδυασμό. Υπεύθυνη για τη μέθη είναι η ποσότητα αλκοόλ που καταναλώνεται, σε συνδυασμό με πολλούς άλλους παράγοντες (ο χρόνος που διαρκεί η κατανάλωση, το φύλο, η ιδιαίτερη αντοχή κάθε οργανισμού, η κατάσταση που βρίσκεται ο καταναλωτής κ.ά.)
Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να ανακαλύψουμε για το κρασί και τον γευστικό του κόσμο, πολλά από αυτά βρίσκονται στην πολύ κατατοπιστική ιστοσελίδα New wines of Greece. Άλλωστε, οίνος ευφραίνει καρδίαν… και περισσότερο όταν ξέρουμε να τον απολαμβάνουμε!
