Ορίστε και ένα φιλμ για όσους έχουν απηυδήσει με τα σικουελ, ριμπούτ και τις γαλλικές κομεντί που κατακλύζουν τις ελληνικές αίθουσες τις τελευταίες βδομάδες.
Η ‘’Tanna’’ είναι μια ταινία των Αυστραλών Μάρτιν Μπάτλερ και Μπέντλεϊ Ντιν που μάλιστα φέτος έφτασε μέχρι και στις οσκαρικές υποψηφιότητες, στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Μεγάλος νικητής της κατηγορίας ήταν ο ‘’Εμποράκος’’ του Ασγκάρ Φαραντί. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού η ταινία ήταν το λιγότερο καθηλωτική όσον αφορά την πλοκή και το μυστήριό της, ενώ υπήρχαν και οι αναφορές στο έργο του Άθρουρ Μίλερ. Μιας και την άνοιξα την παρένθεση, ας μου επιτρέψετε να εκφράσω την προτίμησή μου προς την ταινία του Φαραντί έναντι του έτερου φαβορί, του ‘’Τόνι Έρντμαν’’ από τη Γερμανία. Μιλώντας και με άλλους νέους ανθρώπους, μου έγινε κατανοητό ότι στα σίγουρα αυτό το σινεμά δεν μας ‘’έψησε’’. Και ήρθαν έπειτα και τα βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου όπου Ευρωπαίοι φοιτητές προτίμησαν το αριστούργημα του Λόουτς ‘’Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ’’ – ένα άμεσο σινεμά που έχουμε ανάγκη.
Καιρός όμως να τελειώσει το παραλήρημα του συντάκτη και να περάσουμε στην ‘’Tanna’’. Που αν το καλοσκεφτεί κανείς αποτελεί επίτευγμα καθώς γυρίστηκε στο ομώνυμο νησί του Ειρηνικού με τη βοήθεια των ανθρώπων της φυλής των Yakel που είναι και οι πρωταγωνιστές αυτού εδώ του φιλμ που φλερτάρει κάπου ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και τη μυθοπλασία. Και είναι πράγματι υπέροχο να βλέπεις εικόνες που σπάνια θα ξαναδείς και κυρίως τα ήθη και τα έθιμα φυλών που έχουν επιλέξει να ζήσουν μακριά από τις ανέσεις που θα μπορούσε να τους προσφέρει ο δυτικός πολιτισμός. Όσοι λοιπόν είστε φιλομαθείς δεν γίνεται να μη σας εξιτάρουν όλα αυτά τα στοιχεία, από τον τρόπο που μιλούν οι άνθρωποι της φυλής, την ιεραρχία, τις τελετές ενηλικίωσης, τα πειράγματα, τα τοπικά τραγούδια αλλά και τις πιο σκληρές στιγμές. Εκείνες τις στιγμές που συγκρούονται με γειτονικές φυλές και έπειτα η στιγμή της ανακωχής, το θάψιμο του κονταριού.
Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και την ερωτική ιστορία δύο νέων που αγαπιούνται αλλά δεν μπορούν να είναι μαζί καθώς οι γάμοι καθορίζονται από τους αρχηγούς των φυλών σαν ένα είδος συμφωνίας που επικυρώνει την ειρήνη μεταξύ τους. Όπως καταλαβαίνετε, η ιστορία τους θα θυμίσει κάτι από… ‘’Ρωμαίο και Ιουλιέτα’’. Ειρήσθω εν παρόδω, πρόκειται για αληθινό περιστατικό που οδήγησε σε κάποια αλλαγή του καστόμ της φυλής.
Έχουμε να κάνουμε με μια ταινία δυο ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί επί χρόνια με το ντοκιμαντέρ και που αποφασίζουν να κάνουν εδώ αυτό το πάντρεμα με τη μυθοπλασία. Εάν και υπάρχουν κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα (π.χ το ηφαίστειο που συμβολίζει και το πάθος αλλά κυρίως το πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος μπροστά στο μεγαλείο της φύσης) παρόλα αυτά παρακολουθείται με αμείωτο το ενδιαφέρον κυρίως από εκείνους που τους απασχολούν ζητήματα εθνογραφίας-λαογραφίας.
