Βολικοί και βολεμένοι ακόμα εδώ, της Αναστασίας Κορινθίου
Είναι πάντα οι ίδιοι τύποι… τους ξέρεις… τους έχεις δει.. σε έχουν δει και αυτοί κι ας σφυρούν αδιάφορα. Τους αναγνωρίζεις από το πως σου σφίγγουν το χέρι, απαλά…με νύχια που έχουν κάνει ώρες ατελείωτες μανικιούρ. Με παλάμες μαλακές, αδούλευτες. Οι ίδιοι… πάντα και παντού, με κοινές καταβολές, ενοχές, προσδοκίες. Θα τους βρεις σε παράθυρα […]
