Ψάχνω τα Χριστούγεννα Μου….

Μην τυχόν και τα είδε κανείς; H πόλη στολίστηκε, οι βιτρίνες έβαλαν τα καλά τους μα εγώ… εγώ δεν μπορώ να βρω πουθενά τα Χριστούγεννα μου… είμαι σίγουρη πως κάπου εδώ τα είχα βάλει… στην τσέπη του μπουφάν μου… δίπλα σε ένα γράμμα τσαλακωμένο που…. είχε μια λέξη μόνο “σ αγαπώ”. Σε παρακαλώ μήπως είδες τα Χριστούγεννα μου;

Είναι… Χριστούγεννα με χιονόνερο και ένα σκουφάκι λευκό στα μαλλιά…. έχουν γεύση λικέρ ρόδι και άρωμα κανέλας… φοράνε μαύρα λουστρίνια και τραγουδούν τα κάλαντα με τριγωνάκι… έχουν την λάμψη από το βλέμμα του ζητιάνου πού του άφησες απαλά στο χέρι ένα ευρώ…. έχουν το χρώμα φύλων πού δεν έπεσαν ακόμη από τα πλατάνια…

Είδες τα Χριστούγεννα μου;

Το φαγητό είναι από τα χέρια της μάνας μου, και το δώρο είναι ένα ξύλινο καράβι σαν αυτά πού έφτιαχνε ο πατέρας μου στολισμένο με λαμπάκια φτηνά που ξέρεις ότι θα καούν σε μια μέρα…..

Σε παρακαλώ δώσε Μου τα Χριστούγεννα Μου!!!

Φοράνε ένα φθαρμένο κόκκινο γάντι… τους αρέσει η πικρή σοκολάτα…. και στο τζάκι κάνουν όνειρα για έναν έρωτα που πίνει κονιάκ να μην κρυώνει…. Σε ρωτάω για τελευταία φορά…. τα ξέρεις αυτά τα… πειραγμένα Χριστούγεννα πού απόψε δεν τρώνε σε κάποιο ακριβό εστιατόριο μα πίνουν χύμα κρασί στην υγεία ενός ακριβού βλέμματος!!!

Αν τα είδες…. δικά μου είναι και τα περιμένω να πάμε μία βόλτα εκεί που το χιόνι είναι αλμυρό… και το φεγγάρι έχει πρεμιέρα! Σε παρακαλώ… βρες τα μήπως βρω και εγώ εμένα…