Ο Στάθης Ψάλτης, με έχει πάρει να κάνουμε κοπάνα με την μηχανή του με μια τσάντα στον ώμο, άπειρες φορές… μου αφιέρωσε τραγούδια λέγοντας μου… “Βασικά καλησπέρα” και εγώ έλιωνα στις ντίσκο του τότε, δίπλα στην Καίτη Φίνου και τον Γαρδέλη… Μεγάλωσα με τις αφίσες του (μεγάλωσα;) και τώρα που…. η ζωή μας δεν έχει πια γεύση γρανίτας λεμόνι, είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά με αφορμή την παράσταση ΠΛΟΥΤΟΣ…. Ήρθε συνεπής στην ώρα του, σαν να μην είχε περάσει μια ώρα, στα χρόνια που πέρασαν…. Καπελάκι, φουλάρι, στενό παντελόνι και το γνωστό πλατύ χαμόγελο… Ίδιoς… Ο Στάθης Ψάλτης μου, σκέφτηκα και ξαναέγινα δεκαπέντε χρονών… σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη να φλερτάρω με θράσος την ζωή!
Μας μίλησε για όλα… με μάτια που έλαμψαν όταν αναφέρθηκε στην εποχή του Χρυσού Ελληνικού Κινηματογράφου αλλά και των βιντεοταινιών… «Κατηγορηθήκαμε, μα και εμείς κάναμε τέχνη… δουλέψαμε αγαπηθήκαμε… κάναμε τον κόσμο να γελάσει…». Και να κλάψει, συμπλήρωσα. Γιατί, εγώ θυμάμαι και μοναδικές στιγμές του, που δάκρυσα από συγκίνηση. Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι….Ο Στάθης μου… Ο Στάθης της Ελλάδας όλης, που λέει ότι λάτρεψε την επιθεώρηση και λυπάται που τώρα πια στη χώρα δεν γράφεται σάτιρα για τους πολιτικούς της, μα αφήνεται σ αυτούς να γράφουν τραγωδίες για μας. Στενοχωριέται λέει, που δεν γίνονται πια παραγωγές και στην γείτονα χώρα δεν τσιγκουνεύονται για να κάνουν Υπερπαραγωγές, μα χαίρεται, που παραστάσεις σαν τον ΠΛΟΥΤΟ που κάνει πρεμιέρα στην Ρόδο, ταξιδεύουν τον πολιτισμό σε όλη την Ελλάδα. Μιλά για τον Κώστα Βουτσά και η φωνή του πάλλεται… «Ιστορία είναι, ιστορία και η Άννα (Φόνσου), πόσα σημαντικά έκανε αυτή η γυναίκα μόνη της για μας τους ηθοποιούς. Ξέρεις πόσο σημαντικό ήταν και είναι το σπίτι του ηθοποιού;» Λυπάμαι του λέω, που “πρέπει” να υπάρχει… που «έπρεπε» η Άννα Φόνσου να νοιαστεί για να φτιαχτεί… που δεν τιμήσαμε σαν χώρα τον πολιτισμό μας, τους ηθοποιούς μας. Και οι σκηνοθέτες μας συμπληρώνει και τα μάτια του γεμίζουν φως σαν αρχίζει να μιλά για τον Δαλιανίδη και τα μιούζικαλ της εποχής εκείνης, που τελικά… σηματοδότησαν μια ολόκληρη εποχή!! Γενιές μεγάλωσαν με τις ταινίες αυτές… και ακόμη τις βλέπουμε και ακόμη γελάμε… γιατί το γέλιο είναι σημαντικό και ο Στάθης Ψάλτης το υπηρέτησε με σεβασμό και αγάπη. Όταν αναφερόμαστε στην τελευταία στάση της φετινής παράστασης ΠΛΟΥΤΟΣ στην Επίδαυρο, αντιδρά όπως κάθε Έλληνας ηθοποιός… συγκινείται… «Χώρος ιερός. Κάθε ηθοποιός για αυτές τις στιγμές ζει». Και εμείς, τελικά, εκείνη την στιγμή κατάλαβα, πως ζήσαμε στιγμές μοναδικές με αυτήν τη γενιά ηθοποιών που όταν ανεβαίνουν στην σκηνή ή όταν ο σκηνοθέτης φωνάζει «πάμε», φεύγουμε… μαζί τους ταξίδια ζωής!
Στάθης Ψάλτης… σαν να μην πέρασε μια μέρα… σαν να είχε την δύναμη να με ξανακάνει έφηβη…. Σαν να έζησα για λίγο την Ελλάδα που μου λείπει… την Ελλάδα που μου αξίζει… Μια Ελλάδα που γελά με την καρδιά της και δακρύζει με ψυχή… Μια Ελλάδα με ποιότητα και όχι της αρπαχτής… Στάθη Ψάλτη μου… μας… σε ευχαριστώ… σε ευχαριστούμε!
*Ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη, ξεκινάει τις παραστάσεις του 29 & 30 Ιουνίου 2014, στο θέατρο “Ήχος και Φως” στη Ρόδο, στην συνέχεια θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα ενώ τα έσοδα της παράστασης στο Ηρώδειο, στις 06 Σεπτεμβρίου 2014, θα δοθούν στο “Σπίτι του Ηθοποιού”.
