Τώρα εσύ μπορεί να γελάσεις μαζί μου, αλλά εγώ θα στο πω: Μπροστά σ’ενα πιάτο καλομαγειρεμένα ρεβύθια, συγκλονίζομαι! Τα προτιμώ ακόμα κι απ’το κρέας. ‘Εχω συναντήσει κι άλλους σαν εμένα αλλά έχω ακούσει και τα χειρότερα σχόλια γι’αυτό το φαγητό. Είναι από εκείνα που μπορεί να μην έχεις φάει σωστά, γιατί δεν είναι πολύ εύκολα στο μαγείρεμα, ούτε είναι όλα τα ρεβύθια νόστιμα.

Εγώ, κάθε φορά που τα φτιάχνω, κάνω και κάτι διαφορετικό. Κι από τότε που ανακάλυψα πόσο νόστιμα είναι στον φούρνο, το’χω πάρει σκοινί-κορδόνι. Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι πρέπει να θυμηθώ να τα βάλω στο νερό να μουλιάσουν αποβραδίς. Και δεν είναι ένα φαγητό που μπορείς να έχεις ακριβώς την ώρα που το λαχταράς. Αλλά αξίζει η αναμονή και ο χρόνος παρασκευής.

Προχθές δοκίμασα για πρώτη φορά κοκκινιστά ρεβύθια, από τα χεράκια του Νικόλα, μάγειρα της Coco-mat, που κάθε μέρα μαγειρεύει για όλο το προσωπικό. Και ξετρελάθηκα! Είχε βάλει και λίγο ταμπάσκο μέσα και ήταν όνειρο. Κάποια στιγμή θα τα κάνω κι εγώ. Στο σπίτι μου, όμως, μπήκαν μερικά νέα προϊόντα και αποφάσισα να τα συνδυάσω με τη ρεβυθάδα μου και να την κάνω τελείως διαφορετική.

Ξέπλυνα καλά τα μουλιασμένα ρεβύθια και τα έβαλα να βράσουν σε αλατισμένο νερό, για περίπου 1,5 ώρα. Δεν έβραζαν πολύ εύκολα τα συγκεκριμένα. Αν έχετε χύτρα, θα τα κάνετε πιο γρήγορα. Τα βγάζουμε πριν μαλακώσουν τελείως. Τα μετέφερα στο ταψί, τα ράντισα με ελαιόλαδο Άριστον αρωματισμένο με lime, έριξα μπόλικο φρέσκο δενδρολίβανο, καπνιστό αλάτι Κύπρου από τα Carrefour, μαύρο πιπέρι, 1 πράσινη πιπεριά λεπτοκομμένη και τέλος χτύπησα σ’ένα μπολάκι λίγη μουστάρδα με μέλι από τη BRAVA, μαζί με χυμό και ξύσμα από 1 λεμόνι και ”έλουσα” τα ρεβύθια. Τα έψησα στους 200 βαθμούς για μισή ωρίτσα και τα σέρβιρα με ελληνικό προσούτο αργής ωρίμανσης, από τον Υφαντή.

Συγκλονιστικό!