Πότε στις ΗΠΑ ίσχυε απαγόρευση της κυκλοφορίας σε άσχημους και ανάπηρους; του Βαγγέλη Γεωργίου
Πότε στις ΗΠΑ ίσχυε απαγόρευση της κυκλοφορίας σε άσχημους και ανάπηρους;

Δημοσιεύθηκε

Αφού οι δυνάστες δουλοκτήτες του Νότου νικήθηκαν, οι Βόρειοι ήταν έτοιμοι να βάλουν το αμερικανικό έθνος σε μια τροχιά ελευθερίας, ευκαιριών, δικαιωμάτων και… απύθμενης βλακείας.

Χιλιάδες όμως βετεράνοι δύσμορφοι και ανάπηροι από τραύματα του Εμφυλίου, εκατομμύρια περίεργοι μετανάστες, ακρωτηριασμένα ή παραμορφωμένα παιδιά από εργατικά ατυχήματα στα εργοστάσια, χαλούσαν το αμερικανικό όνειρο. Κάτι έπρεπε να γίνει. Η όμορφη αμερικανική γη της Ελευθερίας έπρεπε να αποστειρωθεί από τα κοινωνικά και άχρηστα ανθρωπόμορφα τέρατα.

Από ανθρώπινα δικαιώματα δεν τα πήγαν τόσο καλά, μα από βλακεία αυτή την διεκπεραίωσαν μέχρι κεραίας. Πολλές US πόλεις δακτυλογράφησαν στον ποινικό τους κώδικα -λίγο πολύ- το παρακάτω κείμενο:
«Σε κανέναν άνθρωπο που είναι άρρωστος, σακάτης, ακρωτηριασμένος ή με οποιονδήποτε τρόπο παραμορφωμένος τόσο ώστε να δείχνει απεχθής ή ανάρμοστος δεν επιτρέπεται να κυκλοφορεί σε δημόσιους δρόμους ή σε δημόσιους χώρους της πόλης, ούτε να εκθέτει τον εαυτό του σε κοινή θέα. Για κάθε [τέτοια] αξιόποινη πράξη οι παραβάτες τιμωρούνται από ένα έως πενήντα δολάρια».

Με αυτές τις γραμμές στον ποινικό τους κώδικα, οι δημοτικές αρχές του Σικάγο το 1881 –και άλλων πόλεων- έδειξαν πόσο ευφάνταστη μπορεί να είναι η αμερικανική Belle Époque… Οι περίφημοι «Νόμοι περί Ασχήμιας» (Ungly Laws) θα ανταγωνίζονταν σε βαρβαρότητα μόνο τους ρατσιστικούς νόμους του Νότου, ποινικοποιώντας την αναπηρία και την δυσμορφία χιλιάδων δύσμοιρων Αμερικανών, που το έγκλημά τους ήταν που δεν μπόρεσαν να παρέμβουν στο DNA τους και να το εμποδίσουν από το να τους στερήσει ένα πόδι, ή ένα κανονικό πρόσωπο. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1860 μέχρι και την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, για 100 και πλέον χρόνια, οι τοπικές αρχές δεν θα επέτρεπαν σε ανάπηρους να κάνουν βόλτες στην πλατεία, να ζητιανέψουν κανα κέρμα ή ακόμα και να έχουν μια αξιοπρεπή δουλειά.

1743160_675645665819473_2030623258_n - Αντιγραφή

Την αυλαία της “Belle βλακείας” άνοιξε το 1867, το Σαν Φρανσίσκο στην Καλιφόρνια, με την ψήφιση του πρώτου νόμου περί Ασχήμιας. Αργότερα το «ου κυκλοφορήσεις φύσει άσχημος» το ζήλεψαν και άλλες Δυτικές και Μεσοδυτικές Πολιτείες (Ομάχα, Νεμπράσκα, Οχάιο), νεοϊδρυθείσες βλαχοπολιτείες που στέριωσαν κατόπιν Ινδιάνικων εθνοκαθάρσεων. Για κάποιον αρρωστημένο λόγο η σχετική νομοθεσία επεκτάθηκε και στις ανατολικές Πολιτείες όπως στην Πενσυλβανία και στη Νέα Υόρκη την δεκαετία του 1890.

Στη Μινεσότα τo Διοικητικό Συμβούλιο Επιδιορθώσεων και Φιλανθρωπιών ανέφερε το 1885 μια γυναίκα που για πολλά χρόνια ντρεπόταν να δέχεται επισκέψεις στο σπίτι της μέχρι να κλείσει το παιδί της σε ίδρυμα λόγω πολλαπλών αναπηριών. Το 1915, ένας άτυχος πιτσιρικάς πωλητής τύπου, έχασε ο έρμος την δουλειά του επειδή τα χέρια και τα πόδια του έπασχαν από έντονη δυσπλασία! Βέβαια, άλλο να ήσουν ένας ζητιάνος με χέρια 10 πόντους και σημαδεμένο πρόσωπο και άλλο να ήσουν high κλασσάτος μονόφθαλμος. Οι νόμοι περί αντιαισθητικών ζητιάνων είχαν έντονο ταξικό χαρακτήρα στοχεύοντας να προστατεύσουν τους «καλούς» αριστοκράτες από την μαζική φτωχή και άσχημη πλέμπα. Κανείς δεν θα γύριζε να πει κουβέντα στην τυφλοκωφή πλην πλούσια συγγραφέα Έλεν Άνταμς Κέλλερ αλλά σίγουρα θα έριχνε ένα χέρι ξύλο σε έναν έγχρωμο νάνο που τον χρησιμοποιούσαν για θέαμα σε τσίρκο.

Οι Νόμοι Περί Ασχήμιας γεννήθηκαν σε μια εποχή που ιστορικά έμεινε ως «Ωραία» (Belle Époque) και εξαφανίστηκαν από τους πολιτειακούς ποινικούς κώδικες μετά τον πόλεμο που δημιούργησε εκατοντάδες χιλιάδες «άσχημα» και ανάπηρα αμερικανόπουλα, το Βιετνάμ.

Το σίγουρο είναι ότι οι Ugly Laws ήταν κακοί νόμοι που δυστυχώς εφαρμόστηκαν καλά…

*Ο Βαγγέλης Γεωργίου είναι εμπνευστής και δημιουργός του πρώτου ιστοτόπου δημόσιας διανόησης greeklish.info

1898978_675651125818927_1729563037_n

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα