Την Πέμπτη 31/1 όλα τα έσοδα από τις προβολές της ταινίας «Αν» στα Village Cinemas της Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Βόλου θα διατεθούν για τη σίτιση, για ένα χρόνο, άπορων οικογενειών.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης εξηγεί στο protagon την απόφασή του γράφοντας τελικά ένα μικρό σενάριο για το τι μπορεί να αφήσει μια επιτυχία.
Εμείς επιλέξαμε ορισμένα σημεία από το «σενάριο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη για σας.
Στην αρχή ΑΓΝΟΙΑ. Αδιαφορία. Μια εφηβεία (απολιτίκ). Μια εποχή που η πολιτική σε άφηνε αδιάφορο. Βαρετά κοστούμια που μιλάνε ξύλινα (ως επί το πλείστον λένε βλακείες).
Ψάχνουν απεγνωσμένα να αξιοποιήσουν τη δύναμη, το κύρος και την εξουσία τους. Τι ενδιαφέρον έχουν; Κανένα… Δεν πουλάνε… Ώσπου ξαφνικά… Αλλαγή σκηνικών…
Ώπα… Λάθος… Κάτι έγινε…
TΣΟΥΝΑΜΙ: Στην αρχή ήρθε εξ Αμερικής. Μετά όμως το νιώσαμε στο πετσί μας και εμείς.
Η γενιά της αδιαφορίας. Η γενιά της λάθος σκέψης. Του λάθος τρόπου.
Όσο όμως είσαι πάνω στο δέντρο γραπωμένος και περιμένεις, σκέφτεσαι καθόλου;
Εντάξει έζησες… Τώρα; Σου αρκεί το κλωνάρι; Βέβαια γούστα είναι αυτά, άρα μπορεί και να σου αρκεί… Όμως ποτέ σε έναν πιτσιρικά δεν αρκεί ένα κλωνάρι. Και ένας πιτσιρικάς πίσω σου υποχρεωτικά πάντα περιμένει, θες δεν θες. Οκ… Λάθος… Τραβάμε γραμμή και πάμε να το διορθώσουμε… Πώς, όμως; Έλα μου ντε… Πάντως σίγουρα όχι με το ηλίθιο σύστημα που μέχρι τώρα υπήρχε… Και αν ήσουν μέρος του; Ε, δε θέλω να είμαι πια… Τέλος.
Δέχομαι πως όλοι αυτοί που ψήφιζα, όλοι αυτοί που ψιλοσυμπαθούσα, ψιλοεκτιμούσα, ψιλοπίστευα και που ψιλοφωτογραφιζόμασταν σε πρεμιέρες και καλέσματα, όλοι έκαναν λάθος…
Εγκληματικό.. Είναι ώρα να κατέβεις από το κλωνάρι, να βουτήξεις στον βάλτο από τα ερείπια. Να ψάξεις, να βοηθήσεις, να μη σκέφτεσαι μόνο τον κώλο σου… Μα πώς γίνεται αυτό; Γίνεται. Είναι ψέμα ηλίθιε ότι έχεις στην μπάντα κάποια χρήματα. Ότι αργά ή γρήγορα θα περάσει αυτή η κρίση και μετά όλα θα γίνουν όπως πριν… Αφού όλα είναι ερείπια γύρω σου… Γι’ αυτό όλοι έχουν κατάθλιψη. Η Άρνηση δεν βοήθησε ποτέ κανέναν… Βολεύει όμως πολλούς
ΒΟΛΗ Συνήθεια. Το άλλο μισό της ύπαρξής μας…
«Δε βαριέσαι… Εγώ να είμαι καλά και χέστηκα για τους άλλους».
«Μια θέση στο δημόσιο και όλα καλά».
«Μαύρα δίνετε; Δεν θέλω απόδειξη».
ΘΥΜΟΣ Πολύς. Δεν αντέχω άλλο να κάθομαι σε τραπέζια και να ακούω την κληρονομική
ιδεολογία του καθενός που τον κρατάει πίσω σαν βαρίδι…
Χαμηλό ΙQ;
Γιατί αν το σκεφτείς είναι ηλίθιος κάποιος που δεν πετάει από πάνω του όλες αυτές τις σκέψεις και τις θεωρίες που απλούστατα δεν τον αφήνουν να προχωρήσει…
Όμως γιατί δεν αποδεχόμαστε ότι όλοι απέτυχαν, να πάνε στο διάολο, να τελειώνουμε;
Γιατί ακόμα ο καθένας έχει τα δικά του συμφέροντα και το δικό του μάταιο παρελθόν.
Ή προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά.
Σαν τα ζώα ένα πράγμα.
Μα είμαστε τόσο βαρετοί και αναμενόμενοι; Ναι.
ΦΟΒΟΣ Απέραντος. Προχθές στη συνέντευξη με τη Στάη (η οποία παρεμπιπτόντως ήταν τόσο όμορφη, γοητευτική και δυναμικά άψογη) μου έγινε η εξής ερώτηση…
Φοβάσαι Χριστόφορε;
Λίγο μετά στο αυτοκίνητο σκεφτόμουν πως είπα τη μισή αλήθεια…
Η άλλη μισή είναι πως τρέμω…
Έλλη τρέμω. Αυτό έπρεπε να πω.
Τρέμω που βλέπω γύρω μου τους ανθρώπους ένα βήμα πριν φάνε τις σάρκες τους…
Τρέμω όταν ακούω τη λέξη «εμφύλιος».
Τρέμω που η σκέψη και η λογική έχουν γίνει πολυτέλεια λίγων.
Τρέμω όταν συνειδητοποιώ πως το μίσος γίνεται κόμμα με οπαδούς που ολένα και αυξάνονται…
Τρέμω που εντέλει η άλλη φύση μας είναι τόσο κτηνώδης.
Όση και η βλακεία μας.
ΛΥΣΗ Έχεις λύση ή θα παπαρολογείς ασταμάτητα;
Από την πλευρά μου; Έχω. Να κάνω αυτό που ξέρω καλά.
ΕΚΕΙΝΗ Η ΝΥΧΤΑ Είναι Δευτέρα βράδυ…
Πρόσφατα χωρισμένος για άλλη μια φορά, χαζεύω στο internet, ενώ ακούω το Hurt του Johnny Cash.
Έκλεισα τα 38. Υπαρξιακά, κρίση, ηλικία, πού πάω, τι κάνω και όλα τα συναφή.
Έμπνευση σε τέλμα.
ΑΡΝΗΣΗ Τρεις σπονδυλωτές ιστορίες με έξι πρωταγωνιστές. Όχι έναν, όχι δύο, έξι!
Ήρωες που αρνούνται ότι τα πράγματα γύρω τους αλλάζουν…
Αρνούνται ότι τους προδώσανε, ότι έχουν τον ρόλο του απόλυτου «μαλάκα», του «δειλού», του «ευθυνόφοβου»…
Κάτσε ρε φίλε. Από πού και ως πού εσύ ο φλώρος θα γράψεις κάτι τέτοιο;
Απολογούμαι αμέσως…
Μα θα βάλω τον «έρωτα» μέσα σε όλα αυτά.
Την απόλυτη «Άρνηση».
Τα ένστικτα, τις συνήθειες, το απαγορευμένο.
Η ΣΤΙΓΜΗ
Έρχεται mail…
Ωχ… BOX OFFICE…
Κάποτε ερχόταν η AGB, τώρα το BOX OFFICE της εβδομάδας…
Φτάσαμε τα 500.000 και προχωράμε… Κύπρο, επίσης, σκίζουμε.
Όλα ανέλπιστα καλά.
Πρέπει να χαρώ, να μην είμαι αχάριστος, να ενθουσιαστώ…
Να ενθουσιαστώ, πώς; Πού; Σε μια χώρα που διαλύεται; Σε μια κοινωνία που φοβάται; Σε μια γενιά που έχει κατάθλιψη;
Προσπαθώ να μη μιζεριάσω. Αφού εγώ είμαι αισιόδοξος άνθρωπος.
Γιατί δεν ενθουσιάζομαι όπως παλιότερα;
ΙΣΤΟΡΙΑ Η ιστορία επίσης αλλάζει, αν το θες.
Εξάλλου, ποτέ στην ιστορία ένας ολόκληρος πλανήτης δεν διοικήθηκε από επιχειρήσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ Το μόνο που με σιγουριά ξέρω είναι πως ένα «παραμύθι» μπορεί να φανεί τελικά ακόμα πιο χρήσιμο. Μέχρι την επόμενη μέρα έχω βρει λύσεις, προτάσεις, καταλόγους με οικογένειες που υποφέρουν.
Μιλάω με δημάρχους, με φορείς, με μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς.
Εταιρεία συμφωνεί, συμπαραγωγός στηρίζει, Βερόπουλος συμμετέχει.
Όλοι λένε ναι και σύντομα οι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί «ΚΕΑΝ» και «ΜΠΟΡΟΥΜΕ» παρέχουν τη συνεργασία τους και καταλόγους με οικογένειες που επί της ουσίας δεν έχουν φαγητό.
Φαγητό. Μάλιστα. Εδώ φτάσαμε.
2013. Γαμώ τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και την παγκοσμιοποίησή μου μέσα.
31 ΓΕΝΑΡΗ Village Cinemas και όλες οι προβολές της ταινίας «Αν» σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Βόλο. Όπου υπάρχουν Village Cinemas
ΕΠΙΤΥΧΙΑ Ποιος ο λόγος να είσαι πετυχημένος σε μια κοινωνία;
Μόνο για να ζηλεύουν; Βαρετό.
Γελάω μόνος μου καθώς σκέφτομαι πως τελικά στην Ελλάδα επιτυχία είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς, να αρέσει στον κόσμο αλλά μετά να πρέπει να απολογηθείς για αυτό σε κάποιους αυτοβαφτιζόμενους «ειδικούς».
Υ.Γ. Αν τώρα είχα μια σχέση ή έναν μεγάλο έρωτα σε εξέλιξη ή ένα πιτσιρίκι με υποχρεώσεις, τρέξιμο και πρακτικά ζητούμενα, τότε ίσως και να μην έγραφα τίποτα. Ίσως και να μην τα σκεφτόμουν καν όλα αυτά… Δεδομένου ότι προτεραιότητα θα είχε μόνο το δικό μου θέμα. Οι συγκυρίες οδήγησαν τις σκέψεις μου, αλλιώς ίσως και εγώ ένα κομμάτι όλου αυτού του συστήματος να ήμουν…
31/1/2013
Πάρε ένα εισιτήριο στα Village για το «Αν…» και αν δεν θες, μην τη δεις. Απλώς, αγόρασε ένα εισιτήριο.. 7 ευρώ κάνει…
