Ο στρατηγός Χάλντερ σημείωνε στο ημερολογιάκι του: «Υπολογίζαμε τις σοβιετικές δυνάμεις σε 240 μεραρχίες και μέχρι τώρα έχουμε αναγνωρίσει 360». Όταν οι γερμαναράδες εισέβαλλαν στη Σοβιετική Ένωση το καλοκαιράκι του 1941, μπορεί να είχανε θέσει εκτός μάχης έως και τρία εκατομμύρια (3.000.000) δύσμοιρους σοβιετικούς στρατιώτες, αλλά δεν υπολόγισαν ότι ο πατερούλης των τελευταίων Ιωσήφ Στάλιν τους θεωρούσε τόσο αναλώσιμους όσο και τις πέτρες που ρίχνει κανείς αλόγιστα στην θάλασσα.
Σε μία από τις μάχες εκείνες -που οι σοβιετικοί χάνανε τη μία μετά την άλλη- στην πόλη του Σμολένσκ, είχε πιαστεί αιχμάλωτος και ένας αξιωματικός του πυροβολικού ο 35άρης Γιάκωφ Ντουκασβίλι (Yakov Dzhugashvili). Πίσω του είχε αφήσει μια εβραία μνηστή για την οποία είχε μονομαχήσει με τον πρώην της για να την κερδίσει και τα δύο τους παιδιά. Με τον πατέρα του δεν είχε και τόσο καλές σχέσεις. Πριν χρόνια, ο νέος τότε Γιάκωφ έστρεψε ένα πιστόλι πάνω του να αυτοκτονήσει διότι ο μπαμπάς δεν ενέκρινε τον αρραβώνα με την 16χρονη μέλλουσα νυφούλα του.
Έτσι ο Γιάκωφ μεταφέρθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του στα γερμανικά στρατόπεδα, όπου ύστερα από δυο χρόνια η γερμανική πλευρά προθυμοποιήθηκε να τον επιστρέψει στην πατρίδα, με αντάλλαγμα να της παραδώσουν οι Σοβιετικοί αιχμάλωτοι έναν στρατάρχη, ο οποίος δεν ήταν και κανένας πολέμαρχος της προκοπής. Η σοβιετική απάντηση άφησε παγωτά τους γερμαναράδες αλλά και τον Γιάκωφ, αν έμαθε ποτέ το αλισβερίσι: ορθολογικά ορθολογικά ο Στάλιν απάντησε ότι «δεν ανταλλάσσω κοτζάμ στρατάρχη με ένα στρατιωτάκι». Ύστερα από λίγο οι γερμαναράδες επανήλθανε προσφέροντας να δώσουν τον Γιάκωφ για τον Λέο Ράουμπαλ, τον ανηψιό του Φύρερ! Οι σοβιετικοί και πάλι αρνήθηκαν.
Το λαδάκι όμως στο καντηλάκι του φίλου μας Γιάκωφ μάλλον άρχισε να λιγοστεύει στο στρατόπεδο Sachsenhausen που τον είχανε μπουζουριάσει. Το 1943 βρήκε το θάρρος να πάει face to face σε έναν φρουρό και αφού παράκουσε την εντολή του, του φώναξε στην μούρη «Πυροβόλησέ με!». Ο φρουρός σαν γνήσιο τομάρι πάτησε την σκανδάλη και έριξε μια και καλή σφαίρα, στο κεφάλι του ταλαίπωρου ρώσου.
Ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία και ο θάνατος χιλιάδων απλή στατιστική, έλεγε ο Στάλιν, ο «πατερούλης» όπως τον έλεγαν, ο οποίος, κατά σύμπτωση, ήταν και… βιολογικός πατερούλης του Γιάκωφ. Το χειρότερο ίσως όμως για τον Γιάκωφ, δεν ήταν ότι έχασε την διαπραγματευτική του αξία για τον Χίτλερ, ούτε ότι ήταν γιός του μεγαλύτερου ίσως χασάπη του ανατολικού ημισφαιρίου. Το χειρότερο ίσως ήταν, ότι δεν ανήκε ούτε στην στατιστική, ούτε σε μία από τις τραγωδίες του πατερούλη του…