Είναι η ίδια. Σχεδόν η ίδια δηλαδή. Χρόνια περνάνε και αν όχι τελικά εκείνη, τα συναισθήματα είναι τα ίδια. Είναι η καλύτερη σου φίλη.
Ένας καφές χρειάστηκε… Όλα τα προβλήματα σου ξαφνικά στο μηδέν, και στο πρόσωπο της βλέπεις ξανά το κορίτσι με τα χρωματιστά σορτς, τα φουντωτά μαλλιά και τις τρελές ιδέες για κοπάνα απ’ το σχολείο. Γίνεται να μην πέρασε μία μέρα; Ναι συμβαίνει και νιώθεις πάλι δεκαέξι.
Τους δικούς σου ανθρώπους τους καταλαβαίνεις. Δεν είναι απαραίτητα εκείνοι που θα σου σταθούν στα δύσκολα. Είναι για εμένα κυρίως αυτοί που θα χαρούν με τη χαρά σου. Και εγώ στα μάτια της βλέπω μόνο χαρά. Τους δικούς σου ανθρώπους τους καταλαβαίνεις απ’ το πιο απλό: νιώθεις ελεύθερος μαζί τους, είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εκείνη σε ξέρει, και σε καταλαβαίνει και δεν σε παρεξηγεί. Σου λέει: «Μαριλένα πάχυνες! Καλοκαίρι έρχεται, πρέπει να χωρέσεις ξανά στα σορτσάκια σου!» Και εσύ -που ο Θεός ο ίδιος να στο έλεγε θα του κρατούσες μούτρα- απλά απαντάς: «Ναι ρε φιλενάδα έχεις δίκιο, πάρε τα μπισκότα μακριααααααά!». Πως συμβαίνει αυτό; Η μαμά σου, θα σε συμβούλευε ποτέ με δόλο; Εκείνη λοιπόν είναι η οικογένεια που διαλέγεις για να έχεις. Ακόμα και αν δεν μπορεί πρακτικά να είναι συνέχεια δίπλα σου.
Γιατί τους δικούς σου ανθρώπους τους νιώθεις για πάντα το ίδιο, σα να μην πέρασε λεπτό. Θα σε συμβουλεύουν αλλά δε θα σε συγκρατήσουν απαραίτητα από το λάθος. Απλά θα φροντίσουν να είναι κάπου εκεί κοντά όταν θα το κάνεις και θα τους χρειαστείς. Διότι έστω και αν είσαι κλειστός χαρακτήρας, ή δεν εμπιστεύεσαι εύκολα, να θες να τραβήξεις τον δικό σου δρόμο, να φύγεις κάπου στα «ξένα», και τέλος πάντων η Μονάχους-μονάχους να είσαι η ίδια, μόνος σου –σε αυτή τη ζωή- δεν κολυμπάς! Μεγάλη υπόθεση να έχεις έστω και έναν πραγματικό φίλο. Μπορεί να έχεις και παραπάνω, αλλά σίγουρα ένας είναι αρκετός.
Κάπου εκεί πρέπει να υπάρχει ο Δικός Σου Άνθρωπος, να σου κάνει λίγη παρέα στη διαδρομή, να πιείτε ένα καφέ στην τελική, να περάσει λίγο η ώρα, και άμα τύχει και χρειαστεί, να πάρει και κανένα καρχαρία που πάει να σε φάει, μπισκότο που πας να φας, μαύρη σκέψη σου, μακριαααααά…
