70 χρόνια πριν, την 6η Ιουνίου του 1944 όλοι βρίσκονταν στην θέση τους. Ο ευφυέστερος στρατάρχης του Γ’ Ράιχ θα τραγουδούσε το happy birthday στην γυναίκα του, 4.200.000 Γερμανοί φαντάροι με μέσο όρο ηλικίας τα 31 χρόνια θα τρώγανε τα νιάτα τους σε εκτελέσεις και κυνηγητά θανάτου στην κατεχόμενη Ευρώπη και ο Φύρερ ήταν αγκαλίτσα με την Εύα στο Μπέργκχοφ, στο Μπερχτεσγκάντεν της Αυστρίας. Εκεί κατέφευγε συχνά για να παίρνει σημαντικές αποφάσεις.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο εχθρός δεν βρισκόταν στη θέση του ή μάλλον εκεί που περίμενε ο Φύρερ και οι στρατηγοί του να είναι, δηλαδή την Αγγλία. Στο κανάλι της Μάγχης είχε συνωστιστεί η μεγαλύτερη αρμάδα που συγκέντρωσε ποτέ ο άνθρωπος: 1200 πλοία φορτωμένα με 170.000 εμπειροπόλεμους άνδρες έτοιμους να αποβιβαστούν στις ακτές της Νορμανδίας και να πάνε στο Βερολίνο να ρίξουν τον Χίτλερ. Ακόμα και ο πιο ανασφαλής πολέμαρχος θα ένιωθε σίγουρος με τόσους τόνους ατσάλι και πολεμοφόδια που είχαν στην διάθεσή τους οι Σύμμαχοι το καλοκαίρι του 1944.
Μια μέρα πριν όμως ένας αξιωματικός πληροφοριών είχε πιάσει στον αέρα ένα ραδιοφωνικό σήμα του εχθρού που ενημέρωνε την γαλλική Αντίσταση ότι επρόκειτο να γίνει απόβαση στην Γαλλία το επόμενο 48ωρο. Φυσικά μια τέτοια πληροφορία την μετέφερε κατευθείαν στον άμεσα προϊστάμενο του διοικητή της 15ης Στρατιάς. Και εκεί έπαιξε γκαντεμιά για τον γερμανικό στρατό. Ο διοικητής ήταν απασχολημένος καθώς εκείνος ο φλογερός μαχητής έπαιζε μπριζ με τους αξιωματικούς του. «Είμαι πολύ γέρος για να εξαπατηθώ από τέτοια τρυκ» απάντησε ο μικρός αυτός θεούλης και συνέχισε την παρτίδα του.
Όταν ο αξιωματικός πληροφοριών εισέπραξε αυτή την αγέρωχη απάντηση αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του τηλεφωνώντας στο επιτελείο της Ομάδας Στρατιών «Β». Ο Διοικητής της τελευταίας ήταν πραγματικά επαγγελματίας του είδους και ήξερε να εκμεταλλεύεται τέτοιες πληροφορίες. Μόνο που υπήρχε μια λεπτομέρεια: έλειπε. Ο θρυλικός Στρατάρχης Ρόμελ είχε πάρει ολιγοήμερη άδεια για τα γενέθλια της γυναίκας του αφήνοντας τον επιτελάρχη του υπεύθυνο όσο έλειπε και αυτός έχοντας υψηλά το αίσθημα της ευθύνης απλά έβαλε το μήνυμα του αξιωματικού στο αρχείο!
Ο αξιωματικός πληροφοριών σκέφτηκε πριν πάρει λεξοτανίλ να κάνει και άλλη προσπάθεια την ύστατη, πιο ύστατη δεν γίνεται και έτσι έστειλε σήμα ακόμα πιο ψηλά στην φωλιά του λύκου την Ανώτατη Διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων, το προσωπικό επιτελείο που είχε δημιουργήσει ο Φύρερ για να μετατρέπει τις ιδέες και τις εμμονές του σε στρατιωτικούς ελιγμούς επι χάρτου και από κει και πέρα ο θεός να βάλει το χέρι του. Και εκεί δεν μπορούσε να το βάλει. Οι γερμανοί στρατιωτικοί ηγήτορες ρίχνανε το μπαλάκι ο ένας στον άλλον. Η Ανώτατη Διοίκηση δεν διέταξε συναγερμό διότι σκέφτηκε ότι δεν ήταν αυτή αρμόδια αλλά ο επικεφαλής των δυνάμεων του Δυτικού Μετώπου, ο 70αρης Φον Ρούντστεντ. Τώρα σώθηκες! Το ραμολή έπινε κονιάκ και δεν προέβη σε καμία ενέργεια θεωρώντας ότι αυτό είναι ευθύνη της Ομάδας Στρατιών «Β» του Ρόμελ ο οποίος έλειπε, πόσες φορές θα το πούμε;;
Σε λίγες ώρες θα ακολουθούσε η μεγαλύτερη αεραποβατική εισβολή και οι γερμανοί διοικητές συνδύαζαν κολοκυθιά και σπασμένο τηλέφωνο χωρίς να ιδρώνει το αυτί τους. Όταν λοιπόν έγινε η απόβαση και οι ακτές της Νορμανδίας πλημμύρησαν από χιλιάδες αμερικανούς, εγγλέζους, πολωνούς, γάλλους, καναδούς και δεν συμμαζεύεται, η Ανώτατη Διοίκηση είχε δεμένα τα χέρια. Οποιαδήποτε κίνηση στρατευμάτων και να έκανε έπρεπε να έχει την έγκριση του Φύρερ. Ωραία και γιατί δεν τον ρωτάτε ρε παιδιά; Η απάντηση δεν είναι κινηματογραφική αλλά πραγματική: Ο Χίτλερ κοιμάται στο Μπέργκχοφ. Κανείς αξιωματικός δεν έβρισκε το κουράγιο για ξυπνήσει τον ισχυρότερο και πιο πειραγμένο στα μυαλά Γερμανό με αποτέλεσμα να μην ξέρουν οι Γερμανοί τι τακτική να ακολουθήσουν.
Στις 10.00 το πρωί της 6ης Ιουνίου ο γερμανός ηγέτης ξύπνησε και όταν ενημερώθηκε τι παίχτηκε αναφώνησε «Δόξα τω Θεώ! Επιτέλους αποβιβάστηκαν».
Οι δικτάτορες είναι καλοί στο να παραδέχονται τα λάθη των υπόλοιπων αλλά πολύ καλύτεροι να μεταμφιέζουνε τα δικά τους σε επιτυχία και αυτό θα κόστιζε στο Γ’ Ράιχ και καλά του κανε…
