Το Καλλιμάρμαρο, φωτίστηκε το βράδυ της Κυριακής 29 Ιουνίου, με ένα φως νοσταλγικό, μιας άλλης εποχής και χιλιάδες κόσμος μεταφέρθηκε για ένα μονάχα βράδυ σε μια Κρήτη αλλοτινή μέσω της εμβληματικής παράστασης ‘Ζορμπάς’ με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και χορογραφίες του μπαλέτου από τον Λόρκα Μασσίν. Στον Μίκη Θεοδωράκη μάλιστα, ο οποίος παρευρέθηκε και παρακολούθησε την παράσταση, η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Εταιρία Φίλων της ΕΛΣ απένειμε τιμητικό βραβείο, για το ανεξίτηλο σημάδι που έχει αφήσει το έργο του στην ιστορία της Ελλάδας.

Μία σύζευξη ονειρική διαδραματίστηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή με το Μπαλέτο της, τη Χορωδία –υπό τη διεύθυνση του Α. Γεωργακάτου- και την Ορχήστρα της – με μαέστρο τον Η. Βουδούρη. Η Μαρία Φαραντούρη ερμήνευσε επίσης δύο κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη και όλοι ανατρίχιασαν στο άκουσμα της μαγικής της φωνής. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κατείχαν οι Α’ Χορευτές του Μπαλέτου, Στράτος Παπανούσης (Ζορμπάς), Ντανίλο Ζέκα (Tζων), Μαρία Κουσουνή (Μαρίνα), Αλεξάντερ Νέσκωβ (Μανωλιός) και Σταυρούλα Καμπουράκη (Ορτάνς).

Με τον τρόπο με τον οποίο δόθηκε το έργο Ζορμπάς επί σκηνής επιτυγχάνθηκε να συνδυαστεί η εκρηκτική προσωπικότητα του Ζορμπά με την δεξιοτεχνία του χορού, η αίσθηση της Κρήτης τη δεκαετία του ’50 με τη σύγχρονη Αθήνα του 2014 – αρκούσε να σηκώσεις το βλέμμα λίγο ψηλότερα από τη σκηνή για να αντικρίσεις τα φώτα της πολύβουης πρωτεύουσας- κι ο κλασικός χορός, με τον λαϊκό και τον μοντέρνο. Μαγνητισμένοι οι θεατές παρακολουθούσαν ένα θέαμα πολύ ξεχωριστό και χειροκροτούσαν ανά τακτά διαστήματα. Ανάμεσα στους θεατές, δεν έλειψε φυσικά, και μια γυναίκα που φώναζε «μπράβο μπράβο» γεμάτη ειλικρινή ενθουσιασμό. Το κλείσιμο επήλθε με το πασίγνωστο συρτάκι του Ζορμπά, το οποίο επαναλήφθηκε τουλάχιστον τρεις φορές και κάθε φορά που επανέρχονταν οι χορευτές, οι θεατές χειροκροτούσαν όλο και εντονότερα.

Δεν παρακολουθούσαν μονάχα Έλληνες την παράσταση, αλλά και ξένοι κάτι που ολοφάνερα αποκαλύπτει το εύρος της επιρροής της μουσικής του Θεοδωράκη. Η μουσική του ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και σίγουρα αφήνει μια ανατριχίλα σε όλους όσοι την ακούν, κι ας μην έχουν δει όλα όσα έχει δει ο ίδιος. Κι ας μην είχαν ζήσει οι θεατές ούτε και όλα όσα έζησε ο Ζορμπάς, μεταφέρθηκαν μέσω αυτής της φοβερής σύζευξης αισθήσεων σε μια άλλη εποχή και βίωσαν μια ιστορία που πρέπει καθένας μας να διαβάσει κάποια στιγμή στη ζωή του, αυτή του Αλέξη Ζορμπά.