Μετριότης μετριοτήτων… και;, της Αναστασίας Κορινθίου

Δημοσιεύθηκε

Έληξε η απεργία… νοσοκομεία, εκπαιδευτικοί… και δεν συμμαζεύεται…

Και;

Και… και δεν θέλω να ακούσω Παντελίδη, δεν θέλω να ξέρω αν συνοδεύεται ή όχι, γιατί τι με νοιάζει εμένα στη τελική; Και εμείς ερωτευτήκαμε κύριε αλλά δεν κάναμε και έτσι. Με γαρίφαλο να μου το πετούν μαζί με το καλάθι στο κεφάλι εγώ δεν το έπαθα το μοιραίον, (άντε κανα καρούμπαλο στην εσχάτη) με γαρδένια σε ταβερνάκι ναι, (εκεί το ομολογώ τα βλέπεις τα αστεράκια)!

Και;

Και δεν θα έρθω να πηδήξουμε τα κύματα ει χοπ ει χοπ με την Παολα, εγώ τα κύματα κουκλίτσα μου δεν τα πηδώ, τα μετρώ και τα βγάζω 40!

Και;

Και ούτε για τρέλες στις Σευχέλες θα έρθω, να πάτε καλέ όσοι θέλετε μην σας κρατώ, ένα φοντάν και οξω από την πόρτα. Να μείνω μόνη με το ίδιο μακό, να τρίβεται στα πόδια μου ένας γάτος Τούρκος από το Παρίσι, να βλέπω με κόκκινα γυαλιά και να αναρωτιέμαι σαν ένας Άμλετ μια Ιφιγένεια, να ζήσω ή να πεθάνω με ένα ταγκό. Δεν έρχομαι πουλάκι μου σου λέω. Να πας μόνος σου εγώ κουράστηκα από τα μέτρια και τις μετριότητες.Δεν θέλω άλλα μέτρια τραγούδια, βιβλία, σουξέ, ταινίες, σήριαλ, πολιτική ζωή, όνειρα.

Δεν θέλω να φωνάξω sos στην Ανίτα Πάνια σε μια εποχή παρακμής και ξεφτίλας. Βέβαια, η ελληνική τηλεόραση βλέπεις τιμά την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία και για αυτό στεγάζει με αγάπη την Σιλά και την Άσι, όπως και  παντός είδους περιορισμένες δυνατότητες και ταλεντάκια, που μου την «είδαν», ΤΑ ταλέντα!

Τώρα η showbiz μυρίζει αίμα, η πολιτική μυρίζει αίμα, οι δρόμοι μυρίζουν αίμα και τα τραγούδια δεν ξεσηκώνουν πια μια επανάσταση, δεν γράφουν ιστορία σε τοίχους, μα χαζά συνθήματα για αυγές και πούλιες, μιας και τα τραγούδια πια φίλε μου συνοδεύουν μια επιτηδευμένη βλακεία!

Γιούρια παλικάρια, βγείτε ωρέ έξω, τι φοβάστε; Μην τυχόν και σας δώσει το μαντήλι καμιά νεράιδα και σας μαγέψει; Η τελευταία νεράιδα που είδα ήταν η Αλίκη συντροφιά με το αερικό την Τζένυ, να τραγουδούν για ένα γλάρο. Μετά, κάτι για μια Τζούλια άκουσα και άνοιξα σαμπάνια!

Ελάτε, ελάτε, η μισή Ελλάδα πεινά γιατί ο Θεός ντρέπεται να δει την γιαγιά που μαζεύει την σαπισμένη ντομάτα από χάμω, και η άλλη μισή έγινε ένα τεράστιο πάρτι επωνύμων που χαίρεται για τα δίδυμα της Καλομοίρας και αναρωτιέται τι δώρο πήρε η Ελένη Μενεγάκη στα γενέθλια της, γιατί ο Θεός, αγαπά και το χαβιάρι.

Και;

Και, ζαλίστηκα μπερδεύτηκα, θύμωσα παιδί μου.
Όλοι έχουν μια εκπομπή, μια στήλη, μια έδρα στην βουλή, ένα μπλογκ, ενα γκλομπ, ένα twitter για να στηλιτεύσουν να κριτικάρουν, να «θάψουν» να σηκώσουν πάνω ή κάτω τον αντίχειρα ως Καισαρικοί.

Ζήτω η Ελλάς με τα ανυψωμένα χέρια και το νέο Ελληνικό Κολοσσαίο, ζήτω.
Και εγώ, εγώ ζητώ ένα ζήτω. Που να αξίζει ρε γαμώτο. Που να μην συνοδεύεται και να μην συνοδεύει. Που να είναι ασυμβίβαστο με ότι βλέπει γύρω του. Που να θυμώνει με τα ψεύτικα και τα ανόητα, που υψώνονται και πουλάνε στην τέχνη και στην πολιτική.

Ζητώ, ένα ζήτω θυμωμένο, στυφό και πικρό, ακραιφνώς πολέμιο του δήθεν και του τάχα μου.

Και;

Και είμαι στα όρια μου, εσύ; Εσύ, τελικά συνοδεύεσαι…;

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα