Μετά από μια ολιγοήμερη δική μου απουσία λόγω έλλειψης χρόνου και οίστρου, θέλω σήμερα να θίξω ένα θέμα πολύ λεπτό το οποίο αφορά τους ”μεσσίες”. Όχι όμως τους μεσσίες με την έννοια της θρησκείας, αλλά τους άλλους… τους wanna be σωτήρες της χώρας!
Μπορώ να πω λοιπόν, ότι αυτό το θέμα δεν θα είχε περάσει από το μυαλό μου αν δεν είχα πάει σε μια παρουσίαση βιβλίου με μια φίλη. Στην αρχή είχε και λίγο πλάκα, όμως όταν συλλογίστηκα αυτά που είπαν στην παρουσίαση σοκαρίστηκα λίγο!
Η φρίκη ήρθε όταν ο συγγραφέας που δούλευε για χρόνια στο δημόσιο σε υψηλόβαθμη θέση, χωρίς κάποια σπουδαία αρμοδιότητα, πήρε σύνταξη (γιατί αλλιώς σιγά μην έφευγε) και πήγε στο χωριό του. Μέχρι εδώ όλα καλά. Στη συνέχεια όμως, αποφάσισε να καταγράψει την αγροτιά και να δώσει δικά του μηνύματα μέσα από το έργο του. Δεν μπορώ να προσάψω τίποτα στην ιδέα του αυτή. Αυτό που με ενόχλησε όμως ήταν η γεροντοκρατία από κάτω, με τα καλά τους όλοι, που με κοιτούσαν περίεργα επειδή είχα φράντζα ενώ εκείνοι δεν είχαν μαλλιά και έλεγαν ότι θα αλλάξουν τον πλανήτη! Ναι, το άκουσα… αυτοί θέλουν λέει να αλλάξουν τον κόσμο. Και ρωτάω ποιοι; Εκείνοι που έφεραν την χώρα σε αυτή την κατάσταση, έλεγαν χαμογελώντας, ότι εμείς δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτα και ξάφνου γίνανε σωτήρες… δικοί μου και της γενιάς μου.
Ένιωσα ντροπή γιατί παρόλο που μπορεί να πιστεύω πως από την μέση ηλικία δύσκολα θα υπάρξει αλλαγή, σκέφτηκα τα όσα έλεγαν και πραγματικά ντράπηκα. Ντράπηκα για τη νιότη που έχουν κάποιοι και δεν την χρησιμοποιούν, που απλά τη σπαταλάνε άσκοπα μέσα σε ποτά τσιγάρα ναρκωτικά και τίποτα νέο και δημιουργικό. Ένιωσα παγωμένος χωρίς ψυχή χωρίς διάθεση για αλλαγή. Το χειρότερο ήταν ότι είχαν δίκιο. Γιατί, πως περιμένουμε εμείς οι νέοι να αλλάξει κάτι χωρίς να προσπαθούμε να αλλάξουμε τίποτα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η φωνή μας δεν ξεπερνάει την οθόνη του υπολογιστή. Ότι σαν άλλοι φυλακισμένοι, περιμένουμε τον απελευθερωτή. Αναρωτιέμαι όμως, αν δεν σπάσουμε εμείς τα δεσμά ποιος θα τα σπάσει;
Το κενό ελευθερίας που σε πνίγει δεν χρειάζεται να διοχετευθεί σε καταστάσεις στο facebook, γιαυτό κάνε κάτι. Οι μικρές αλλαγές φέρνουν μεγάλα αποτελέσματα. Και στην τελική, κάνε και κάτι νέο, όλο τα ίδια και τα ίδια, δεν βαρέθηκες; Η ψυχική ελευθερία είναι μεγάλο πράγμα και χρειάζεται μάχη για να την κερδίσεις, κυρίως μάχη με τον εαυτό σου! Γιατί ποτέ κανένας δεν απελευθερώθηκε περιμένοντας από κάποιον άλλο να τον σώσει…!
*O Γιώργος Κουμέντος είναι φοιτητής στο τμήμα φυσιοθεραπείας του AMC
