Πρέπει να ήτανε γύρω στους 30.000 Τούρκους, Τουρκαλβανούς, Αλβανούς, και Αιγύπτιους και όλο το κακό συναπάντημα. Μελαμψοί μελαμψοί σαν τις στρατιές του Ξέρξη. Μόνο που αυτό το συρφετό είχε καλύτερους στρατάρχες από τα περσικά ψοφίμια. Ο ικανότατος γιός του αιγύπτιου Μοχάμεντ Άλη είχε στρατό “αστακό” και εντελώς τυχαία διοικούμενο και εκπαιδευμένο από… Γάλλους αξιωματικούς – ε δεν ήταν και όλοι Φιλέλληνες τι να κάνουμε.

Όλοι αυτοί λοιπόν υποστηριζόμενοι από τον Οθωμανικό στόλο είχανε στριμώξει πολύ άσχημα το Μεσολόγγιον. Οι Μεσολογγίτες προσπάθησαν και τα τείχη να ενισχύσουν και την τάφρο να μεγαλώσουν και τα κουμάντα τους να κάνουν, αλλά για πόσο…

Οι Τουρκαλάδες αυτή τη φορά είχαν κάνει γερό μαρκάρισμα και πολιορκούσαν την πόλη ήδη έναν χρόνο. Αν συγκρίνει κανείς τις οχυρώσεις του Μεσολογγίου με αυτές της Κωνσταντινούπολης που έπεσε σε λιγότερο από δύο μήνες και της Ρόδου που αλώθηκε μέσα σε μισό χρόνο θα νομίζει ότι πρόκειται για γαλατικό χωριό με ένα απλό φράχτη.

Και τέλειωσαν τα τρόφιμα και στέρεψε το νερό και οι Μεσολογγίτες πέφτανε κάτω σαν τα κοτόπουλα από την πείνα. Γατούλες, ποντικάκια και ίσως κάποια ανθρώπινα πτώματα φάνταζαν σαν μεζές. Παρόλα αυτά οι 3.500 στρατιώτες και 5.000 κάτοικοι δεν το έβαζαν κάτω, ώσπου πήρανε την απόφαση να αφήσουν πίσω γερόντια και αρρώστους και να κάνουν την ηρωική έξοδο και τελικά να σφαγιαστούν από τους Τούρκους που τους… περίμεναν. Και έτσι τους θρήνησαν οι Έλληνες, τους κλάψανε και οι φιλέλληνες και όλοι ανακύκλωσαν το μίσος για τον υπεύθυνο κατακτητή.

Έλα όμως που ο Ιμπραήμ και οι αραπάδες του, κάνανε την δουλειά τους και οι δικοί μας κάνανε και αυτοί την δουλειά του… Ιμπραήμ. Ο 25χρονος στρατηγός Σπυρομήλιος έβλεπε τα πράγματα ότι ήταν προδιαγεγραμμένα: οι μεσολογγίτες επί δώδεκα μήνες δίχως καμία χρηματική περίθαλψιν και υστερούμενοι ενίοτε και αυτόν τον άρτον(…), ενώ οι 7.000 ετοιμοπόλεμοι στρατιώτες του Φαβιέρου βολόδερναν στην Εύβοια, ο παλιόβλαχος Αρχηγός Στερεάς Ελλάδας και δολοφόνος του Οδυσσέα Ανδρούτσου, Γκούρας, έξυνε τα πόδια του στην Επίδαυρο ασχολούμενος με μηχανορραφίες, και η κυβέρνηση Κουντουριώτη έκανε ότι περνούσε από τα χέρια της ώστε το Μεσολόγγι να πέσει στα χέρια των Τούρκων. Το Μεσολόγγι μάλλον δεν εθεωρείτο και τόσο μεγάλη προτεραιότητα για την κυβέρνηση καθότι την απασχολούσε πώς να ξεκάνει Κολοκοτρωναίους, Ανδρουτσαίους και άλλους οπλαρχηγούς: Τον Θόδωρα τον κλείσανε σε ένα κελί 3Χ4 και τον Οδυσσέα τον σκοτώσανε στο ξύλο και τον πετάξανε από τα τείχη της Ακρόπολης. Αν οι πολιορκημένοι είχανε τροφή για άλλες τρείς εβδομάδες ο Ιμπραήμ παραδέχτηκε ότι τον στρατό του θα τον έτρωγε η μαρμάγκα.

Αλλά να, ας αναρωτηθούμε: τελικά οι Μεσολογγίτες από πού θέλανε να ξεφύγουν; Mόνο από τους Οθωμανούς…;