Ο Χρόνος κρύβεται σε κορμί γυναίκας άφθαρτο… η καρδιά χτυπά σε πέτρα που ζητά δικαίωση….

Δύο δυναμικές, πανέμορφες Καρυάτιδες κρατούν καλά φυλαγμένο…. μυστικό τάφου και φροντίζουν να είναι αδιατάρακτος ο αιώνιος ύπνος του νεκρού στον λόφο Καστά της Αμφίπολης μπας και… ξυπνήσουν συνειδήσεις κοιμισμένες σε ένα βροχερό Λονδίνο για κλεμμένες αδελφάδες!

Όπως αποκαλύπτουν οι αρχαιολόγοι, οι Καρυάτιδες δεν είχαν τοποθετηθεί απλώς ως διακοσμητικά στοιχεία, αλλά για να αποτρέψουν την είσοδο τυμβωρύχων, όλων όσων θέλουν να κλέψουν ιστορία… σκιές… αρώματα και στεναγμούς…. Με τη δυναμική κίνηση του ενός χεριού τους είναι σαν να απαγορεύουν στους συλητές να μπουν, φροντίζοντας με την αποτρεπτική τους κίνηση και στάση να τους υπενθυμίζουν ότι τους αναμένει τιμωρία… γιατί, ναι, τιμωρία υπάρχει για όσους αψηφούν το χτες!

Με την αποκάλυψή τους οι αρχαιολόγοι φθάνουν ένα βήμα πριν από το μεγάλο μυστικό και την «καρδιά» του αρχαίου τάφου, που έχει προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον… και κάνει την καρδιά όλου του πλανήτη να χτυπά Ελληνικά… Πάλι… Ελληνικά… και πέτρινα… Αναρωτιέμαι… Κοιμούνται ήσυχα οι Καρυάτιδες δίπλα στον κοιμισμένο νεκρό τους… ή φοβούνται έναν θάνατο προδοσίας σαν αυτών που έζησαν οι αδελφές τους… μια ξενιτιά και ένα αντίο…. μια καταδίκη σε έναν ουρανό δίχως ήλιο… μόνο με σύννεφα; Aναρωτιέμαι… μήπως και τα χέρια τους τα θυμωμένα, μας δείξουν επικριτικά και φωνάξουν βουβά… “Φέρτε πίσω αυτές που αφήσατε να μας κλέψουν… Τώρα“! Ένα τώρα σαν… χτες!