Η λύρα στα χέρια της Γεωργίας Νταγάκη, της Αναστασίας Κορινθίου

Δημοσιεύθηκε

flust.gr-Γεωργία Νταγάκη

Άκουγα για την Γεωργία Νταγάκη… από πολλούς… εγώ δεν είχε τύχει να την ακούσω μέχρι που έτυχε… και οι όποιες απορίες μου λύθηκαν… και ένας στίχος με στοιχειώνει γλυκά… Σαν αερικό θα ζήσω ή σαν αερικό θα τραγουδώ και θα παίζω λύρα; H Γεωργία Νταγάκη στην σκηνή, εμένα με ταξίδεψε σε έναν κόσμο που οι μελωδίες και οι στίχοι έχουν την δύναμη να σου φέρουν δάκρυα στα μάτια… Σε μια εποχή κλωνοποιημένη που ακόμη και οι καλλιτέχνες μπαίνουν σε καλούπια, η μοναδική Γεωργία, έρχεται να ανατρέψει το σκηνικό και να ζωγραφίσει ένα ολοκαίνουργιο, ανοίγοντας παράθυρο σε τοπία ψυχής… Στην μικρή στάση που έκανε στην Ρόδο πριν την περιοδεία της και την ολοκλήρωση του άλμπουμ της, είχα την τύχη να είμαι ανάμεσα στο κοινό… ανάμεσα σε αυτούς που πέταξαν ψηλά… βούτηξα σε βυθό… αρνούμενη να περπατήσω στην στεριά την στερεότυπη…. Η Γεωργία έχει ένα χάρισμα… τραγουδά και κινείται σαν άνεμος και κύμα… η λύρα στα χέρια της είναι ένα νησί… μια χώρα… μια Ελλάδα που πάλλεται στην ένταση της φωνής της… που κρύβεται στα μάτια της που λάμπουν, στα χέρια της που ανεμίζουν σαν πανιά ιστιοφόρου. Τόση ενέργεια πως να περιγραφεί, τόση δύναμη απαλή πως να γραφτεί με λέξεις και τέτοια εικόνα διάφανη πως να την ζωγραφίσεις; Γεωργία Νταγάκη…. λυπάμαι… μα ούτε εγώ σαν συγγραφέας δεν μπορώ να γράψω για αυτήν. Αδύνατον, μονάχα αν την δεις, μονάχα αν την ακούσεις… μονάχα τότε θα μπορέσεις να κάνεις τα τραγούδια της κορνίζα στο ύψος της καρδιάς, να τα βλέπεις και να «γροικάς» όσα η καρδιά θυμάται και το μυαλό αγαπά… Όχι, εγώ δεν μπορώ να γράψω… εγώ ακόμη ακούω λύρα!

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα