O Αλεξάντερ Πέιν, ο βραβευμένος με Όσκαρ Έλληνας που μεγαλουργεί στο Χόλυγουντ. Ο Έλληνας που λάτρεψε την Πάτμο με αφορμή το φεστιβάλ Κινηματογράφου που τον φιλοξένησε στο νησί της Αποκάλυψης!
Εν κατακλείδι, ο Έλληνας που με ένα «σε αγαπώ» ταξίδεψε στην χώρα μας με καρδιά, με τρυφερότητα, με γαλανό και ήλιο!
Τον ρωτάμε κατά πόσο η ελληνική του καταγωγή έχει συμβάλλει στην ελευθερία που βγαίνει στις ταινίες του. Χαμογελά. Έχει ένα φωτεινό βλέμμα, καθαρό και όμορφο βλέμμα σαν σε κοιτά ίσια στα μάτια.
«Αν πράγματι βλέπετε ότι βγαίνει η ελευθερία στις ταινίες μου, μου αρέσει πάρα πολύ και σας ευχαριστώ. Η απάντηση βρίσκεται μέσα στην ερώτηση σας. Οι Έλληνες της Αμερικής, έχουμε τον αέρα της ελευθερίας και της δημιουργικότητας».
Προβληματίζομαι λίγο. Οι Έλληνες της Αμερικής… και εμείς; Εμείς οι Έλληνες της Ελλάδας πού τον χάσαμε αυτόν τον αέρα; Ούτε ένα μελτεμάκι ελευθερίας εμείς; Η έβδομη τέχνη περνάει θετικά μηνύματα στη δύσκολη εποχή που ζούμε. Η επόμενη ερώτηση, αν και θαρρώ πως ξέραμε δυστυχώς ήδη την απάντηση. Τέχνη, προσφορά ή μόνο ζήτηση; Κι εκείνος τους ίδιους προβληματισμούς έχει, τις ίδιες αγωνίες.
«Όχι, όχι. Δεν περνάει τέτοια μηνύματα δυστυχώς, μια και είναι εγκλωβισμένη στο σύστημα το οποίο επιδιώκει να προσφέρει χάριν του θεάματος και του κέρδους σκηνές βίας. Όμως, ο κόσμος έχει χορτάσει από αυτά».
Ο κόσμος, ο χορτάτος από βία και νηστικός από αγάπη, αχνιστό καρβέλι αγάπης ο τόπος αυτός. Ποιός θα κόψει να φιλέψει τον άλλον; Ίσως ο Αλεξάντερ που ξέρει να συλλαβίζει σωστά τα πέντε γράμματα της αγάπης. Πώς αισθανθήκατε όταν, κατά την απονομή του βραβείου Όσκαρ για την ταινία σας «Οι Απόγονοι», απευθυνόμενος στη μητέρα σας της είπατε «σ’ αγαπώ» στα ελληνικά;
«Ήταν κάτι που το είχα μελετήσει πολύ καιρό και πίστευα, ότι μιλώντας ελληνικά στη μητέρα μου, απευθυνόμουν σε όλους τους Έλληνες τους οποίους αγαπώ και σέβομαι. Δεν ξεχνώ την ελληνική καταγωγή μου και ήθελα με αυτό τον τρόπο να τιμήσω τους συμπατριώτες μου. Ένοιωσα ότι ακουγότανε μια λέξη για την Ελλάδα εκείνη την στιγμή. Δεν κάνει τίποτα, αλλά κάνει κάτι».
Ναι, κάνει κάτι. Κάτι Ελληνικό, κάτι γνήσιο, κάτι λεύτερο, κάτι που ακόμα έχει παλμό, που χτυπά ζωή στην άκρη του λαιμού, στην άκρη του Αιγαίου. Στην Πάτμο ο Αλεξάντερ Πέιν. Ένας Έλληνας, μια Ελλάδα και ανάμεσα τους ένα «cut… πάμε!».
