Είναι πιο εύκολο για μια χώρα που έχει μόνο ένα αυτοκίνητο να τα κάνει δύο από ότι μια χώρα η οποία έχει 1 εκατομμύριο αυτοκίνητα να τα κάνει 2 εκατομμύρια και μετά 4, 8 και ούτω καθ’εξής.

Η κυβέρνηση παρουσίασε το νέο της αναπτυξιακό πρόγραμμα «Ελλάδα 2021». Η ανάπτυξη υποτίθεται ότι θα μας βγάλει από την κρίση, και θα μας επιτρέψει να ξεπληρώσουμε το χρέος. Με τον στόχο της ανάπτυξης συμφωνούν όλες οι πολιτικές παρατάξεις, ακόμα και αυτές που διαφωνούν με τις πολιτικές του προγράμματος. Τι γίνεται όμως αν η κρίση είναι προϊόν της ίδιας της ανάπτυξης και όχι το αποτέλεσμα της έλλειψης της;

Λίγα χρόνια μπορεί να φανούν αιώνες. Μόλις το 2004, ο Economist εκθείαζε το θαύμα «του Κέλτικου τίγρη», της Ιρλανδίας, και ήθελε να το δει να επαναλαμβάνεται αλλού. Το 2008, χρονιά που έφτασα στη Βαρκελώνη, η Ισπανία του Θαπατέρο πανηγύριζε γιατί το ΑΕΠ της για πρώτη φορά ξεπέρασε αυτό της Ιταλίας. Την ίδια χρονιά το ΔΝΤ μας πληροφορούσε ότι η Ελληνική οικονομία ανθεί και ότι θα παραμείνει ισχυρή και τα επόμενα χρόνια.

Ο Karl Aiginger, διευθυντής του Αυστριακού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας στη Βιέννη, μελέτησε γιατί κάποιες οικονομίες υπέφεραν πιο πολύ από την κρίση από ότι άλλες και ο Γιώργος Καλλής στο greeklish.info εξηγεί το πως αντέδρασε η κάθε χώρα στις συνθήκες της δομικής οικονομικής στασιμότητας, του υπερδανεισμού και της οικονομικής κρίσης που επήλθε μετά.