Πολύ πριν γεννηθεί η ελληνοτουρκική έχθρα οι Τούρκοι είχανε πολύ σοβαρότερα ζητήματα να επιλύσουν από τους κατακτημένους γραικούς. Υπήρχαν και οι καλές εποχές τους. Τότε ήταν που η αυτοκρατορία τους εκτεινόταν από την Μέκκα μέχρι το Βελιγράδι και από το Αλγέρι μέχρι τον Καύκασο και την Βαγδάτη. Το οθωμανικό πάπλωμα με τα μισοφέγγαρα είχε απλωθεί τόσο πολύ που στα 1683 χτύπησε τις πόρτες της Βιέννης.
Οι Αυστριακοί είχανε τρομοκρατηθεί τόσο που κλειστήκαν μέσα στα παχιά τείχη της όμορφης Βιέννης. Ώσπου στις 14 Ιουλίου είδαν γύρω από την πόλη να παρατάσσονται 150.000 Τουρκαλάδες. Ο Χριστός και η Παναγία! Για καλή τους τύχη όμως οι τελευταίοι παρέλειψαν να φέρουν μαζί τους τα δυνατά τους κανόνια και βρήκανε μια άλλη λύση: να πάρουν τη γερμανική «Πόλη» σκάβοντας λαγούμια! Σκάψε -σκάψε, άνοιγαν τόσο μεγάλες σήραγγες που αφού τις γέμιζαν με εκρηκτικά (βλέπε Άρχοντα των Δαχτυλιών στο Φαράγγι του Χελμ) τα μπουμπούνιζαν και σιγά σιγά έπεφταν τα τειχάκια.
Η τουρκική σκαπάνη όμως δεν είναι αθόρυβη. Τα σκαλίσματα ακούγονταν από τους από πάνω. Κοντά στα τείχη τότε είχαν τα μαγαζιά τους οι αρτοποιοί, και ο θρύλος λέει ότι αυτοί παίρνοντας είδηση τον τουρκικό μετροπόντικα ειδοποίησαν τις Αρχές. Έτσι οι τελευταίες κατέφευγαν σε ανθυπονομεύσεις σκάβοντας σήραγγες ώστε να συναντήσουν τις αντίστοιχες οθωμανικές και έτσι να γίνει υπόγειο πανηγύρι. Το υπέδαφος όμως γέμισε κουμπότρυπες και οι πανίσχυρες οχυρώσεις της Βιέννης άρχισαν να πέφτουν σαν σπιρτόκουτα. Τα πάντα θα θύμιζαν Κωνσταντινούπολη 1453.
Αλλά στις 14 Σεπτεμβρίου οι Βιεννέζοι είδαν με μεγάλη ανακούφιση να έρχεται βοήθεια. Τα φτωχαδάκια οι Πολωνοί έσκασαν μύτη εντυπωσιακοί πάνω στα άλογά τους και έκαναν τους Τούρκους με τα κρεμμυδάκια. Αν και οι Βιεννέζοι ουσιαστικά δεν θα τα καταφέρναν χωρίς τους Πολωνούς έτσι για να την σπάσουν στους Οθωμανούς φτιάξανε κάτι περίεργα αρτοποιήματα σε σχήμα μισοφέγγαρου. Οι Γάλλοι μετά από καιρό θα τα ζήλευαν τόσο πολύ, που θα τα υιοθετούσαν ονομάζοντάς τα “κρουασάν” (croissant, μισοφέγγαρο).
Έτσι τους Τούρκους κυριολεκτικά τους φάγανε. Την επόμενη φορά που ο Μεϊμαράκης συναντήσει κανέναν Τούρκο αξιωματούχο, αντί να του χαρίσει ένα καράβι, ας τον κεράσει ένα κουτί κρουασάν, έτσι για σπάσιμο.
