Νιώθω κλειστοφοβία στην χώρα μου, συγχώρα με που δεν νιώθω ξενοφοβία σαν εσένα, μα κλειστοφοβία. Νιώθω τρόμο και πανικό σαν να κλείστηκα σε ασανσέρ μόνη μου μαζί με άλλα 10.000.000 πατριωτάκια, μαυρόασπρα πλήκτρα σε πιάνο που παίζει εμβατήρια πολέμου.
Ένα χαλασμένο ασανσέρ η Ελλάδα μου; Αιωρείται ανάμεσα σε αιώνες και ιστορία σε λάθη επαναλαμβανόμενα. Πατώ τα κουμπιά να με βγάλει στο αύριο μα τίποτα. Ουρλιάζω μα δεν με ακούει. Φταίει που φορώ άσπρα; Δεν αερίζεται σου λέω από πουθενά αυτός ο τόπος. Το νιώθεις; Εσύ αναπνέεις; Διάτρητα όλα και τα πνευμόνια και δεν φταίει το τσιγάρο γιατρέ μου που μαύρισε τον πνεύμονα.
Ζω κλεισμένη σε ένα ασανσέρ που λέγεται Ελλάδα με τρώει αργά και βασανιστικά το σαράκι του έρωτα γιατί είμαι ερωτευμένη με το γαλάζιο του τόπου αυτού, με τον ήλιο του με το φως του. Αγαπώ έναν τόπο που τελικά δεν με αγαπά και σαν γυναίκα αυτό με πληγώνει.
Ανοίξτε μου γαμώτο να βγω, δεν θέλω 300 με τους Τζεράλντ Μπάντλερ, ούτε τριακόσιους στην Βουλή να ψάχνουν πυροσβεστική τάχα μου να με απεγκλωβίσει.
Δεν θέλω σου λέω βοήθεια, αέρα θέλω! Δεν θέλω να με χλευάζεται χωρίς πρόσχημα εμένα, που μου μαθαίνατε στο σχολείο για την Μεγάλη Ελλάδα, για τον χορό του Ζαλόγκου, την Αγία Λαύρα και έπαιρνα άριστα στην ιστορία.
Δεν δέχομαι να με βουλιάζετε σε ένα τέλμα μετριότητας εμένα που στα τραγούδια που μαζί τους ερωτεύτηκα και πόνεσα, υπήρχε η λέξη φιλότιμο και μαρμαρένια αλώνια και ήλιοι ηλιάτορες και Άξιον Εστί. Δεν ανέχομαι άλλη μιζέρια και ηττοπάθεια εγώ που η μάνα μου με παράτησε μωρό στην γειτόνισσα για να τρέξει στο Πολυτεχνείο που το πλαστικοποιήσατε.
Δεν με προειδοποίησε η έρμη μάνα πως θα κοιμηθώ παιδί με νανουρίσματα του Μάνου και θα ξυπνήσω γυναίκα σε έναν τόπο με ένα κοινοβούλιο Δημοκρατικό να με εμπαίζει, με μια τηλεόραση να με χλευάζει, με μια οικονομία φρουι ζελέ στο 9 1/5 εβδομάδες ριμεικ με τους Τροικανούς, με μόλυνση στον αέρα που αναπνέω και στις καρδιές των πολιτικών που πίστεψα. Βοήθεια φωνάζω, θέλω να αναπνεύσω στον τόπο μου, πάσχω από κλειστοφοβία εντός των Ελληνικών συνόρων. Κάποιος για βοήθεια που να θυμάται ακόμη ότι η Ελλάδα είναι ένα καραβάκι γαλανό σαν αυτό που ζωγράφισε ο πιτσιρικάς και στόλισε το google;
Google στην λέξη ελευθερία και Δημοκρατία θα κάνω, στο γλαύκο του Αιγαίου!
