Ένας Διόνυσος για το… Σάκη, της Μαγδαληνής Τσουρδιού

Δημοσιεύθηκε

Πολλά τα πολιτιστικά δρώμενα αυτό το καλοκαίρι και νομίζω ότι φέτος, οι παραστάσεις και οι συναυλίες ειδικά στη Ρόδο, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Βλέπετε, τώρα με την οικονομική κρίση, οι άλλοτε “αρπαχτές στην επαρχία”, έχουν γίνει ζωτικής σημασίας σταθμοί στις περιοδείες όλο και περισσότερων τραγουδιστών και ηθοποιών.

Αυτή την εβδομάδα το πρόγραμμα είχε «Βάκχες» του Ευριπίδη. Και για να σας προλάβω και να δικαιολογήσω το λόγο που αποφάσισα να γράψω γι’ αυτήν την παράσταση, θα πω πως αφού όλοι μπορούν να γίνουν ηθοποιοί (βλέπε Σάκης Ρουβάς εν προκειμένω) τότε όλοι μπορούν να γίνουν και κριτικοί αντίστοιχα (βλέπε εμένα). Να προσθέσω επίσης, ότι υπήρξα και εγώ “ρουβίτσα” και μάλιστα φανατική. Ωστόσο, θα ήθελα να επισημάνω κάποια πράγματα, αν και ξέρω ότι πολλοί θα είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν μαζί μου.

Όσον αφορά την παράσταση γενικώς, η σκηνοθετική ματιά του Δημήτρη Λιγνάδη ήταν εξαιρετική. Ο τρόπος με τον οποίο η μια σκηνή διαδεχόταν την άλλη, τα σκηνικά αλλά και η διανομή των ρόλων, ιδιαίτερα του χορού, ανάμεσα στον οποίο βρίσκονταν και έγχρωμοι ηθοποιοί, έκαναν την παράσταση να απέχει από τα συνηθισμένα. Η μουσική επιμέλεια ήταν καλή και λέω απλά καλή, γιατί πολλοί προσδοκούσαμε σε ένα μεγαλύτερο σε έκταση μουσικό μέρος. Η τιμή του εισιτηρίου δεν ήταν η αναμενόμενη, καθότι άλλες παραγωγές εξίσου καλές, αναγκάστηκαν εξαιτίας της οικονομικής κατάστασης να μειώσουν την είσοδο στις παραστάσεις τους.

Για το τέλος άφησα το Σάκη. Μπορεί να ηχήσει αρνητικά στις απανταχού θαυμάστριές του, αλλά περίμενα όσον αφορά την υποκριτική του ικανότητα, να είναι χειρότερος. Ειδικά όταν ακούς ότι ο Σάκης θα “παίξει” τραγωδία. Δεν εννοώ όμως κιόλας ότι εξεπλάγην ευχάριστα. Βέβαια, δεν μπορώ να κρίνω την ικανότητά του καθεαυτή ως ηθοποιός, γιατί δεν είμαι γνώστης της δραματικής τέχνης, των τεχνικών συνιστωσών της και άλλων θεμάτων. Ωστόσο, σαν θεατής, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε η ερμηνεία του παρ’ όλο που ανταποκρίθηκε στο μέγιστο και φάνηκε ότι ήταν αρκετά εξοικειωμένος με τη σκηνή.

Κλείνοντας, θα πω πως αναμφισβήτητα η παράσταση επισκιάστηκε από τη συμμετοχή του Σάκη Ρουβά στο casting, κάτι που “αδίκησε” ίσως τους υπόλοιπους συντελεστές και πως λίγο πολύ η παράσταση “στήθηκε” με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδειχθεί ο Σάκης, είτε αυτό ήταν το ωραίο σώμα του, είτε το υποκριτικό του ταλέντο. Σε κάθε περίπτωση, θα επιμείνω πως η τέχνη είναι για όλους, εννοώντας ότι απευθύνεται σε όλους και όχι ότι όλοι μπορούν να κάνουν τέχνη. Την δυνατότητα μπορεί να την έχουν, το θέμα είναι πόσο καλά υπηρετούν την τέχνη τους.

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα