Πως θα σας φαινόταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο Σαντάμ Χουσείν, ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Αλέξανδρος Παπάγος και ο Μπενίτο Μουσολίνι, σε μια αίθουσα, σχολιαρόπαιδα, να φοιτούν και να εκπαιδεύονται από τους μεγαλύτερους επαγγελματίες φονιάδες; Όλοι να τελειοποιούνε μέσα από την συστηματική μελέτη και εκπαίδευση τους τρόπους να στήσουν μια στυγνή start up δικτατορία;
Ίσως η φαντασία των περισσότερων να μην μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο αλλά στο αμέρικα μπόρεσαν και το έκαναν. «Η Αμερική χτίστηκε με φαντασία και με αποφασιστικότητα να κάνει σωστά τις δουλειές της» έλεγε αγέρωχα ο 33ος στην σειρά ιδεαλιστής και ανιδιοτελής Πρόεδρος την ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν. Το 1946, όταν ο ναζισμός είχε γίνει κομμάτια και οι αμερικάνοι είχαν κάνει τις καλύτερες μεταγραφές πρώην ναζί για να χτυπήσουν το νέο αντίπαλο, τους κομμουνιστές, ο μιστερ president ίδρυσε ένα ιδιαίτερο πρότυπο σχολείο, την περίφημη Στρατιωτική Σχολή της Αμερικής. Για μια 15ετία ήταν απλά μια κλασική στρατιωτική «πατάτα» των αμερικάνων αλλά το 1961 αναβαθμίστηκε από τον άλλο φιλειρηνιστή και λαοφιλή Πρόεδρο, τον Κέννεντι. Τότε ξεκίνησαν οι δοξασμένες μέρες.
Ανέκαθεν οι ηγήτορες και τα μεγαλύτερα πολιτικά κατακάθια στις ΗΠΑ διακατέχονταν από ένα κατακτητικό σύνδρομο ιδιαίτερα για την Λατινική Αμερική. Την θεωρούσαν την αυλή του σπιτιού τους που έπρεπε να φροντίσουν μην τους ξεραθούν τα «λουλούδια» που φύτευαν, με άλλα λόγια να μην κουνιέται φύλλο αν δεν το πει ο Λευκός Οίκος.
Ο ηλιοκαμένος και μορφάντρας Κένεντι λοιπόν, όταν ανέλαβε το Προεδρικό αξίωμα μετέτρεψε την Στρατιωτική Σχολή της Αμερικής σε ένα κέντρο ειδικής εκπαίδευσης λατινοαμερικάνων αξιωματικών ώστε να τους παρέχει εκείνη την κατάρτιση που θα εμποδίζουν αποτελεσματικά μελλοντική κομμουνιστική απόπειρα κατάληψης της εξουσίας στις χώρες τους. Βέβαια οποιοσδήποτε κοιμόταν μπρούμυτα, ενώ οι αμερικάνοι τον έπαιρναν ανάσκελα, θεωρούνταν επικίνδυνος για το σύστημα και επομένως ήταν κομμουνιστής.
Ο Κένεντι ήδη πριν γίνει Πρόεδρος, όταν ήταν γερουσιαστής, έλεγε ότι αυτή η στρατιωτική σχολή έχει δημιουργήσει τόσους δικτάτορες όσο κανένα άλλο ίδρυμα στον κόσμο μέχρι τότε. Όντως, κάθε χρόνο παρήγαγε 800 με 1000 εκπαιδευμένους φονιάδες –άνδρες και γυναίκες- ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα 64.000 απόφοιτους χωρίς βέβαια να ξέρουμε τον όρκο που διάβαζε ο αριστούχος κάθε τάξης. Η εισαγωγή σε αυτά τα ΑΕΙ γινόταν με τον εξής τρόπο: οι κυβερνήσεις των 21 λατινοαμερικανικών κρατών σε συνεργασία με τις πρεσβείες των ΗΠΑ προτείνανε τους πιο ψυχωτικούς αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, δόκιμους, στρατιώτες, ακόμα και απλούς πολίτες και στην συνέχεια τους περνούσαν από μια διαδικασία εξέτασης για να δούνε πόσο κατάλληλοι ήτανε. Εάν ο υποψήφιος ήταν κατάλληλος τότε έκανε της βαλίτσες του και ταξίδευε στην σχολή που έδρευε αρχικά στην Διώρυγα του Παναμά. Τα σκουπίδια τους οι Βορειομερικάνοι τα αφήνουν έξω από το σπίτι νοικοκυρεμένα, ποτέ μέσα.
Την δεκαετία του 1990 που είχε τερματιστεί ο Ψυχρός πόλεμος αποκαλύφθηκε τι περιλάμβανε το πρόγραμμα σπουδών το οποίο ήταν full time όχι αστεία. Τακτικές μάχης, περίπολα, σχεδιασμός επιχειρήσεων, εκβιασμούς, βασανιστήρια, απαγωγές και χτυπήματα σε άμαχο πληθυσμό. Οτιδήποτε δηλαδή χρειαζόταν η αμερικανική διπλωματία για να επενδύσει μακροπρόθεσμα σε καλές σχέσεις με τις χώρες αυτές.
Ο μικρότερος αδελφός του προέδρου που αναβάθμισε τόσο καλά την σχολή φαίνεται ότι δεν συμμεριζόταν τόσο τις ενέργειες του μεγαλύτερου. Ο Δημοκρατικός γερουσιαστής Τζόζεφ Κένεντι θα έλεγε ότι «με τέτοια μαθήματα φαίνεται ξεκάθαρα αυτό που υποπτεύονταν οι αμερικανοί φορολογούμενοι, ότι τα χρήματά τους πήγαιναν για την άσκηση βίας. Αυτή η σχολή είναι ένα απολίθωμα του παρελθόντος που πρέπει να βάλει λουκέτο”… Έβαλε όμως; Το ευχάριστο είναι ότι πολλές λατινοαμερικανικές χώρες σταμάτησαν αυτό το Erasmus, απαγορεύοντας στα μπουμπούκια τους να πηγαίνουν στην Αμερικανική Σχολή για σπουδές…
Ας απολαύσουμε μερικούς απόφοιτους όμως, να θυμηθούμε τα παλιά…
[metaslider id=14925]