Η φετινή οσκαρική κούρσα παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί έχει ποικιλία. Από τη μεγάλη στιγμή του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, μέχρι τη διεκδίκηση του αγαλματίδιου για το β’ ανδρικό ρόλο από το Σταλόνε, έως το καταιγιστικό ‘’Mad Max’’ αλλά και ταινίες σαν αυτή για την οποία θα προσπαθήσω να μιλήσω, το ‘’Room’’, ένα ισορροπημένο ψυχολογικό δράμα που έχει προταθεί για 4 Όσκαρ συμπεριλαμβανομένου και του α’ γυναικείου για την πρωταγωνίστρια.
Η Μπρι Λάρσον υποδύεται τη Μα, μια μητέρα που βρίσκεται φυλακισμένη με το γιο της, Τζακ, από κάποιο ψυχοπαθή. Ο πεντάχρονος, καθώς αρχίζει να μεγαλώνει είναι φυσιολογικό να είναι γεμάτος περιέργεια για τον έξω κόσμο που μονάχα μέσα από την τηλεόραση έχει δει. Η μάνα, θέλοντας να σώσει πρωτίστως το Τζακ της, θα σκαρφιστεί ένα κόλπο ώστε να ξεγελάσουν τον εγκληματία και να μπορέσει το παιδί να δραπετεύσει στον έξω κόσμο. Το σχέδιο θα στεφθεί με επιτυχία αφού το παιδί θα καταφέρει να ξεφύγει από το σαδιστή και ταυτόχρονα να σώσει και τη μητέρα του.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν κατά τη γνώμη μου spoilers καθώς η ταινία δεν εστιάζει στην αστυνομική πλοκή αλλά στο ψυχογράφημα των δύο κεντρικών ηρώων. Με άλλα λόγια, η ραχοκοκαλιά της ταινίας βρίσκεται από τη στιγμή που η μάνα αλλά κυρίως το παιδί θα έρθουν σε επαφή με τον έξω κόσμο. Είναι βέβαιο ότι το σοκ για τη μάνα μετά από όλα αυτά τα χρόνια εγκλεισμού θα είναι μεγάλο. Γι’ αυτό και υπάρχουν στο σενάριο και κάποιες σωστά τοποθετημένες εκρήξεις της ηρωίδας και κάποια σημάδια μετατραυματικά που εντοπίζονται ακόμα και στο βλέμμα της Λάρσον-η οποία ήρθε σε επαφή και με ειδικούς ψυχολόγους για να ολοκληρώσει το χαρακτήρα της.
Όμως, δεν αξίζει μονάχα η ερμηνεία της Λάρσον σε αυτό το φιλμ. Ακόμα και οι β’ ρόλοι είναι σωστά δουλεμένοι και ολοκληρωμένοι. Από τον εγκληματία, μέχρι τους αστυνομικούς που εντοπίζουν το παιδί, τα media που πέφτουν σαν τα κοράκια πάνω σε ένα τέτοιο θέμα και το γιατρό. Και με μπροστάρη τον μικρό Τζέικομπ Τρέμπλει που αποτελεί σεναριακό εύρημα για να ειπωθούν σημαντικά πράγματα τόσο για τέτοιες επώδυνες εμπειρίες που μπορεί να υποφέρουν κάποια παιδιά όσο και για το γεγονός του να μεγαλώνει κανείς και να ανακαλύπτει τη ζωή . Πραγματικά, ακόμα και ο τρόπος που το μοντάζ διαχειρίζεται τον πεντάχρονο χαρακτήρα είναι ευφυέστατος.
Μια άξια δραματική ταινία που ενδέχεται να χαρίσει στη Μπρι Λάρσον το πολυπόθητο αγαλματίδιο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Υπομονή (και πολλές ταινίες) μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, οπότε και θα μάθουμε ποια είναι η τυχερή.
