Αν ο δικός μας κόσμος μοιάζει πολλές φορές απίστευτα σουρεαλιστικός…. “Ένας άλλος κόσμος”, στην ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, είναι απόλυτα ρεαλιστικός και είναι τελικά ο κόσμος που ζούμε….
Από το πρώτο λεπτό της ταινίας μεταφέρεσαι σε έναν γνώριμο κόσμο στην πιο ρεαλιστική μορφή της σύγχρονης Ελλάδας, με όλες τις εικόνες που βλέπουμε καθημερινά, με όλες τις φράσεις που λέμε και συζητάμε μεταξύ μας, αλλά ταυτόχρονα, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, καταφέρνει να μας ταξιδέψει σε έναν κόσμο συναισθημάτων μέσα από τους έρωτες των πρωταγωνιστών. Ναι, τελικά έχει δίκιο να επιμένει ότι η ταινία του παρότι μοιάζει να έχει και πολιτική χροιά, δεν είναι πολιτική, αλλά είναι μια βαθύτατα ανθρώπινη αλλά και μια υπέροχη ερωτική ταινία, όπου καταφέρνει με πολύ απλό και ρεαλιστικό τρόπο, να εξωτερικεύσει όλα αυτά τα συναισθήματα που δημιουργεί ο αληθινός έρωτας και που μας οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο.
Τον συνάντησα λίγο πριν την προβολή της ταινίας στη Ρόδο, στο Pallas 5 Cinema Center, όπου ήταν ο τελευταίος σταθμός στην περιοδεία του σε Βόλο, Λάρισα και Γιάννενα για την προώθηση της ταινίας. Πολύ ευγενικός, με ένα πλατύ ζεστό χαμόγελο, κάθε λέξη που χρησιμοποιούσε για την ταινία του έδειχνε το πάθος για την δουλειά του. Μου έκανε εντύπωση το έντονο βλέμμα του και η προσοχή που έδειχνε σε κάθε ερώτηση, δείχνοντας ότι είναι από εκείνους τους ανθρώπους που σε κοιτάνε στα μάτια έντονα και όταν σε ακούν και όταν σου μιλούν. Ετοιμόλογος και σίγουρος για τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα σεμνός και προσιτός, απάντησε στις ερωτήσεις μου βάζοντας με τον δικό του τρόπο τα όρια, έτσι ώστε μέσα από τις απαντήσεις του, να μην διαρρεύσουν τα στοιχεία εκείνα της ταινίας που πρέπει να ανακαλύψει ο θεατής, μόνο, βλέποντας την.
3 ερωτικές ιστορίες, που γεννιούνται στα χρόνια της κρίσης, σε 3 διαφορετικές γενιές, ανάμεσα σε Έλληνες και αλλοδαπούς, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, με σπουδαίους Έλληνες και ξένους ηθοποιούς. Πώς καταφέρατε να τα ενώσετε αρμονικά όλα αυτά και να βγει στην οθόνη το αποτέλεσμα που θέλατε;
Κοίταξε… ήξερα εξαρχής τι ήταν αυτό που ήθελα να θίξω, ήξερα εξαρχής τι ήταν αυτό που ήθελα να φωτίσω… ήθελα τον έρωτα από διαφορετικές οπτικές, εξού και διάλεξα διαφορετικές γενιές. Kαι ήθελα επίσης, να υπάρχει αυτό που λέμε η διαφορετικότητα, εξού και τα ζευγάρια στις ερωτικές ιστορίες είναι μικτά. Oπότε, μοιραία, επειδή είναι μικτά ζευγάρια μιλάνε διαφορετική γλώσσα, έρχονται από διαφορετικούς κόσμους, είναι ζευγάρια που ερωτεύονται. Αυτομάτως, αυτό, ανέβαζε τον πήχη της δυσκολίας αλλά το έκανε και πολύ πιο ενδιαφέρον
Και πώς το καταφέρατε;
E, αυτό τώρα είναι σαν να ρωτάς κάποιον που μαγείρεψε ένα φαγητό πώς κατάφερε και το μαγείρεψε. Όχι, δεν είναι μυστικό, απλά δεν ξέρω αν το κατάφερα, ξέρω ότι το έφτιαξα. Τώρα, εσείς, όταν το δείτε, θα μου πείτε αν το κατάφερα.
Πιστεύετε ότι μέσα από την ταινία, ο κόσμος εκτός Ελλάδας, θα μπορέσει να καταλάβει καλύτερα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας μας; Ήταν και αυτός ένας στόχος σας;
Μέσα από μια ταινία, πάντα, μπορείς να επικοινωνήσεις θέματα της χώρας σου και εκτός. Επειδή ακριβώς η ταινία είναι δίγλωσση, αλλά είναι μια ελληνική ταινία, που συμμετέχουν όμως και ξένοι ηθοποιοί, μπορείς να επικοινωνήσεις κάποια πράγματα. Πάντα, ο κινηματογράφος είναι η τέχνη που επικοινωνεί με την εικόνα, με το σενάριο, με τους ηθοποιούς. Δεν ήθελα να περάσω πολιτικά μηνύματα. Τα μηνύματα είναι κοινωνικά, απλά, είμαστε σε μια εποχή όπου μοιραία το κοινωνικό γίνεται πολιτικό. Η ιστορία, επί της ουσίας, είναι μια ιστορία αγάπης, είναι 3 ερωτικές ιστορίες, πρωταγωνιστούν οι σχέσεις των ανθρώπων. Απλά, το φόντο είναι σκληρό, το κοινωνικό φόντο έχει πολύ μεγάλη θέση, αλλά, παραμένει μια ατμόσφαιρα, ένα φόντο. Στην ταινία, αυτή η πραγματικότητα, είναι το εμπόδιο στις σχέσεις.
Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα της ταινίας για σας; Δηλαδή, τι θέλατε να νιώσει ο θεατής περισσότερο όταν γράφατε το σενάριο;
To κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο έρωτας.
Ο έρωτας και μόνο;
Όχι και μόνο. Ο έρωτας. Tο κυρίαρχο συναίσθημα. Ο έρωτας και η αγάπη.
Πώς σχολιάζετε αυτές τις φράσεις από την ταινία;
Στην ιστορία, Boomerang, η Δάφνη λέει: Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν ξέρω αν είναι χειρότερο, για έναν ξένο μετανάστη να είναι εγκλωβισμένος στην Ελλάδα, ή για έναν Έλληνα.
Η Δάφνη είναι μια κοπέλα 18 χρονών η οποία νιώθει εγκλωβισμένη στην χώρα της γιατί ακριβώς είναι ερωτευμένη με έναν Σύριο πρόσφυγα.
Στην ιστορία, Loseft 50mg: Ο έρωτας μπορεί να αλλάξει έναν άνθρωπο;
Είναι η ερώτηση που κάνω εγώ σαν Γιώργος στην Ελίζ. Ακριβώς επειδή είναι πολύ ερωτευμένος αυτός με την Ελίζ… Είναι δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι. Επειδή αυτή είναι πολύ σκληρή, πολύ ψυχρή, πολύ κυνική, δεν πιστεύει στον έρωτα, εγώ την ρωτάω αν πιστεύει ότι μπορεί ένας έρωτας να αλλάξει τα πάντα στη ζωή κάποιου και εκείνη μου απαντάει, όχι…
Εσείς τι πιστεύετε;
Σαν Γιώργος στην ταινία, επειδή ακριβώς ερωτεύεται, πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Σαν Χριστόφορος, πιστεύω, ότι ο έρωτας μπορεί να μας κινητοποιήσει και να δούμε κάποια πράγματα για τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και τους γύρω μας. Φυσικά και μπορεί να αλλάξει τα πάντα
Στην ιστορία, Second chance: o JK Simmons λέει: Πάντα από έναν έρωτα ξεκινάνε όλα. Όσο χρονών και αν είμαστε
Ακριβώς, γιατί είναι η ιστορία της τρίτης γενιάς, είναι 60 χρονών οι ήρωες, οπότε, αν θέλεις, είναι η πιο γλυκιά η πιο τρυφερή ιστορία. Και επειδή τα πάντα στην ηλικία των 60 είναι πιο φιλοσοφημένα, ο Jk Simmons, το λέει αυτό στην Μαρία Καβογιάνη, επειδή εκείνη φοβάται να μπει στην διαδικασία του να κάνει σχέση στα 60.
