13η Εθνική Ολυμπιάδα Νέας Ελληνικής Γλώσσας στη Ρουμανία, της Ευανθίας Παπαευθυμίου

Δημοσιεύθηκε

10152648_567406210041784_1860046307_n

Για δέκατη Τρίτη συνεχόμενη χρονιά πραγματοποιήθηκε η Ολυμπιάδα Νέας Ελληνικής Γλώσσας στην Ρουμανία. Ένα γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό αν αναλογιστούμε ότι η συμμετοχή των μαθητών ήταν ιδιαίτερα μεγάλη και απ’ όλους τους συμμετέχοντες σε τοπικό επίπεδο, περίπου 150 πέρασαν στην εθνική φάση.

Φέτος για πρώτη φορά θα διεξαχθεί και Διεθνής Ολυμπιάδα Νέας Ελληνικής Γλώσσας στο Βουκουρέστι, όπου θα διαγωνιστούν και οι 15 προκριθέντες στο τελικό πια επίπεδο από τη Ρουμανία.

Γιατί αυτό όμως να αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός και να μας αφορά όλους ώστε να το συζητάμε;

Ο λόγος είναι απλός. Πρόκειται για τη γλώσσα μας! Την ελληνική γλώσσα που 150 παιδιά επέλεξαν να την βάλουν στην καθημερινότητά τους. Οι γονείς τους θέλησαν να δώσουν αυτή την εκπαίδευση στα παιδιά τους και κάποιοι άνθρωποι παλεύουν στην κυριολεξία για τη διατήρηση και τη διάδοσή της. Είναι σημαντικό να αναφερθούμε στο ποια είναι αυτά τα παιδιά που μαθαίνουν ελληνικά. Σίγουρα ομογενείς, αλλά όχι στην πλειοψηφία τους. Κυρίως είναι παιδιά που έζησαν στην χώρα μας, την αγάπησαν και αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν λόγω των παρόντων συνθηκών. Γι’ αυτά τα παιδιά, η συνέχιση της εκμάθησης των ελληνικών, σημαίνει τη συνέχιση των δεσμών με τη ελληνική τους γειτονιά, τους φίλους τους, το σχολείο τους. Μια ακόμα κατηγορία είναι οι ίδιοι οι Έλληνες που και αυτοί αναγκάστηκαν να ζήσουν στη συγκεκριμένη χώρα και δεν θέλουν να ξεχάσουν τα παιδιά τους τις μητρικές λέξεις. Τέλος, μια πολύ σημαντική ομάδα είναι εκείνοι που γνωρίζουν την χώρα μας είτε ως ιστορία, είτε ως επικαιρότητα είτε ακόμα και ως τόπο διακοπών και αυτό ήταν το κίνητρο να ξεκινήσουν τη σχέση τους με τη χώρα μας μέσω της γλώσσας.

Αντικειμενικά και ορθολογιστικά μιλώντας, η ελληνική γλώσσα είναι μια δύσκολη κατάκτηση που θέλει μεγάλο αγώνα για να επιτευχθεί. Επίσης, οι σύγχρονες εκπαιδευτικές τάσεις δεν ευνοούν τις ανθρωπιστικές σπουδές, και πολύ περισσότερο, την εκμάθηση μιας γλώσσας που δεν απευθύνεται και δεν μιλιέται από μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι είναι μια πολύ συνειδητή επιλογή που κάνει κάποιος και χωρίς μάλιστα να έχει προφανές όφελος. Βέβαια, στη Ρουμανία το τελευταίο διάστημα δραστηριοποιούνται πληθώρα ελληνικών επιχειρήσεων και η γνώση ελληνικών είναι ένα σημαντικό εφόδιο για επαγγελματική αποκατάσταση με αυτούς τους όρους. Παρόλα αυτά, ο αριθμός των επιχειρήσεων αυτών δεν δικαιολογεί μια τόσο μεγάλη απήχηση της ελληνικής γλώσσας.

Μιλώντας με τα ίδια τα παιδιά για το τι ήταν αυτό που τους τράβηξε προς τα ελληνικά, η αυθόρμητη απάντηση είναι αγαπάνε την Ελλάδα. Πολλοί είναι εκείνοι που απλά τους αρέσει η ακουστική και ο ρυθμός της γλώσσας. Άλλοι, σχεδιάζουν να σπουδάσουν σε φιλολογικούς κλάδους τους ενδιαφέρει μια γλώσσα «διαφορετική» για να ασχοληθούν. Επίσης είναι αρκετοί και οι Θεολόγοι που θέλοντας να διαβάσουν τα πρωτότυπα θρησκευτικά κείμενα, ξεκίνησαν με την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και συνέχισαν από καθαρό ενδιαφέρον και με τη Νέα Ελληνική.

Συνάγεται λοιπόν το συμπέρασμα ότι το ενδιαφέρον υπάρχει και είναι ορατό. Πού μπορεί όμως κάποιος στη Ρουμανία να μάθει ελληνικά; Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί. Βασικοί φορείς με αντικείμενο τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας είναι το Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου, όπου υπάρχει κατεύθυνση Νέων Ελληνικών στο Τμήμα Φιλολογίας και το Λεκτοράτο Νέας Ελληνικής Γλώσσας στο Ιάσιο. Επίσης, υπάρχει και το ελληνικό σχολείο «Αθηνά» , πάλι στο Βουκουρέστι. Το πρόβλημα είναι ότι τα δύο πρώτα απευθύνονται μόνο σε φοιτητές και για το τελευταίο πρέπει κάποιος να μένει στο Βουκουρέστι.

«Με τα υπόλοιπα παιδιά, τι γίνεται;», προκύπτει το εύλογο ερώτημα.
Το κενό έρχεται να συμπληρώσει η Ένωση Ελλήνων Ρουμανίας, όπου με πολύ μεγάλο αγώνα, με συνεχείς συζητήσεις με το ρουμανικό κράτος και με πολλή προσωπική προσπάθεια του ίδιου του Προέδρου της Ένωσης κ. Ζησόπουλου, καταφέρνει σε όλη τη χώρα και όπου είναι δυνατόν, να υπάρχει ένα έστω θύλακας ελληνικής γλώσσας. Μάλιστα, μετά από πολλή δουλειά και πολλές δυσκολίες, η ελληνική γλώσσα διδάσκεται και σε κάποια δημόσια ρουμανικά σχολεία. Ιδιαίτερα όπου η παρουσία ομογενών και Ελλήνων είναι εντονότερη, υπάρχουν παιδιά που διδάσκονται ως μητρική γλώσσα τα ελληνικά. Το ρουμανικό κράτος δίνει αυτή τη δυνατότητα, καθώς η ελληνική μειονότητα είναι επίσημα αναγνωρισμένη, το ίδιο και η ελληνική γλώσσα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι εφόσον υπάρχουν οι συνθήκες στην εκάστοτε περιοχή, τα παιδιά έχουν θεσμοθετημένο δικαίωμα να μάθουν τη γλώσσα τους παράλληλα με τη ρουμανική. Βέβαια, αυτό δεν είναι πάντα δυνατόν να γίνει καθώς οι αποσπασμένοι δάσκαλοι από την Ελλάδα είναι πολύ λίγοι και δεν επαρκούν πάντα. Έτσι αναλαμβάνουν οι ελληνικές κοινότητες να παρέχουν τη βασική τουλάχιστον γλωσσική εκπαίδευση στα παιδιά, με δικές τους δυνάμεις, έχοντας την επίγνωση της ευθύνης με την οποία είναι επωμισμένες, ως φορείς και εκπρόσωποι της ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού στη Ρουμανία.

Ευχής έργο θα ήταν, κάποια στιγμή και η ίδια η Ελλάδα να επενδύσει περισσότερο στον τομέα της γλώσσας, καθώς ποιος είναι ο καλύτερος πρεσβευτής για μια χώρα, αν όχι εκείνος που επιλέγει ως αντικείμενο σπουδών τη γλώσσα της!

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο έπαινος πηγαίνει στους ίδιους τους μαθητές για τους κόπους τους, το ενδιαφέρον και την εργασία τους. Η ελληνική γλώσσα σίγουρα θα τους ανταμείψει! Ευχόμαστε κάθε επιτυχία στην πρώτη Διεθνή Ολυμπιάδα Ελληνικής Γλώσσας!

*”Στις φωτογραφίες είναι συμμετέχοντες από την Ελληνική Κοινότητα Ιασίου. Είναι αξιοσημείωτο ότι πέντε από τους δεκαπέντε μαθητές που αξιολογήθηκαν για το διεθνές επίπεδο είναι από το Ιάσιο. Μια πόλη με μακρά παράδοση στις σχέσεις της με το ελληνικό στοιχείο της Ρουμανίας, την ελληνική γλώσσα και ιστορία.”

Ακολουθήστε μας στο Google News

Facebook
Twitter
LinkedIn

Περισσότερα
άρθρα